Οι 200 της Βουλής

kathimerini.gr

Ανδρέας Δρυμιώτης*

Στις 12 Απριλίου 2012 στη στήλη αυτή έγραψα ένα ομότιτλο κείμενο, όπου πραγματευόμουνα το ίδιο θέμα. Πριν από μερικές εβδομάδες έγραψα ένα κείμενο με τίτλο: «Σταυρός προτίμησης», όπου κατέληγα: «[…] Είναι λογικό και ευνόητο να υπάρχουν πολλές αντιρρήσεις για την κατάργηση του σταυρού. Η κυριότερη είναι φυσικά η παντοδυναμία του αρχηγού ενός κόμματος στην επιλογή και στη σειρά των υποψηφίων. Παντού και πάντοτε υπάρχουν λύσεις όταν κάποιος σκέφτεται δημιουργικά. Ακριβώς για τον λόγο αυτό θα επανέλθω προσεχώς με ολοκληρωμένες προτάσεις[…]». Το σημερινό, λοιπόν, είναι η συνέχεια, αλλά βάζω στη συζήτηση και το πλήθος των βουλευτών μας.

Αν υπάρχει κάτι που θα συμφωνήσει η πολύ μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η μείωση του πλήθους των βουλευτών μας. Και έχουν δίκαιο. Ακριβώς για τον λόγο αυτό αξίζει να δούμε τα υπέρ και τα κατά μιας τόσο σημαντικής μεταρρύθμισης. Μπορούμε να τα διακρίνουμε σε τρεις κατηγορίες: οικονομικά, κομματικά και πολιτικά.

– Οικονομικά

Οι περισσότεροι που θέλουν να γίνουν 200 οι βουλευτές μας επικαλούνται λόγους οικονομικούς. Ο προϋπολογισμός της Βουλής για το 2025 είναι 169.950.000 ευρώ. Το μηνιαίο πλήρες κόστος (fully loaded monthly cost) ανά βουλευτή είναι περίπου 20.000 ευρώ. Κατά συνέπεια η οικονομία που θα είχαμε θα είναι περίπου 24 εκατ. ευρώ. Δεν είναι μικρό ποσό, αλλά για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν μπορεί το οικονομικό σκέλος να είναι καθοριστικός παράγων. Και διπλάσιο να είναι και πάλι δεν έχει σημασία. Να σας θυμίσω ότι στις δύσκολες εποχές που περάσαμε, η τρόικα δεν ασχολείτο με κανένα ποσό που ήταν μικρότερο από 50 εκατ. ευρώ. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το οικονομικό σκέλος που επικαλείται η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν έχει τόση σημασία.

– Κομματικά

Για το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία έχει σημαντικά πλεονεκτήματα. Είναι άλλο να έχεις την πλειοψηφία με 105 βουλευτές και άλλο να έχεις 158 βουλευτές. Εξηγούμαι. Φιλοδοξία των βουλευτών είναι να γίνουν υπουργοί, υφυπουργοί και αναπληρωτές υπουργοί. Ακριβώς για τον λόγο αυτό τα τελευταία χρόνια έχουμε τεράστια υπουργικά συμβούλια, στην προσπάθεια των εκάστοτε πρωθυπουργών να ικανοποιήσουν όσο περισσότερους βουλευτές τους. Όσο λιγοστεύουν οι μνηστήρες τόσο μικραίνει το πρόβλημα. Με 200 βουλευτές και δύο ανασχηματισμούς στην 4ετία μπορείς να ικανοποιήσεις τη μεγάλη πλειοψηφία των βουλευτών. Προσωπικά, θεωρώ ότι αυτό είναι το κυριότερο πλεονέκτημα για τον περιορισμό του πλήθους των βουλευτών.

– Πολιτικά

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Κατά καιρούς έχω συζητήσει με πολλούς φίλους και γνωστούς υποστηρικτές των 200, για το θέμα αυτό. Όταν αναπτύσσω το θέμα, αρχίζουν και κλονίζονται. Ελάτε να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Υποθέτουμε ότι έχουμε 200 βουλευτές και ένα εκλογικό σύστημα ενισχυμένης αναλογικής, όπως έχουμε τώρα. Είναι ευνόητο ότι το bonus δεν μπορεί να είναι 50 έδρες αλλά τα 2/3 των 50, δηλαδή 33 έδρες. Με τα αποτελέσματα του Ιουνίου 2023, η Ν.Δ. με 41,56% και 158 βουλευτές θα είχε 105 βουλευτές. Βλέπουμε ότι περιορίζεται σημαντικά η πλειοψηφία και κατά συνέπεια εξασθενεί πολύ η θέση του πρωθυπουργού. Υπενθυμίζω ότι μέχρι πρόσφατα είχαν διαγραφεί τρεις βουλευτές της Ν.Δ. και σε μια τέτοια περίπτωση η κυβέρνηση θα κρεμόταν από μια κλωστή. Το ζήσαμε την περίοδο 1990-1993 και νομίζω ότι κανένας δεν θέλει να περάσουμε ξανά τις ίδιες αγωνίες. Είναι ολοφάνερο ότι αν θέλουμε να περιορίσουμε τους βουλευτές πρέπει να καταργήσουμε την ενισχυμένη αναλογική και να πάμε σε άλλες επιλογές.

Από την κατάργηση του σταυρού προτίμησης ξεκινήσαμε και καταλήξαμε στον περιορισμό του πλήθους των βουλευτών. Ακριβώς εδώ ισχύει η γνωστή παροιμία «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Μπορούμε με ένα άλλο εκλογικό σύστημα να αντιμετωπίσουμε και τα δύο ζητούμενα. Πώς;

Με ένα καθαρά πλειοψηφικό σύστημα σε 200 μονοεδρικές περιφέρειες.

Η Μεγάλη Βρετανία, μια χώρα με μακρόχρονη δημοκρατική παράδοση, έχει ακριβώς αυτό το εκλογικό σύστημα. Η χώρα είναι χωρισμένη σε 650 μονοεδρικές περιφέρειες και σε κάθε περιφέρεια βουλευτής εκλέγεται αυτός που θα συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Μεγάλη Βρετανία έχει πληθυσμό 68,3 εκατ. κατοίκων και η αναλογία κατοίκων ανά βουλευτή είναι περίπου 105.000. Στην Ελλάδα, ακόμα και με 200 βουλευτές η αναλογία είναι 50.000 ανά βουλευτή. Είναι ολοφάνερο ότι σε σύγκριση με τη Μεγάλη Βρετανία, ακόμα και το πλήθος των 200 βουλευτών φαίνεται υπερβολικό. Αν θέλαμε να πλησιάσουμε την αναλογία της Μ.Β. θα έπρεπε να είχαμε περίπου 100 βουλευτές! Ουτοπία.

Στις ΗΠΑ, τόσο στο Κογκρέσο όσο και στη Γερουσία η εκλογή γίνεται με πλειοψηφικό σε μονοεδρικές περιφέρειες. Στην Ευρωπαϊκή Ενωση καμία άλλη χώρα δεν έχει αμιγώς πλειοψηφικό σύστημα μονοεδρικών, αλλά διάφορα εκλογικά συστήματα τα οποία έχουν διαμορφωθεί με την εξέλιξη και την ιδιοσυγκρασία των πολιτών.

Εάν θέλουμε να περιορίσουμε τον αριθμό των βουλευτών πρέπει να καταργήσουμε την ενισχυμένη αναλογική και να πάμε σε άλλες επιλογές.

Υπενθυμίζω ότι στις πρόσφατες εκλογές στη Μ.Β. (2004), το πρώτο κόμμα με το 33,8% των ψήφων πήρε το 63,2% (411 / 650) των εδρών, δηλαδή πήρε 191 περισσότερες έδρες (bonus), που είναι κατά 86,8% περισσότερες από όσες αντιπροσωπεύει το ποσοστό των ψήφων του. Κανένας από τους χαμένους δεν διαμαρτυρήθηκε και κανένας δεν ζήτησε να εφαρμοστεί η Απλή και Άδολη Αναλογική, που μόνο απλή και άδολη δεν είναι. Επιπλέον, σχεδόν όλα τα κόμματα, πλην του πρώτου, πήραν πολύ λιγότερες έδρες σε σχέση με το ποσοστό των ψήφων τους. «Winner takes all»! Βλέπουμε ότι με το πλειοψηφικό μπορούν να δημιουργηθούν ισχυρές πλειοψηφίες για σταθερές κυβερνήσεις.

Ειδικά για την Ελλάδα θα έβαζα και το κατώφλι του 3% πανελλαδικά, σαν προϋπόθεση για τη συμμετοχή στην κατανομή των εδρών. Έτσι θα αποφύγουμε καθαρά τοπικιστικά κόμματα και μειονοτικά κόμματα. Στη Μ.Β., για παράδειγμα, στις πρόσφατες εκλογές έχουμε 6 κόμματα με ποσοστό μικρότερο του 1% με παρουσία από 1 μέχρι 7 έδρες. Μεταξύ αυτών είναι καθαρά τοπικιστικά κόμματα, όπως το Ιρλανδικό Σιν Φέιν με 0,7% και 7 έδρες, καθώς και το Ενωτικό Κόμμα του Άλιστερ με 0,3% και 1 έδρα.

Τα πλεονεκτήματα για τις μονοεδρικές είναι πολλά και σημαντικά.

– Τέρμα ο καταστροφικός ανταγωνισμός («ο θάνατός σου, η ζωή μου») μεταξύ υποψηφίων του ιδίου κόμματος. Ο ανταγωνισμός περιορίζεται μόνο στα κομματικά όργανα για την επιλογή του μοναδικού υποψηφίου του κόμματος και όχι στους ψηφοφόρους.

– Λιγότερη κούραση και έξοδα για τους υποψηφίους, γιατί η προεκλογική καμπάνια περιορίζεται σε πολύ μικρότερη περιοχή. Αυτός είναι πολύ σημαντικός παράγων γιατί με το σημερινό εκλογικό σύστημα που έχουμε, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού.

– Δικαιότερη εκλογή. Αφού οι εκλογικές περιφέρειες θα έχουν περίπου τους ίδιους ψηφοφόρους, θα είναι δικαιότερη η εκλογή των υποψηφίων. Για παράδειγμα, στις εκλογές Μαΐου 2023 (σημ. τον Ιούνιο δεν είχαμε σταυρούς, αλλά λίστα), ο τελευταίος υποψήφιος της Ν.Δ. που εξελέγη πήρε 19.920 σταυρούς, ενώ ο υποψήφιος που εξελέγη της Ελληνικής Λύσης πήρε μόλις 3.160 σταυρούς. Πόσο δίκαιο είναι αυτό;

– Ξεκάθαρη εκπροσώπηση της περιφέρειας. Πάρτε για παράδειγμα την Α΄ Αθηνών. Σήμερα την εκπροσωπούν 13 βουλευτές, 7 διαφορετικών κομμάτων, οι οποίοι ανταγωνίζονται μεταξύ τους σαν πρόσωπα και συλλογικά σαν κόμματα. Σε 13 μονοεδρικές θα είχαμε μόνο έναν εκπρόσωπο κάποιου κόμματος, ο οποίος πραγματικά θα κοιτάζει μόνο την περιφέρειά του.

– Ευνοεί τη συνεργασία μικρών/μεγάλων κομμάτων προεκλογικά. Για παράδειγμα, δύο ή περισσότερα κόμματα μπορεί να συμφωνήσουν να έχουν κοινό υποψήφιο σε ορισμένες περιφέρειες, ώστε να αυξήσουν τις πιθανότητές τους για εκλογή. Αυτό συνέβη τον Απρίλιο 1990, όταν ο Συνασπισμός και το ΠΑΣΟΚ κατέβασαν κοινό υποψήφιο στις 5 μονοεδρικές και παρά τη συντριπτική πλειοψηφία της Ν.Δ., κέρδισε μόνο μία από τις μονοεδρικές. Αυτήν της Ευρυτανίας.

Καταλήγοντας, δεν ισχυρίζομαι ότι αυτό είναι το ιδεώδες εκλογικό σύστημα, αλλά προσπαθώ να δημιουργήσω έναν προβληματισμό. Μήπως με την επικείμενη τροποποίηση του Συντάγματος να σκεφτούμε και τη διαμόρφωση ενός εκλογικού συστήματος το οποίο να εξασφαλίζει δυνατές κυβερνήσεις και να το κατοχυρώσουμε στο Σύνταγμα, ώστε να σταματήσουν τα παιγνίδια με τους εκλογικούς νόμους; Είδαμε την περιπέτεια που μας έβαλε ο Σύριζα με την Απλή Αναλογική τον Μάιο 2023. Αν είχαμε τον προηγούμενο νόμο με τον οποίο κέρδισε δύο εκλογές ο Σύριζα, θα είχαμε κυβέρνηση από τον Μάιο, θα είχαμε γλιτώσει 400 εκατ. ευρώ και θα είχαμε μόνο πέντε κόμματα στη Βουλή.

Αλήθεια, πόσο καλύτερη θα ήταν η Βουλή μας χωρίς την Πλεύση Ελευθερίας, τους Σπαρτιάτες και τη Νίκη;

*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης η Καστοριά – Ενισχύουν τα αναχώματα ενόψει νέας κακοκαιρίας

Κατά 18 εκατοστά ανέβηκε η στάθμη της λίμνης Καστοριάς τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων που έπληξαν την περιοχή. Σύμφωνα με ειδικούς η άνοδος της στάθμης των υδάτων αντιστοιχεί σε πάνω από 5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού, που προστέθηκαν στη λεκάνη της, υποδηλώνοντας την ένταση και τον όγκο των βροχοπτώσεων.

Σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε, σήμερα, στο γραφείο του αντιπεριφερειάρχη Καστοριάς Δημήτρη Σαββόπουλου, έγινε ένας πρώτος απολογισμός των ζημιών που προκλήθηκαν σε όλη την Π.Ε. Καστοριάς εξαιτίας των έντονων βροχοπτώσεων.

Σύμφωνα με την Αντιπεριφέρεια Καστοριάς, υπάρχουν πλημμυρισμένα αγροτεμάχια φασολιών, πατάτας και μήλων, ενώ υπάρχουν ορισμένοι φασολοπαραγωγοί, των οποίων η παραγωγή ήταν ακόμη στα χωράφια και λόγω των πλημμυρών καταστράφηκε ολοσχερώς.

Υπάρχουν ζημιές και δυσλειτουργίες σε αντλιοστάσια στο Νεστόριο και σε ορισμένα αλλά χωριά που βρίσκονται κατά μήκος του Αλιάκμονα από την υπερχείλιση των υδάτων του ποταμού και οι κάτοικοί τους, προς το παρόν, καταναλώνουν εμφιαλωμένο νερό.

Ο αντιπεριφερειάρχης Καστοριάς Δημήτρης Σαββόπουλος, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, τόνισε ότι «εξαιτίας της υποχώρησης των αναχωμάτων σε πολλά σημεία κατά μήκος του ποταμού στην Ποριά και Πεντάβρυσο, τα προβλήματα από τις πλημμύρες έγιναν πιο έντονα».

Αυτήν την ώρα, τα συνεργεία της Π.Ε. Καστοριάς δίνουν προτεραιότητα στη σταθεροποίηση αναχωμάτων σε διάφορα σημεία του ποταμού, στην απομάκρυνση δέντρων και φερτών υλικών από ποτάμια και ρέματα και στην ενίσχυση της αντιπλημμυρικής προστασίας, ενόψει των βροχοπτώσεων που αναμένονται τις επόμενες ημέρες.

Σημειώνεται ότι οι φορείς του νομού έχουν ζητήσει από τον προϊστάμενο του ΕΛΓΑ κ. Βρόντσο να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες αποζημίωσης των πληγέντων παραγωγών.

Υπενθυμίζεται ότι η Π.Ε. Καστοριάς έχει κηρυχθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης πολιτικής προστασίας έως τις 19 Φεβρουαρίου 2026, προκειμένου να διευκολυνθεί η άμεση αποκατάσταση των ζημιών.

Για τα μάτια της Ζωής

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

«Αυτό το μοναδικό πολιτικό θηρίο, αυτό το πλάσμα με την τεράστια καρδιά και τα λαμπερά μάτια, αυτή τη σπάνια γυναίκα που φτιάξαμε μαζί Πυρηνικές Εκρήξεις με τα ξύλινα σπαθιά μας, που δεν έχουν ξανασυμβεί στη χώρα μας…». Πρόκειται για απόσπασμα από την επιστολή του Διαμαντή Καραναστάση, ο οποίος παραιτήθηκε από βουλευτής του κόμματος Πλεύση Ελευθερίας. Το «πλάσμα με την τεράστια καρδιά και τα λαμπερά μάτια» είναι η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, η σύντροφος της ζωής του. Η επιστολή αυτή είναι αξιοσημείωτη για αρκετούς λόγους. Δεν ξέρω αν έχει προϋπάρξει επιστολή παραίτησης από το Κοινοβούλιο η οποία να συνδυάζεται και με δημόσια ερωτική εξομολόγηση. Θα μου πείτε, αν τολμούσε ας έκανε κι αλλιώς. Τα λαμπερά μάτια θα σκοτείνιαζαν από το νέφος της Πυρηνικής Έκρηξης που θα ακολουθούσε. Ο κ. Καραναστάσης σε άλλο σημείο του πονήματός του αναφέρει ότι βγαίνει από τη Βουλή όπως μπήκε. Να υποθέσω ότι επειδή τον φύτεψε η σύντροφός του στην πρώτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας, τον ξερίζωσε για να τον μεταφυτέψει σε άλλη γλάστρα. Ο ίδιος πάντως δεν μασάει τα λόγια του. Δηλώνει ότι η αντοχή του στη δημιουργία δεν έχει όρια. Έχει όμως η ανοχή του στη βρωμιά. Δεν μας λέει ποια βρωμιά εννοεί, όμως αυτό είναι το καλό με τον λυρισμό. Σου πετάει λέξεις και σε αφήνει να πλάσεις ο ίδιος τη σημασία τους, ανάλογα με τις ορέξεις του. Πάντως, για να μην ανησυχείτε, η αποχώρησή του από την ενεργό πολιτική θα τον απελευθερώσει για να ασχοληθεί με τη φλόγα της ψυχής του, τον πολιτισμό. Αυτόν που υπηρέτησε στη Βουλή: «Σε κάθε καλημέρα, καλησπέρα, καληνύχτα, σε κάθε αγωνία μου για να βελτιώσω κάτι, να δημιουργήσω κάτι, σε κάθε μελέτη, σε κάθε συζήτηση, σε κάθε νεύμα». Απλοί άνθρωποι και φίλοι τον εκλιπαρούσαν έως την τελευταία στιγμή: «Διαμαντή, είσαι η φωνή του αληθινού ανθρώπου εκεί μέσα… μη φύγεις εσύ».

Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον γνώριζα ούτε πριν μπει στη Βουλή ούτε αφότου μπήκε. Είναι σκηνοθέτης, ηθοποιός, πολιτικός, σύντροφος της κ. Κωνσταντοπούλου, πάνω απ’ όλα όμως είναι άνθρωπος του πολιτισμού. Κυρίως δε, κρίνοντας από την επιστολή του, είναι άνθρωπος που εκτιμά πολύ τον εαυτό του. Πάσχει δηλαδή από καλπάζοντα ναρκισσισμό θα έλεγαν άλλοι, αρμοδιότεροι εμού. Και, για να μην τον αδικώ, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οποιονδήποτε κι από τους τριακόσιους κι αν ρωτούσες πώς βλέπουν τον εαυτό τους, κάπως έτσι θα απαντούσαν. Ο κ. Καραναστάσης έφτιαξε ένα μανιφέστο ναρκισσισμού το οποίο αποτελεί εργαλείο για όσους επιθυμούν να μελετήσουν τη σχέση των βουλευτών με τον καθρέφτη τους.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως η παραίτησή του οφείλεται στο βίντεο με τις πολλές ζωές της Ζωής που δημιούργησε ο ίδιος. Δεν το πιστεύω. Το «πλάσμα με την τεράστια καρδιά» ξέρει πάνω απ’ όλα να εκτιμά τον πολιτισμό.

Τσίπρας ή Στίβεν Κινγκ

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Έτσι όπως το πάνε με τις προδημοσιεύσεις από το έργο του Αλέξη Τσίπρα, στο τέλος δεν θα έχει μείνει τίποτε για να διαβάσεις. Αν, εννοείται, έχεις χρόνο για να διαβάσεις πράγματα που, δυστυχώς, τα έχεις ζήσει και ο ίδιος ο συγγραφέας τα έχει επαναλάβει, ούτε μία ούτε δύο φορές. Υπάρχει κι ένα ακόμη μειονέκτημα που επηρεάζει αρνητικά τη διάθεση για να διαβάσεις τις 700 τόσες σελίδες του έπους. Είναι ότι γνωρίζεις το τέλος. Θα μου πείτε και το τέλος της Οδύσσειας γνωρίζουμε, όμως όλο και κάποιος θα βρεθεί να τη διαβάσει ακόμη και σήμερα, μερικές χιλιάδες χρόνια μετά τη δημιουργία της. Εκτός και αν το τέλος του βιβλίου δεν είναι αυτό που όλοι ζήσαμε στην πραγματικότητα. Αν δηλαδή ο κ. Τσίπρας είχε την έμπνευση να μας παρουσιάσει την Ελλάδα έτσι όπως τη φαντάσθηκε και την οραματίσθηκε όταν ανέλαβε τις τύχες της. Αν μας παρουσίαζε μια χώρα που έχει εγκαταλείψει το ευρώ, έχει απελευθερωθεί από τις δουλείες της Ευρώπης, οι τράπεζες παραμένουν κλειστές για να μη βασανίζουν τους πελάτες τους, λειτουργούν μόνον τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια, αν με δυο λόγια δεν είχε ανατρέψει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που αυτός ο ίδιος είχε προκαλέσει. Αν, δηλαδή, είχε σώσει την «αξιοπρέπεια» της χώρας –κατά τα λεγόμενά του– αντί να σέρνεται κοτζάμ πρωθυπουργός από τις Βρυξέλλες στα Βερολίνα για να διαπραγματεύεται τα αδιαπραγμάτευτα. Επειδή η όλη καμπάνια της προβολής του θυμίζει λίγο πλασάρισμα θρίλερ, δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι η επιτυχημένη συνταγή απαιτεί μια γερή ανατροπή στο τέλος. Και δεν εννοώ την πολιτική ανατροπή του Τσίπρα και της παρέας του – ή πρώην παρέας του. Εννοώ μια πραγματική ανατροπή των γεγονότων. Αυτή που σε αφήνει άφωνο και σε εμποδίζει να κοιμηθείς για μερικές νύχτες.

Νομίζετε ότι αστειεύομαι, όμως μιλάω σοβαρά. Πρώτον, και δεν πιστεύω ότι είμαι ο μόνος, πολύ θα ήθελα να ξέρω, πέρα από την τρικυμία των παρασκηνίων και της σκηνής, πώς έβλεπαν το μέλλον της Ελλάδας αυτοί οι άνθρωποι που μας κυβέρνησαν από το 2015. Φοβάμαι ότι δεν θα το μάθουμε ποτέ. Όχι επειδή θέλουν να μας το κρύψουν, αλλά επειδή ούτε οι ίδιοι το ξέρουν, όπως δεν το ήξεραν και τότε. Δεύτερον, διότι αν κάτι προκαλεί το ενδιαφέρον στην περίοδο της πρωθυπουργίας Τσίπρα, είναι εκείνοι οι πρώτοι έξι μήνες, που δεν ήξερες τι σου ξημερώνει. Το υπόλοιπο της θητείας του είναι μυθιστόρημα ενηλικίωσης, οι περιπέτειες ενός ελαφρώς απροσάρμοστου παιδιού που προσπαθεί να προσαρμοσθεί στην πραγματικότητα, την οποία μαθαίνει βήμα το βήμα. Μια μάλλον βαρετή περιπέτεια που παίρνει, στην καλύτερη περίπτωση, τη βάση εισαγωγής, όπως έδειξε η συνέχεια.

Αναλογισθείτε μόνο την αδρεναλίνη που θα καταναλώναμε όλοι αν διαβάζαμε την εκ βαθέων εξομολόγησή του για τον τρόπο που έβλεπε την Ελλάδα και τον κόσμο. Πώς θα ήταν η «δική του Ελλάδα». Με κάτι τέτοια πέτυχε ο Στίβεν Κινγκ.

Πληρωμές αγροτικών επιδοτήσεων και 20 νέα μέτρα θωράκισης της κτηνοτροφίας

Κομισιόν ενέκρινε το σχέδιο δράσης για τις αγροτικές επιδοτήσεις – Στην τελική ευθεία για τις πληρωμές

Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, Κωστής Χατζηδάκης, μιλώντας στην εκπομπή «Ώρα Ελλάδος» του OPEN:

• Ήρθε η έγκριση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Σχεδίου Δράσης της Ελληνικής Κυβέρνησης για την καταβολή των αγροτικών επιδοτήσεων. Τώρα πια έχουμε πάρει τη συναίνεση της Επιτροπής σε σχέση με τις αλλαγές που έγιναν, για να αντιμετωπιστούν προβλήματα. Η Κομισιόν μας είχε στείλει επιστολές ότι αν προχωρήσουμε στην καταβολή των ενισχύσεων χωρίς τη δική τους έγκριση, μπορεί να ήμασταν αντιμέτωποι με νέα πρόστιμα ή και με αναστολή στην καταβολή των ενισχύσεων. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντική η εξέλιξη αυτή.
• Υπολογίζω ότι σε περίπου δέκα ημέρες από σήμερα θα γίνει η πληρωμή της προκαταβολής της βασικής ενίσχυσης, η οποία είναι 70% όπως κάθε χρόνο. Στη συνέχεια, με τους αναγκαίους ελέγχους θα πληρωθεί και το 30%, με βάση τις προβλέψεις των Κανονισμών.
• Αυτές τις μέρες, λίγο μετά την καταβολή της προκαταβολής, θα πληρωθεί και το λεγόμενο Μέτρο 23.
• Παράλληλα, μέχρι το τέλος του έτους θα έχουν πληρωθεί τα προγράμματα μικρότερης κλίμακας, στα οποία υπήρχαν καθυστερήσεις λόγω των αναταράξεων που υπάρχουν εδώ και μήνες. Θα πληρωθούν, επίσης, σημαντικά ποσά στο πλαίσιο του Πυλώνα 2 της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, για προγράμματα δηλαδή για αναδιαρθρώσεις του αγροτικού τομέα.
• Τον καινούργιο χρόνο θα καταβληθεί η λεγόμενη συνδεδεμένη ενίσχυση. Θα πληρωθούν, επίσης, οι αγρότες μας για τα οικολογικά σχήματα.
• Εκείνο το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, θα συμβεί, είναι ότι επειδή εφαρμόζουμε αυτό το καινούργιο σύστημα, θα περισσέψουν χρήματα, διότι κάποιοι που δήλωναν υπερβολική παραγωγή θα αποδειχθεί από τα τεκμήρια ότι δεν είχαν όντως αυτή την παραγωγή. Τα λεφτά, λοιπόν, που θα περισσέψουν δεν θα γυρίσουν στις Βρυξέλλες. Θα ανακατανεμηθούν εσωτερικά στους έντιμους αγρότες. Κι αυτό έχει νομίζω και ένα έντονο κοινωνικό πρόσημο που δεν αφορά μόνο τους αγρότες μας, αφορά όλους τους Έλληνες πολίτες.

20 νέα μέτρα θωράκισης της κτηνοτροφίας

Το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων παρουσίασε σε συνέντευξη τύπου την επιδημιολογική εξέλιξη της ευλογιάς των αιγοπροβάτων στη χώρα, τα θεσμικά και οικονομικά εργαλεία στήριξης που έχουν ήδη ενεργοποιηθεί, τα πρόσφατα μέτρα που υπερψηφίστηκαν την περασμένη εβδομάδα, καθώς και τη δέσμη 20 νέων παρεμβάσεων που εισηγείται η Εθνική Επιστημονική Επιτροπή για τη Διαχείριση και τον Έλεγχο της Ευλογιάς (ΕΕΕΔΕΕ) – η οποία συστήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου με απόφαση του Υπουργού, Κώστα Τσιάρα.

Η δέσμη 20 επί πλέον μέτρων που εισηγείται η ΕΕΕΔΕΕ συγκροτούν έναν ολοκληρωμένο οδικό χάρτη για την επόμενη φάση διαχείρισης της κρίσης. Τα μέτρα αφορούν σε έξι βασικούς άξονες παρεμβάσεων:

1. Γενικά μέτρα:

• αυστηροποίηση του πλαισίου κυρώσεων,
• καμία χαλάρωση περιορισμών ενόψει εορτών,
• ενίσχυση κτηνιατρικού προσωπικού,
• νέα πιστοποιημένα εργαστήρια,
• απαγόρευση κυνηγιού με υποχρεωτική απολύμανση,
• δειγματοληπτικές εξετάσεις σε «καθαρές» περιοχές.

2. Μέτρα ελέγχου μετακινήσεων:

• απαγόρευση εισόδου οχημάτων χωρίς προειδοποίηση,
• υποχρεωτική απολύμανση εκτροφών και οχημάτων,
• τήρηση βιβλίων εισόδου – εξόδου,
• σταθμοί απολύμανσης 24ωρης λειτουργίας,
• έλεγχος στη διακίνηση ζωοτροφών.

3. Μέτρα σε επίπεδο εκτροφής:

• εξουσιοδοτημένοι κτηνίατροι με σαφή ευθύνη παρακολούθησης,
• υποχρεωτική εκπαίδευση και ενημέρωση των κτηνοτρόφων,
• πιστοποιητικό εμπορευσιμότητας για τη διακίνηση ζώντων ζώων και προϊόντων.

4. Μέτρα σε επίπεδο Περιφέρειας:

• λειτουργία σταθμών απομόνωσης – καραντίνα,
• έγκαιρη θανάτωση και ταφή με αυστηρή τήρηση υγειονομικών κανόνων.

5. Μέτρα σε επίπεδο γαλακτοβιομηχανίας:

• ορισμός υπεύθυνων κτηνιάτρων,
• συστηματικές δηλώσεις εκτροφών,
• τήρηση πρωτοκόλλων βιοασφάλειας σε όλη την αλυσίδα.

6. Μέτρα οικονομικής ενίσχυσης κτηνοτρόφων:

• άμεσες αποζημιώσεις με 50% προκαταβολή,
• οικονομική ενίσχυση για 6+6 μήνες,
• ειδικό επίδομα απαγόρευσης βόσκησης όπου απαιτείται.

Η εικόνα της νόσου και οι έλεγχοι

Από την έναρξη της επιζωοτίας, τον Αύγουστο του 2024, έως και τις 14 Νοεμβρίου 2025: 

•  Έχουν καταγραφεί 1.702 επιβεβαιωμένα κρούσματα ευλογιάς αιγοπροβάτων σε 2.135 εκτροφές.
• Έχουν θανατωθεί 417.365 αιγοπρόβατα.

Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε και στους στοχευμένους ελέγχους και τη συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, ιδίως για την αντιμετώπιση παράνομων μετακινήσεων κατά το διάστημα από τον Οκτώβριο έως τις 10 Νοεμβρίου:

• 6.318 έλεγχοι έχουν διενεργηθεί συνολικά για την τήρηση των μέτρων.
• 35 παραβάσεις έχουν ήδη βεβαιωθεί.
• 26 συλλήψεις έχουν πραγματοποιηθεί από τις αστυνομικές αρχές.

Θεσμική θωράκιση και οικονομική στήριξη

Οι παρεμβάσεις αυτές βασίζονται στην πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα και την αντιμετώπιση της ευλογιάς, η οποία διασφαλίζει ότι οι αποζημιώσεις για τα θανατωμένα ζώα είναι ταχύτερες, αφορολόγητες και ακατάσχετες, ενώ όσοι παραβιάζουν τα μέτρα ή εμβολιάζουν παράνομα δεν αποζημιώνονται και ενισχύεται το ανθρώπινο δυναμικό και ο συντονισμός όλων των συναρμόδιων φορέων.

Όπως παρουσιάστηκε, έως σήμερα έχουν καταβληθεί συνολικά 48.080.149 ευρώ για λειτουργικές δαπάνες των Περιφερειών και αποζημιώσεις κτηνοτρόφων για τα θανατωμένα ζώα λόγω ευλογιάς, καθώς και 45.000.000 ευρώ για τις ζωοτροφές, ενώ το επόμενο διάστημα προχωρά η 5η κατανομή πληρωμών και επί πλέον στοχευμένες ενισχύσεις, όπως έχει ανακοινωθεί από τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εκκλησία και Προσωπικός Αριθμός

kathimerini.gr

Ανδρέας Δρυμιώτης*

Ο καλός μου φίλος Σωτήρης Κούβελας μπορεί, μεταξύ άλλων, να υπερηφανεύεται για δύο πράγματα: ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης (1986-1989) άνοιξε την περίφημη «τρύπα Κούβελα» η οποία το 2024 έγινε μετρό και ως υπουργός Εσωτερικών (1990-1992) προσπάθησε να καθιερώσει τον «ΕΚΑΜ» (Ενιαίος Κωδικός Αριθμός Μητρώου) ο οποίος ουσιαστικά υλοποιήθηκε το 2025 με τον Προσωπικό Αριθμό και τις νέες ασφαλείς ταυτότητες. Το μετρό δεν προχώρησε γιατί δεν υπήρχαν χρήματα, ενώ ο ολοκληρωμένος διαγωνισμός για τις νέες ταυτότητες ακυρώθηκε το 1993 από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Ακη Τσοχατζόπουλο. Κανένας μας δεν έμαθε γιατί ακυρώθηκε ο διαγωνισμός, τον οποίο είχε κερδίσει η Intrasoft, με μια εξαιρετική πρόταση, η οποία ήταν η εγγύηση της επιτυχίας. Μόνο υποψίες υπάρχουν, που ούτε μπορούν να επιβεβαιωθούν αλλά ούτε και μπορούν να διαψευσθούν σήμερα.

Πριν από μερικές μέρες με ενημέρωσε ότι στη Θεσσαλονίκη και στο Αγιον Ορος υπάρχουν πολλοί που ξορκίζουν τον Προσωπικό Αριθμό σαν «το χάραγμα του Αντίχριστου» που αναφέρεται στην Αποκάλυψη του Ιωάννου. Πίστευα ότι είχαμε ξεπεράσει αυτές τις δοξασίες, αλλά μάλλον έκανα λάθος. Για το θέμα αυτό θα μιλήσουμε, αλλά θεωρώ σκόπιμο να σας θυμίσω μια πολύ πρόσφατη ιστορία.

Η πανδημία που αντιμετωπίσαμε άλλαξε πολλά πράγματα στη ζωή μας. Δημιούργησε νέους διχασμούς: Ιατρικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς, αλλά και θρησκευτικούς. Δυστυχώς, ύστερα από πολλές (επιεικώς) άστοχες παρεμβάσεις ιερωμένων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, έδωσε την αφορμή σε πολλούς να λοιδορήσουν τόσο την Εκκλησία όσο και τη χριστιανική πίστη. Αυτό που με εντυπωσίασε όλο αυτό το διάστημα ήταν ο φανατισμός αυτών οι οποίοι τα έβαλαν με την Εκκλησία και την πίστη.

Ο ίδιος ο Χριστός μάς προτρέπει: «Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Την ακούμε πολλές φορές αυτή τη φράση, αλλά δεν είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουμε την ιστορία της. Βρίσκεται στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Οι Φαρισαίοι προκειμένου να παγιδεύσουν τον Χριστό, τον ρώτησαν «αν πρέπει να πληρώνουν φόρους στον Καίσαρα». Ο Χριστός τούς ζήτησε να του δείξουν ένα δηνάριο και ρώτησε τους Φαρισαίους: «Ποιανού το κεφάλι απεικονίζεται στο δηνάριο;». Αυτοί φυσικά απάντησαν του Καίσαρα και τότε ο Χριστός τούς είπε την περίφημη φράση, ξεκαθαρίζοντας ότι άλλο η Πολιτεία και άλλο η θρησκεία. Σκόπιμα ανέφερα αυτή την ιστορία, γιατί ακόμα και σήμερα είναι πολλοί αυτοί που προσπαθούν να παγιδεύσουν τους ιεράρχες μας, ώστε να αντιταχθούν στην Πολιτεία. Τίποτα δεν άλλαξε εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια.

Αρκετοί από τους ιεράρχες μας, με τις αντιφατικές θέσεις τους, προκάλεσαν σύγχυση στο ποίμνιό τους, κάνοντας κακό στην Εκκλησία γενικότερα. Δεν είναι μόνοι τους.

Πριν από διακόσια χρόνια στη Γαλλία, ο Μέγας Ναπολέων καυχήθηκε σε κάποιον καρδινάλιο λέγοντας: «Πανιερώτατε, φαίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεστε ότι έχω τη δύναμη να καταστρέψω την Εκκλησία». Η απάντηση του καρδινάλιου είναι καταπληκτική: «Μεγαλειότατε, εμείς οι κληρικοί, τα τελευταία 1.800 χρόνια έχουμε κάνει ό,τι μπορούμε προκειμένου να καταστρέψουμε την Εκκλησία. Δεν τα καταφέραμε, αλλά ούτε κι εσείς θα τα καταφέρετε».

Αυτά σαν εισαγωγή για να καταλάβουμε ότι η Εκκλησία δεν πρέπει να ανακατεύεται με τα θέματα της Πολιτείας. Πάμε τώρα στον Προσωπικό Αριθμό (Π.Α.). Αναζήτησα την ιστοσελίδα της «Αδελφότητος Θεολόγων ο Σωτήρ*» (osotir.org) όπου πράγματι βρήκα ένα κείμενο με τίτλο «Μαζικὴ ἀντίδραση ἔφερε ὁ Προσωπικὸς Ἀριθμὸς», από όπου σας μεταφέρω δύο αποσπάσματα:

«[…] Εἰδικότερα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἀποδεχθοῦμε ἕνα καθεστὼς ψηφιακοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τὸ ὁποῖο παραπέμπει στὸ ἀπεχθὲς καὶ ἀνελεύθερο σύστημα τοῦ Ἀντιχρίστου, ποὺ περιγράφεται στὴν Ἀποκάλυψη.

[…] Μέσα στὰ πλαίσια αὐτὰ καὶ μὲ σκοπὸ νὰ ἑνωθοῦν οἱ φωνὲς ποὺ ἀντιτάσσονται στὴν ἐπιβολὴ τοῦ συστηματικοῦ ψηφιακοῦ ἐλέγχου τῆς ζωῆς μας, ἱδρύθηκε ἡ “Πανελλήνια Κίνηση κατὰ τοῦ Ψηφιακοῦ Ὁλοκληρωτισμοῦ” μὲ τὴν ἐπωνυμία ΕΞΟΔΟΣ, ἡ ὁποία μέσα ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα της (eksodos.gr) διενεργεῖ συλλογὴ ὑπογραφῶν ἐνάντια στὴν ὑποχρεωτικὴ ἐφαρμογὴ τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ καὶ τῆς ψηφιακῆς ταυτότητας.[…]».

Σκόπιμα άφησα το κείμενο σε πολυτονικό, για να διαπιστώσετε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καταλάβει ακόμα ότι το πολυτονικό σύστημα καταργήθηκε πριν από 47 χρόνια και περιμένουμε να καταλάβουν την αναγκαιότητα του Π.Α. Θα κάνω μια παρένθεση για να σας διηγηθώ μια ιστορία που αποδεικνύει ότι υπάρχουν και φωτισμένοι ιεράρχες στην Εκκλησία της Ελλάδος.

Αρχές του 2010, πριν πάμε στα μνημόνια, ο ΓΑΠ ξεκίνησε την προσπάθεια να βγάλουμε την Κάρτα Πολίτη με έναν μοναδικό αριθμό. Μου ανέθεσε να βολιδοσκοπήσω τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Με τον Μακαριώτατο μας συνδέει μακροχρόνια γνωριμία. Σαν φοιτητές είμαστε και οι δύο τρόφιμοι στο Οικοτροφείο «Απόστολος Παύλος» στην οδό Τσόχα, εκεί που είναι σήμερα το Ελεγκτικό Συνέδριο. Συμπτωματικά μέναμε και στον ίδιο θάλαμο. Οταν τον συνάντησα στην Αρχιεπισκοπή, του έδωσα το βιβλίο μου «20 μήνες όμηρος». Με ευχαρίστησε και ακολούθησε ο εξής διάλογος:

-«Το δέχεστε;»

-«Γιατί να μην το δεχθώ;»

-«Στο οπισθόφυλλο έχει ένα bar code και ένα μοναδικό αριθμό, τον ISBN».

Στη συνέχεια του εξήγησα ότι το ISBN είναι ένας παγκόσμιος μοναδικός αριθμός που ταυτοποιεί όλα τα βιβλία του κόσμου. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και με τον Προσωπικό Αριθμό. Να ταυτοποιήσουμε με μοναδικό τρόπο όλους τους Ελληνες πολίτες ώστε να διευκολυνθούν οι συναλλαγές τους στον ψηφιακό κόσμο. Δεν έχει καμία σχέση με κανένα «χάραγμα». Ο Μακαριώτατος κατάλαβε αμέσως το θέμα.

Την εποχή εκείνη, για κάποιο περίεργο λόγο, το bar code είχε ταυτιστεί με το «χάραγμα». Η παρεξήγηση μάλλον προήλθε από το γεγονός ότι όλα τα bar code έχουν τις δύο πρώτες γραμμές, τις δύο τελευταίες αλλά και τις δύο γραμμές στη μέση ελαφρώς μεγαλύτερες από τις υπόλοιπες. Αυτό ερμηνεύτηκε ότι είναι το 666, το σημάδι του Αντίχριστου. Η ιστορία του bar code ξεθώριασε πολύ γρήγορα, για τον απλούστατο λόγο ότι σήμερα δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς bar code. Υπάρχει παντού: στο super market, στα ρούχα μας, ακόμα και στις εφημερίδες μας. Δυστυχώς η δοξασία έμεινε.

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι το θέμα αυτό καλλιεργείται σκόπιμα από τους… απατεώνες. Η καθιέρωση του Π.Α. δεν ενοχλεί κανέναν νομοταγή πολίτη. Απλά εξασφαλίζει με ένα μόνο στοιχείο την ταυτοπροσωπία, αντί για τα ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αρ. Δημοτολογίου, Εκλογικό Αριθμό κ.ο.κ. Είναι ευνόητο ότι οι απατεώνες θέλουν να μπορούν να αλλάζουν ταυτότητα ώστε να συνεχίζουν τη δράση τους. Η ειρωνεία είναι ότι έχουν αρωγό στο «θεάρεστο» αυτό έργο την… Εκκλησία!

Στη Σουηδία ο μοναδικός προσωπικός αριθμός, ο οποίος μάλιστα περιλαμβάνει και την ημερομηνία γεννήσεως (ώστε να είναι ευκολομνημόνευτος), καθιερώθηκε το 1947. Το λέω αυτό, γιατί η δική μας διαβόητη Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων είχε αντίρρηση για την ημερομηνία γεννήσεως, η οποία υπάρχει και στον Π.Α. της Εσθονίας. Πριν από πάρα πολλά χρόνια (1983) είχα επισκεφθεί επαγγελματικά τη Σουηδία και είχα πολλές επαφές. Ενα από τα σημαντικά πλεονεκτήματα που μου ανέφεραν τότε ήταν η συμβολή του Π.Α. στην υγεία. Είχαν από τότε τον ιατρικό φάκελο του πολίτη online. Σε περίπτωση ατυχήματος, με τον Π.Α. έβλεπαν αμέσως τυχόν αλλεργίες ώστε να αποφύγουν τη λανθασμένη χορήγηση φαρμάκων. Είχαμε στην Ελλάδα ένα πρόσφατο περιστατικό που χορηγήθηκε στον ασθενή ουσία στην οποία ήταν αλλεργικός και πέθανε από αλλεργικό σοκ.

Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα. Μπορεί να διαφέρουν θεολογικά, αλλά όλα βασίζονται στην ίδια χριστιανική διδασκαλία. Δεν σας εντυπωσιάζει πως καμία άλλη χώρα δεν έχει συσχετίσει τον Π.Α. με το «χάραγμα του Αντίχριστου»; Δεν σας φαίνεται περίεργο αυτό;

Στην Κύπρο κατοικούν Ελληνες, Χριστιανοί Ορθόδοξοι οι οποίοι εδώ και χρόνια κυκλοφορούν και συναλλάσσονται με ταυτότητες που έχουν τον μοναδικό Π.Α. Εξ όσων γνωρίζω, ακόμα δεν τους έχει κυριεύσει ο Αντίχριστος.

Μήπως εμείς εδώ στην Ελλάδα, που πιστεύουμε ότι είμαστε ο εξυπνότερος λαός του κόσμου, τελικά δεν είμαστε και τόσο έξυπνοι; Μήπως πράγματι μας ψεκάζουν, γιατί δεν μπορεί να εξηγηθεί εύκολα η ροπή μας στις δοξασίες και συνωμοσίες.

* Για την ιστορία. Η Αδελφότης Θεολόγων «Ο Σωτήρ» ιδρύθηκε το 1960 μετά τη διάσπαση της Αδελφότητος Θεολόγων «Η Ζωή», που είχε ιδρυθεί το 1907. Το επισημαίνω για να διαπιστώσετε ότι οι θεολόγοι τρώγονται μεταξύ τους για τα θέματά τους και καλό είναι να αφήσουν «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι».

*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Ολοκληρώθηκε η ψηφιοποίηση άνω των 10 εκατομμυρίων καρτελών ενσήμων

Ορόσημο για τον e-ΕΦΚΑ: Ολοκληρώθηκε η ψηφιοποίηση άνω των 10 εκατομμυρίων καρτελών ενσήμων

Εκδήλωση για την ολοκλήρωση του πρώτου έργου «Ψηφιοποίησης της ασφαλιστικής ιστορίας του e-ΕΦΚΑ» πραγματοποιήθηκε παρουσία της Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Νίκης Κεραμέως και του Υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Δημήτρη Παπαστεργίου.

«Είμαστε εδώ για ένα πρώτο ορόσημο. Την ολοκλήρωση του πρώτου σημαντικού έργου ΕΣΠΑ που αφορά πάνω από 10 εκατομμύρια καρτέλες ενσήμων. Υπάρχουν συνολικά 53 εκατομμύρια καρτέλες ενσήμων που ψηφιοποιούνται. Στη συνολική εικόνα σάρωσης βρισκόμαστε πάνω από το 80% των 53 εκατομμυρίων καρτελών ενσήμων. Μέσα στο 2026, με την ολοκλήρωση των έργων αυτών, θα δούμε ακόμη μεγαλύτερη επιτάχυνση στην έκδοση των συντάξεων» δήλωσε η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Νίκη Κεραμέως.

Τα τελευταία έξι χρόνια σημειώνεται σημαντική επιτάχυνση στον χρόνο έκδοσης συντάξεων. Το 2019 απαιτούνταν κατά μέσο όρο 500 ημέρες για την έκδοση κύριας σύνταξης, ενώ σήμερα κατά μέσο όρο 42 ημέρες. Η ολοκλήρωση της «Ψηφιοποίησης της ασφαλιστικής ιστορίας του e-ΕΦΚΑ» εντός του 2026 αναμένεται να συντμήσει περαιτέρω και τον χρόνο έκδοσης των επικουρικών συντάξεων με τους ωφελούμενους να υπολογίζονται συνολικά σε πάνω από 600.000.

84,3 εκ. ευρώ από το ΕΣΠΑ για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου υψηλής πίεσης προς τη Δυτική Μακεδονία

Με Απόφαση του Αναπληρωτή Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Νίκου Παπαθανάση εντάχθηκε στο Πρόγραμμα «Περιβάλλον και Κλιματική Αλλαγή», του ΕΣΠΑ 2021-2027, η επιχορήγηση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου υψηλής πίεσης προς τη Δυτική Μακεδονία, συνολικού κόστους 188.341.603,94 ευρώ και συνολικής δημόσιας δαπάνης 84.311.895 ευρώ.

• Το έργο, που θα αποτελείται από 157 χιλιόμετρα αγωγού φυσικού αερίου υψηλής πίεσης, ξεκινά από τα Τρίκαλα Ημαθίας και καταλήγει βόρεια της Πτολεμαΐδας. Ενώ, περιλαμβάνει και: κλάδο για την σύνδεση με το Μετρητικό Σταθμό Καρδιάς, κλάδους για την σύνδεση με το Μετρητικό/Ρυθμιστικό Σταθμό Άσπρου Σκύδρας και το Μετρητικό/Ρυθμιστικό Σταθμό Περδίκκα Εορδέας, κλάδο για την τροφοδοσία των περιοχών Βέροιας και Νάουσας, καθώς και προβλέψεις μελλοντικών επεκτάσεων. Το έργο περιλαμβάνει επίσης τον Σταθμό Μέτρησης της Καρδιάς για την παροχή των εγκαταστάσεων τηλεθέρμανσης για τις πόλεις της Κοζάνης, της Πτολεμαΐδας και του Αμυνταίου.
• Τονίζεται, ότι ο νέος αγωγός στη Δ. Μακεδονία αποτελεί ένα από τα σημαντικά έργα που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Ανάπτυξης Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου 2023-2032, καθώς θα είναι ο πρώτος αγωγός μεταφοράς φυσικού αερίου υψηλής πίεσης στην Ελλάδα – και ένας από τους πρώτους στην Ευρώπη- σχεδιασμένος για λειτουργία και μεταφορά έως και 100% υδρογόνου “hydrogen ready”. Το έργο αποτελεί μέρος του European «Hydrogen Backbone», της σχετικής υποδομής υδρογόνου της Ε.Ε, για την επίτευξη των στόχων για το κλίμα και την ενέργεια.

Η αλήθεια για μισθούς και ακρίβεια σε Ελλάδα και υπόλοιπη Ευρώπη

1. Την περίοδο 2019-2025, ο κατώτατος μισθός έχει αυξηθεί κατά 35% και ο μέσος μισθός κατά 30%, δηλαδή σε επίπεδα υψηλότερα από την σωρευτική αύξηση του πληθωρισμού κατά 20%
2. Το κατά κεφαλήν εισόδημα έχει αυξηθεί από τα χαμηλά του 62% στο 70% το 2024 και η κατά κεφαλήν κατανάλωση, που είναι το πιο αντιπροσωπευτικός δείκτης για το βιοτικό επίπεδο των νοικοκυριών έχει αυξηθεί στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 ετών, στο 81% του μέσου ευρωπαϊκού όρου
3. Δεν είμαστε οι προτελευταίοι της Ευρώπης στο βιοτικό επίπεδο. Η Ελλάδα έχει τον 11ο υψηλότερο βασικό μισθό μεταξύ 22 χωρών της ΕΕ και ξεπερνά 6 χώρες στην κατά κεφαλήν κατανάλωση, που αποτελεί τον πιο αξιόπιστο δείκτη για την κατάσταση των νοικοκυριών, με αυξητική τάση
4. Σε ό,τι αφορά τον πρόσφατο δείκτη αποδοχών της Eurostat, όπου η Ελλάδα εμφανίζεται πριν από τη Βουλγαρία, ακόμα και σε αυτόν καταγράφεται αύξηση 5,2% μέσα σε ένα χρόνο ενώ περιλαμβάνει και τον δημόσιο τομέα, όπου οι αποδοχές παρέμεναν παγωμένες μέχρι το 2023 όταν η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη προχώρησε σε αυξήσεις μισθών. Την περίοδο 2014-2019 στην Ελλάδα οι αποδοχές είχαν μειωθεί κατά 6,4% όταν στην Ευρώπη αυξήθηκαν 11,5%
5. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι και το 2025 οι μισθοί αυξάνονται σημαντικά της τάξης του 7% ενώ και ο προϋπολογισμός του 2026 προβλέπει νέα αύξηση αποδοχών και της αγοραστικής δύναμης, μέσα και από τη μείωση της άμεσης φορολογίας
6. Ο σωρευτικός πληθωρισμός στην Ελλάδα, την περίοδο 2019-2025 ήταν 21% όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος ήταν 27%. Ο πληθωρισμός καταγράφει πτωτική πορεία. Σεπτέμβριο και Οκτώβριο έχουμε τον 3ο και 5ο χαμηλότερο πληθωρισμό στην Ευρωζώνη
7. Η Ελλάδα δεν είναι η ακριβότερη χώρα της Ε.Ε. αντιθέτως είναι η 9η φθηνότερη χώρα. Το επίπεδο τιμών στη Ελλάδα είναι κατά 14% χαμηλότερο του μέσου ευρωπαϊκού όρου.
8. Ειδικά για τα τρόφιμα, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο είναι 1%, όταν στην Ευρώπη είναι 3% ενώ σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ η Ελλάδα τον Σεπτέμβριο είχε τον τέταρτο χαμηλότερο πληθωρισμό τροφίμων μεταξύ των 38 χωρών μελών του Οργανισμού. Στην ενέργεια, στο πρώτο εξάμηνο του 2025 οι τιμές του ρεύματος στην Ελλάδα ήταν στην 11η θέση της ΕΕ σε όρους αγοραστικής δύναμης.
9. Η Ελλάδα συγκλίνει: Μεταξύ 2019-2024, το ελληνικό πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα (αφού δηλαδή έχει αφαιρεθεί ο πληθωρισμός) έχει αυξηθεί κατά 11%, επίδοση που είναι η έβδομη καλύτερη στην ΕΕ των 27, σχεδόν τριπλάσια από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (4,1%) και τετραπλάσια από τον μέσο όρο της ευρωζώνης (3%).
10. Οι καταθέσεις των νοικοκυριών αυξάνονται. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος από τον Ιούλιο του 2019 ως τον Σεπτέμβριο του 2025 έχουν αυξηθεί κατά 34% (38 δισ. σε απόλυτο αριθμό, από 111 δισ. σε 149 δισ.). Ταυτόχρονα το χρέος των νοικοκυριών, έχει μειωθεί από το 55,4% του ΑΕΠ το 2019 στο 39% του ΑΕΠ το 2024

Μέση εκπαίδευση: ο μεγάλος ασθενής

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Αν και δεν είμαι, ούτε υπήρξα ποτέ, εκπαιδευτικός, προσπαθώ να μπω στη θέση του καθηγητή που μπαίνει σε μια τάξη εφήβων, η οποία είναι «κατ’ αρχήν» αδιάφορη για την παρουσία της εκεί μέσα. Επιεικώς το λέω το «αδιάφορη» – μάλλον περί ευφημισμού πρόκειται. Αντιμετωπίζουν, ως επί το πλείστον, την τάξη ως καταναγκασμό. Έχουν αναγκασθεί να αφήσουν το κινητό, δεν τους επιτρέπεται να μιλούν με τον διπλανό τους και υποχρεώνονται να ακούν για τρία ολόκληρα τέταρτα της ώρας πράγματα που αισθάνονται ότι δεν τους αφορούν. Στην καλύτερη περίπτωση θα αναγκασθούν να αποστηθίσουν όσα περισσότερα αντέχει το μυαλό τους που συνήθως είναι αλλού, για να μπορούν να τα επαναλάβουν όταν έρθει η ώρα να εξετασθούν. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια, όμως παραμένουν εξαιρέσεις. Έχω την εντύπωση, αν όχι τη βεβαιότητα, πως ο ίδιος ο εκπαιδευτικός έχει συμβιβασθεί με τη συνθήκη της αδιαφορίας. Σ’ αυτήν να προσθέσουμε και τα δικά του προσωπικά προβλήματα, το ενοίκιο, την αμοιβή του που δεν του φτάνει για να βγάλει τον μήνα και την έλλειψη σεβασμού ακόμη και από τους γονείς των αδιάφορων μαθητών του. Έχει κι αυτός το μυαλό του αλλού. Οπότε αποστηθίζει και ο ίδιος τη διδακτέα ύλη που βρίσκεται αποθηκευμένη σε κακογραμμένα βιβλία για να υπηρετήσει τη συνθήκη. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις βέβαια. Όμως παραμένουν εξαιρέσεις.

Θυμάμαι την τελευταία φορά που είχα συναντήσει έναν αγαπημένο μου φιλόλογο από τον γυμνάσιο, τον Κρίτωνα Πανηγύρη. Του είπα ότι δεν έχει περάσει μέρα στη ζωή μου χωρίς να σκεφτώ αυτό που κάποτε μου είχε πει: «Τάκη, κάποτε είπαν στον Βίκτωρα Ουγκώ, δάσκαλε να ευλογείς την πένα σου. Κι αυτός τους είχε απαντήσει τη γομολάστιχά μου ευλογώ που διορθώνει τα λάθη μου». Ο άνθρωπος συγκινήθηκε και μου εξομολογήθηκε ότι αυτό που του λείπει περισσότερο από τη δουλειά του –είχε φτάσει πια στο τέλος της σταδιοδρομίας του– είναι η επαφή με τους μαθητές του. «Ξέρεις πόσες φορές προσπάθησα να τους ανοιχτώ κι αντιμετώπισα ένα τείχος; Κουράστηκα πια να προσπαθώ».

Είναι η μεγάλη ασθένεια της Μέσης Εκπαίδευσης. Η διάρρηξη της σχέσης ανάμεσα στον διδάσκοντα και τον διδασκόμενο, αυτή που κάνει την τάξη «τάξη». Από εκεί ξεκινά η έλλειψη πειθαρχίας, η αγένεια, και με μερικά ακόμη ψυχολογικά βήματα μπορούμε να φτάσουμε ώς την έξαρση της εφηβικής βίας. Οφείλουμε να συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι η προοδευτική ομίχλη ισχύει και στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Μεγαλώνουμε παιδιά αδιάφορα όχι μόνον για τη γνώση αλλά και για την πειθαρχία που τους υποβάλλει το ενδιαφέρον για τη γνώση.

Γράφοντάς τα όλ’ αυτά σκέφτομαι πόσες φορές έχω επιχειρηματολογήσει απ’ αυτήν εδώ τη στήλη για τη σημασία που έχει η πρωτοβάθμια και η δευτεροβάθμια εκπαίδευση για τη διανοητική διαμόρφωση του ατόμου, τον πυρήνα της κοινωνικής του συμπεριφοράς. Και πόση σημασία έχουν για τη διανοητική διαμόρφωση οι δραστηριότητες που ο εκσυγχρονισμός της εκπαίδευσης έχει παραμερίσει ως ξεπερασμένες. Οι παλαιότεροι έλεγαν ότι πας στο σχολείο για να μάθεις γράμματα, να μάθεις γραφή και ανάγνωση. Ακόμη και η καλλιγραφία είχε κάποτε σημασία στο δημοτικό. Σήμερα δεν ξέρω αν καν διδάσκεται. Κι αν θέλουμε να ξεκινήσουμε από κάπου για να θεραπεύσουμε τον Μεγάλο Ασθενή, τη Μέση Εκπαίδευση, από εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε. Λέω τώρα.

Επιμένω, σε πείσμα των καιρών και της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, ότι οποιαδήποτε προοδευτική μεταρρύθμιση στη Μέση Εκπαίδευση πρέπει να ξεκινήσει από την ανάγνωση της λογοτεχνίας και την τόνωση των κλασικών σπουδών. Αν πάσχουμε στην κατανόηση κειμένου αυτό το οφείλουμε στην έλλειψη αυτών των δύο εργαλείων. Από την άλλη σκέφτομαι με ποιον τρόπο μπορείς να σπάσεις το φράγμα της αδιαφορίας του μαθητή ώστε να τον κάνεις να ενδιαφερθεί για τον «Επιτάφιο» του Περικλή. Να του πεις ότι ο Θουκυδίδης ενώ μιλάει για πράγματα και πρόσωπα ενός άλλου κόσμου, μας μεταφέρει σκέψεις που αφορούν και τον δικό μας; Να του πεις ότι ο ιστορικός μπορεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις τι συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία και ότι το δίκαιο του ισχυρού είναι στοιχείο της ανθρώπινης φύσης την οποία ο πολιτισμός προσπαθεί να δαμάσει; Δεν φτάνει να του το πεις. Πρέπει να τον πείσεις κιόλας για να κινήσεις το ενδιαφέρον του. Και για να τον πείσεις πρέπει να έχεις πεισθεί κι εσύ ο ίδιος που όμως είσαι κι εσύ παιδί ενός δασκάλου που δεν κατάφερε να σε πείσει. Δούλεψαν πολλές γενιές για να φτάσουμε στη σημερινή αδιάφορη γενιά.

Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε να μην καταθέσουμε τα όπλα. Πριν αποφασίσουμε ότι η ασθένεια είναι ανίατη πρέπει να την διαγνώσουμε. Και δυστυχώς το μυαλό μας είναι αλλού.

Νέες πληρωμές 12,2 εκατ. ευρώ σε Περιφέρειες και κτηνοτρόφους για τα θανατωθέντα ζώα

Υπ. Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Νέες πληρωμές 12,2 εκατ. ευρώ σε Περιφέρειες και κτηνοτρόφους για τα θανατωθέντα ζώα

Με απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστα Τσιάρα, πραγματοποιείται η 4η κατανομή αποζημιώσεων προς τους κτηνοτρόφους που επλήγησαν από την επιζωοτία της ευλογιάς, με νέο ποσό ύψους 12.248.642,97 ευρώ.

• Συνολικά, για λειτουργικές δαπάνες των Περιφερειών και αποζημιώσεις κτηνοτρόφων έχουν καταβληθεί μέχρι σήμερα 48.080.149,29 ευρώ, καλύπτοντας το σύνολο των πληγεισών περιοχών της χώρας.

- Οι μεγαλύτερες πληρωμές έχουν κατευθυνθεί στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη (17.656.738,31 ευρώ) και στη Θεσσαλία (16.463.708,27 ευρώ), ενώ ακολουθούν η Δυτική Ελλάδα (4.573.114,34 ευρώ), η Κεντρική Μακεδονία (4.150.980,29 ευρώ) και η Στερεά Ελλάδα (2.104.458,36 ευρώ).

- Η νέα – 4η κατανομή του 2025, αποζημιώσεων ενισχύει εκ νέου τη Θεσσαλία, η οποία λαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος, ύψους 6.962.120,96 ευρώ, ενώ στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη καταβάλλονται 3.438.114,12 ευρώ.

- Σημαντικές χρηματοδοτήσεις κατευθύνονται επίσης στη Δυτική Ελλάδα (1.017.027,98 ευρώ), στην Κεντρική Μακεδονία (416.719,79 ευρώ) και στη Στερεά Ελλάδα (413.405,72 ευρώ.

• Υπενθυμίζεται ότι η αποζημίωση που δίνεται στους κτηνοτρόφους ανά θανατωθέν ζώο φθάνει έως και τα 250 ευρώ και αποτελεί την υψηλότερη στην ΕΕ.

Μηδένα προ του τέλους

www.kathimerini.gr
Τάκης Θεοδωρόπουλος

Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται ακόμη την περίφημη επίσκεψη του Μουαμάρ Καντάφι στη Γαλλία. Ήταν προσκεκλημένος του Σαρκοζί και επειδή ο Λίβυος φύλαρχος δεν άντεχε να κοιμηθεί σε δωμάτιο είχε στήσει τη βεδουίνικη σκηνή του στους κήπους του Μεγάρου των Ηλυσίων. Τότε κανείς δεν υποψιαζόταν ότι υπήρχε περίπτωση η φιλία των δύο ηγετών να έχει και οικονομικά οφέλη. Ο Σαρκοζί κυριαρχούσε στη γαλλική πολιτική, ο δε Καντάφι δεν ήταν πια ο Καντάφι που έριχνε επιβατικά αεροπλάνα. Είχε λογικευτεί και είχε συμμετάσχει στη συμμαχία των 39 χωρών κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, ο οποίος είχε εισβάλει στο Κουβέιτ. Μερικά χρόνια αργότερα, η Γαλλία πρωταγωνιστούσε στην επίθεση κατά της Λιβύης, που οδήγησε στην κατάρρευση του καθεστώτος του Καντάφι και στην εξόντωση του ίδιου. Με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα. Αχαριστία του Γάλλου προέδρου απέναντι στον ευεργέτη του ή μήπως κάποια οικονομική διαφορά; Να θυμίσω ότι για την απόφαση της επίθεσης κατά της Λιβύης λέγεται ότι είχε παίξει σημαίνοντα ρόλο ο Μπερνάρ Ανρί Λεβί, φίλος του Σαρκοζί. Σήμερα ο Καντάφι συνομιλεί με την Ιστορία, ο δε Σαρκοζί συνομιλεί με την εισαγγελία. Πέρασε 25 ημέρες προφυλακισμένος στις φυλακές Λα Σαντέ, ώσπου να εκδικασθεί η έφεσή του στην καταδίκη του σε πενταετή φυλάκιση. Την παραμονή του εγκλεισμού του συναντήθηκε με τον Μακρόν και στο κελί του τον επισκέφθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης. Δέχθηκε απειλές για τη ζωή του με αποτέλεσμα η διοίκηση των φυλακών να του παράσχει σωματοφυλακή. Δεν είχε υπολογιστή οπότε έγραφε με το χέρι το ημερολόγιό του ή τις σκέψεις του για το μέλλον της Γαλλίας. Αναρωτιέμαι πώς τον προσφωνούσαν οι δεσμοφύλακες: «Κρατούμενε Σαρκοζί» ή «κύριε πρόεδρε», τίτλο που δεν τον χάνουν οι πρώην. Παρηγοριά του η ανάγνωση του «Κόμη Μόντε-Κρίστο», που είχε πάρει μαζί του, και η σύγκριση των δικών του συνθηκών κράτησης με την εξαθλίωση του ήρωα του Δουμά, Εντμόν Νταντές, στις φυλακές του κάστρου του Ιφ. Από τη φυλακή βγήκε αδυνατισμένος και, βέβαια, ψυχικά καταπονημένος. «Ηταν μια φρικτή δοκιμασία», δήλωσε.

Ο Σαρκοζί πριν γίνει πρόεδρος διετέλεσε υπουργός Εσωτερικών, αμείλικτος με τους αλήτες –voyous– των προαστίων. Και τώρα, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο πρώτος πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας που καταδικάζεται για διαφθορά. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι τίποτε δεν έχει αποδειχθεί και ότι το δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητά του. Εύλογη αντίδραση όταν έχεις στην εξουσία σου έναν άνθρωπο που άσκησε τόση εξουσία. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι υπάρχουν πολιτικές σκιές στην υπόθεση. Η Αριστερά, όπως λένε, έχει επιρροή στο δικαστικό σώμα. Όμως όλ’ αυτά θα φανούν στην εκδίκαση της έφεσης. Προς το παρόν, ας μείνουμε στην υπόθεση της απαξίωσης της υστεροφημίας. Η σκληρότερη τιμωρία για έναν άνθρωπο ο οποίος διαχειρίστηκε όχι μόνο τις τύχες μιας μεγάλης χώρας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης.

Το έπος του Αλέξη Τσίπρα

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Η φωτογραφία του εξωφύλλου δεν χωράει παρερμηνείες. Είναι ένα πρόσωπο αμέσως αναγνωρίσιμο, προορισμένο να ξεχωρίζει από μακριά στις προθήκες των βιβλιοπωλείων. Κάτι σαν αφίσα. Το όνομα του συγγραφέα επιβεβαιώνει την εντύπωση: Αλέξης Τσίπρας. Δεν είναι ένα βιβλίο για τον Τσίπρα. Είναι ένα βιβλίο που έχει γράψει ο ίδιος ο Τσίπρας. Ή εν πάση περιπτώσει ένα βιβλίο που το υπογράφει ο ίδιος ο Τσίπρας. Ο τίτλος του είναι εξίσου εύγλωττος: «Ιθάκη». Παραπέμπει στον νόστο, στην επίτευξη ενός στόχου, στις περιπέτειες ενός ήρωα που πολλών δ’ ανθρώπων ίδεν άστεα με οδηγό την ευφυΐα του, την ευρηματική πονηριά του και την πίστη του. Πρόκειται για τον Οδυσσέα, τον κατεξοχήν ήρωα της ελληνικής φαντασίας. Με απλά λόγια, ο Τσίπρας βλέπει τον εαυτό του ως τον Οδυσσέα της σύγχρονης Ελλάδας. Και τη θητεία του ως μια μεταφορά από τον πιο διάσημο μύθο του δυτικού πολιτισμού στην προσωπική του ιστορία. Υπάρχουν και οι λεπτομέρειες, που ως συνήθως είναι χρήσιμες για την κατανόηση του κειμένου. Η πρώτη είναι ότι ο Οδυσσέας επέστρεψε στην Ιθάκη αφού είχε πρωταγωνιστήσει μαζί με τους άλλους ήρωες σ’ έναν δεκαετή πόλεμο που κατέληξε στην καταστροφή της Τροίας. Όποια κι αν είναι η Τροία στο μυαλό του, ο δικός μας Οδυσσέας δεν την κατέστρεψε. Μάλλον έχασε τον πόλεμο, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Η Ιθάκη εξάπτει τη φαντασία, απλώς η μικρή αυτή λεπτομέρεια σε προϊδεάζει για τη σχέση των λέξεων που συνθέτουν το έπος του Τσίπρα με την πραγματικότητα των καταστάσεων που περιγράφει. Πιο ρεαλιστική είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζει όταν επιστρέφει, επιτέλους, στην Ιθάκη. Την περιουσία του την κατασπαταλούν οι μνηστήρες, τους οποίους και ο ίδιος εξοντώνει σε μια σκηνή σπλάτερ. Και ο νοών νοείτω. Ο Τσίπρας δεν μιλάει μόνο για το παρελθόν. Μιλάει και για το μέλλον και δηλώνει, από τον τίτλο ακόμη, ότι θα ανακτήσει την περιουσία του εξοντώνοντας όσους την έχουν κατασπαταλήσει. Και «το μέλλον διαρκεί πολύ», όπως είχε πει κάποτε ο Αλτουσέρ, μαρξιστής, δολοφόνος της συζύγου του και αυτόχειρας.

Θα μου πείτε, όλ’ αυτά τα γράφω χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο. Όπως έλεγε κάποιος κριτικός, ποτέ δεν διάβαζε τα βιβλία πριν γράψει την κριτική του, για να είναι αμερόληπτος. Δεν είναι η περίπτωσή μου. Και δηλώνω ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να το διαβάσω. Δεν το λέω αφ’ υψηλού. Απλώς, μεγαλώνοντας, όπως πρέπει να φροντίζεις τη δίαιτά σου, έτσι πρέπει να φροντίζεις και τα αναγνώσματά σου. Και, κρίνοντας από την εισαγωγή που δημοσιεύθηκε, υποψιάζομαι ότι δεν θα έχει τίποτε να μου προσφέρει πέρα από το οιονεί πολιτικό του αντίκρισμα. Η έκδοσή του είναι ένα βήμα για την επιστροφή του Τσίπρα. Και φοβάμαι πολύ ότι, διαβάζοντάς το, δεν θα καταλάβω για ποιο λόγο θέλει να επιστρέψει, τι αισθάνεται ότι μας λείπει για να μας το προσφέρει. Κοινώς, τι θέλει από τη ζωή μας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαιρετίζει τη προσπάθεια μετάβασης του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαιρετίζει τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί στον τομέα διαχείρισης και ελέγχου των αγροτικών ενισχύσεων

Ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κ. Κωστής Χατζηδάκης, και ο Ευρωπαίος Επίτροπος Γεωργίας και Τροφίμων, κ. Κριστόφ Χάνσεν, συναντήθηκαν σήμερα στην Αθήνα. Στο τέλος της συνάντησης, προέβησαν στην ακόλουθη κοινή δήλωση:

• «Τους τελευταίους μήνες, η Ελληνική Κυβέρνηση καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες, για να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προσκλήσεις όσον αφορά στις αγροτικές ενισχύσεις.
• Η Ελληνική Κυβέρνηση προχωρεί με αποφασιστικά βήματα στην υλοποίηση ουσιαστικών διαρθρωτικών αλλαγών, μεταξύ των οποίων η μετάβαση του ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ.
• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χαιρετίζει αυτές τις προσπάθειες και τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί, ιδίως τους τελευταίους μήνες, συμπεριλαμβανομένου του νέου Σχεδίου Δράσης για τον εκσυγχρονισμό του συστήματος διαχείρισης και ελέγχου των ενισχύσεων, ώστε να διασφαλιστεί η ομαλή καταβολή των ενισχύσεων από τις Ελληνικές αρχές, το οποίο η Επιτροπή αξιολογεί επί του παρόντος. O καλύτερος τρόπος αποφυγής δημοσιονομικών διορθώσεων είναι ο πλήρης σεβασμός του δικαίου της ΕΕ.
• Δέσμευση και των δύο πλευρών είναι να συνεχιστεί η συνεργασία που έχει αναπτυχθεί τους τελευταίους μήνες, προς όφελος των Ελλήνων αγροτών.
• Κοινός μας στόχος είναι ένα σύγχρονο και αξιόπιστο σύστημα αγροτικών ενισχύσεων, που θα στηρίζει τους πραγματικούς γεωργούς και κτηνοτρόφους και θα συμβάλλει στην ανάπτυξη του ελληνικού πρωτογενούς τομέα».

Τα 4 μέτρα που θα ενισχύσουν το εισόδημα εκατομμυρίων συνταξιούχων

• Η πρώτη ενίσχυση θα έρθει στις 28 Νοεμβρίου, όταν θα καταβληθεί για πρώτη φορά το νέο ετήσιο βοήθημα ύψους 250 ευρώ σε χαμηλοσυνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και δικαιούχους επιδομάτων αναπηρίας. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,4 εκατομμύρια πολίτες θα ωφεληθούν από το συγκεκριμένο μέτρο. Η καταβολή θα γίνει αυτόματα, χωρίς αιτήσεις ή γραφειοκρατικά εμπόδια. Το ποσό θα δίνεται εφεξής κάθε Νοέμβριο, είναι ανεκχώρητο και αφορολόγητο.
• Την ίδια ημέρα, στις 28 Νοεμβρίου, θα πιστωθεί σε περίπου 1 εκατομμύριο νοικοκυριά που ζουν στο νοίκι η επιστροφή ενοικίου, ένα ακόμα ετήσιο μέτρο που εφαρμόζεται φέτος για πρώτη φορά. Στους δικαιούχους περιλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, που θα δουν το κράτος να τους επιστρέφει το ένα δωδέκατο των χρημάτων που έχουν δώσει για ενοίκιο, δηλαδή να καλύπτει το 8% του ετήσιου κόστους στέγης.
• Το τρίτο μέτρο θα ενεργοποιηθεί τον Δεκέμβριο, όταν θα προκαταβληθούν οι συντάξεις Ιανουαρίου, οι οποίες θα είναι αυξημένες χάρη στον ετήσιο μηχανισμό προσαρμογής που έχει θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια. Για το 2026 η αύξηση υπολογίζεται ότι θα κυμανθεί μεταξύ 2 και 2,5%, ποσοστό που προκύπτει από το ημιάθροισμα του ρυθμού ανάπτυξης και του πληθωρισμού, ώστε να λαμβάνεται υπόψη τόσο η μεγέθυνση της οικονομίας όσο και η αύξηση του κόστους ζωής. Σημειώνεται ότι στους ωφελούμενους περιλαμβάνονται, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, και οι 670.000 συνταξιούχοι με προσωπική διαφορά. Μέχρι πρότινος «αποκλεισμένοι» από την ετήσια προσαρμογή των αποδοχών τους, χάρη στα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ θα δουν φέτος στους λογαριασμούς τους το 50% της αύξησης που θα λάβουν οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, οι οποίοι δεν έχουν προσωπική διαφορά. Από τα τέλη του 2026 μάλιστα η προσωπική διαφορά θα καταργηθεί οριστικά, άρα το σύνολο των συνταξιούχων θα λάβει το 100% της επόμενης ετήσιας αύξησης.
• Το τέταρτο μέτρο στήριξης των συνταξιούχων θα τεθεί σε εφαρμογή τον προσεχή Ιανουάριο, όταν θα αποτυπωθεί στις αποδοχές όλων των πολιτών η οριζόντια φοροελάφρυνση που θα προέλθει από τους μειωμένους συντελεστές στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθεί περαιτέρω το καθαρό ποσό των συντάξεων, καθώς θα μειωθεί η μηνιαία παρακράτηση φόρου. Το δημοσιονομικό κόστος του συγκεκριμένου μέτρου μόνον για τους συνταξιούχους εκτιμάται ότι μπορεί να αγγίξει τα 400 εκατομμύρια ευρώ.

Χιλιάδες συνταξιούχοι θα λάβουν και τις τέσσερις παραπάνω ενισχύσεις, ενώ η μεγάλη πλειονότητα θα δει δυο ή και τρεις από αυτές. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζεται σταθερή και δίκαιη βελτίωση των συντάξεων, βάσει της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας με στόχο να ανταποκριθούμε σε σημαντικό βαθμό στις αυξημένες ανάγκες που το κάθε νοικοκυριό έχει λόγω της ακρίβειας.

Η Ελλάδα είναι μη μεταρρυθμίσιμη;

kathimerini

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Τι θα γίνει με εκείνες τις περίφημες κάμερες; Δεν επρόκειτο να λειτουργήσουν κάπου μέσα στο φθινόπωρο για να προστατεύσουν την κυκλοφορία των τροχοφόρων; Τώρα μαθαίνουμε ότι ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί ο διαγωνισμός. «Δώστε μας μια εξάμηνη παράταση για να τα κάνουμε όλα σωστά». Εν τω μεταξύ, τα θανατηφόρα τροχαία ακολουθούν τον δρόμο τους ανενόχλητα. Τι γίνεται με την απαγόρευση της πώλησης αλκοολούχων ποτών σε ανηλίκους; Μα έχει νομοθετηθεί, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά τι να κάνουμε, ενώ εμείς νομοθετήσαμε, αυτοί κάνουν του κεφαλιού τους. Δεν μπορούμε να έχουμε από έναν αστυνομικό σε κάθε μπαρ. Και γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν περιπολίες εκεί όπου συχνάζουν οι έφηβοι για να ελέγχεται η πώληση του αλκοόλ; Και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη; Ποιος θα φροντίζει για τη φύλαξή του; Ο στρατός; Μα στη δημοκρατία ο στρατός είναι για να φυλάει τα σύνορα. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μνημείο το φυλάει ο στρατός. Εκτός και αν οι εύζωνοι που παραστέκουν στο κενοτάφιο είναι απλώς διακοσμητικοί για να βγάζουν σέλφι οι τουρίστες. Άσε τον Δούκα των Αθηνών, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι θέλει να αναλάβει την καθαριότητά του και τον ευπρεπισμό του. Αν και δεδομένης της καθαριότητας της υπόλοιπης πόλης, νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος. Έχει μανία με την καθαριότητα ο άνθρωπος. Μη δει σκουπίδι και δακρύζει. Όμως, το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση κατάφερε με τους αδέξιους χειρισμούς της να δημιουργήσει ένα ακόμη θέμα που δεν είναι θέμα. Στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που με ανησύχησε. Η τροπολογία αφορά μόνον τον χώρο του μνημείου. Τα υπόλοιπα θα παραμένουν ως έχουν. Κοινώς, καμιά δεκαριά νοματαίοι θα κλείνουν τους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για ό,τι τους ενοχλεί. Τι γίνεται μ’ εκείνον τον περίφημο νόμο που επιτρέπει τις διαδηλώσεις αρκεί να μη διαλύουν τη ζωή της πόλης; Ψηφίστηκε, αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε και τυπολάτρες. Εμείς κοιτάμε την ουσία. Και η ουσία είναι ότι δεν θέλουμε φασαρίες.

Πάμε παρακάτω. Τι γίνεται με εκείνα τα περίφημα τουρνικέ που υποτίθεται ότι θα ελέγχουν την είσοδο στα πανεπιστήμια; Εγινε ο διαγωνισμός για την αγορά τους; Τι γίνεται με το περίφημο πολλαπλό βιβλίο που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη μέση εκπαίδευση; Όμως η μέση εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο θέμα από μόνη της, εξίσου σημαντική και άμεσα συνδεδεμένη με το δημογραφικό. Επιφυλάσσομαι. Τι γίνεται με τις αποζημιώσεις για τον «Daniel»; Ακούω ότι πολλές οικογένειες ζουν ακόμη σε κοντέινερ. Και με τα χρήματα που άρπαξαν οι μάγκες και οι «φραπέδες» απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα φτάσουν ποτέ στους πραγματικούς δικαιούχους; Αφήνω κατά μέρος την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ και την αναντιστοιχία με τα εισοδήματα. Η Ελλάδα παραμένει μια ακριβή χώρα για τους Έλληνες – όχι για όλους, για να εξηγούμαι. Όσο κι αν μειωθούν οι φόροι, το ύψος τους είναι υπέρογκο μπροστά στις υπηρεσίες που παρέχουν. Η επιβίωση είναι ακριβή. Και η γραφειοκρατία ρουφάει τον χρόνο της καθημερινότητας. Πού ακριβώς βρίσκεται η ανάπτυξη; Ποιος τολμάει να επενδύσει σε μια χώρα όπου το δικαστήριο θέλει έξι χρόνια για να βγάλει μιαν απόφαση;

Είμαι άδικος με την κυβέρνηση; Μπορεί. Ανήκω όμως σε όσους απαιτούν απ’ αυτήν πολύ περισσότερα απ’ όσα προσφέρει, επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση. Δεν είμαι ο μόνος προφανώς. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη μια δημοσκόπηση στην άλλη παραμένει πρώτη στα ποσοστά, έστω και μειωμένα. Και φοβάμαι, περισσότερο απ’ όλα, την προοπτική της ακυβερνησίας. Δεν παραγνωρίζω τη δυσκαμψία της δημόσιας διοίκησης, και την αδράνεια που την κάνει ευάλωτη στη διαφθορά. Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται να τη μεταρρυθμίσει, η αντιπολίτευση δεν θέλει να τη μεταρρυθμίσει. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι μη διακυβερνήσιμη όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Πάντως, είναι μη μεταρρυθμίσιμη.

Η κυβέρνηση; Εννοούμε τον πρωθυπουργό και δυο-τρεις υπουργούς που πασχίζουν. Όπως ο Κων. Χατζηδάκης με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ο Αδ. Γεωργιάδης με τις σημαντικές προσπάθειες που καταβάλλει για να βελτιώσει τα ζητήματα της υγείας. Και ο κ. Χρυσοχοΐδης που έχει να κάνει με μια διαλυμένη αστυνομία. Κατά τα λοιπά, αναγνωρίζω τη μοναξιά του κ. Μητσοτάκη. Δεν γνωρίζω το περιβάλλον του περίφημου επιτελικού κράτους, όμως δεν μπορώ να πω ότι μας έχει εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του. Σε τι βοήθησε, για παράδειγμα, στην καταστροφική διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική. Ποιος τον συμβούλευσε να προσκυνήσει τα ονόματα των νεκρών στον Άγνωστο Στρατιώτη; Χωρίς να παραγνωρίζω και τις επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, όπως η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ή η συμπαράσταση στην Ουκρανία. Για την Τουρκία, χωρίς να είμαι ειδικός, σκέφτομαι ότι η μόνη λύση είναι να παραμείνουν οι διαφορές μας. Αν μη τι άλλο, τις έχουμε συνηθίσει.

Κοιτάζοντας, πάντως, και την υπόλοιπη Ευρώπη, σκέφτομαι ότι, αν μη τι άλλο, στην Ελλάδα δεν έχουμε πολιτική κρίση. Αν έλειπε και η πολυλογία της κ. Κωνσταντοπούλου, τα πράγματα θα ήσαν καλύτερα.

Αιρετική κηδεία

kathimerini
Άρης Αλεξανδρής

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις να σε αγαπήσει η Αριστερά: αν της μοιάζεις κι αν της είσαι χρήσιμος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είσαι πρόβλημα που αντιμετωπίζει είτε με συνεχή πόλεμο είτε με εχθροπαθή ανοχή. Οι άδειες «αριστερές» καρέκλες στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή επίδειξη περιφρόνησης ενός ορισμένου προσώπου· ήταν ουσιαστικά μια ευρύτερη, υπαρξιακή δήλωση. Η σύγχρονη Αριστερά μίλησε για τον εαυτό της χωρίς να μιλήσει, και τα είπε όλα: ότι ο θάνατος είναι πολύ μικρός συγκριτικά με τις επιταγές της δογματικής δεοντολογίας της, ότι όσοι αρνούνται την πίστη της είναι ασυγχώρητοι, ότι η τιμωρία των απίστων τούς βρίσκει μέχρι και στον τάφο. Η απουσία των προέδρων των αριστερών κομμάτων ήταν εκδίκηση προς τον εκλιπόντα για τις αιρετικές ιδέες του, αλλά και προειδοποίηση στους ζωντανούς: όποιος μας απαρνηθεί ή, ακόμα χειρότερα, όποιος προτιμήσει τους ιδεολογικούς μας αντιπάλους, εμάς μπορεί να μας ξεχάσει. Ενώ κατά τ’ άλλα οι συγκρούσεις εντός της Αριστεράς μαίνονται, σε αυτό το θέμα παρατηρείται σύμπνοια, η οποία με έναν ειρωνικό τρόπο εξηγεί το περιορισμένο αντίκρισμα του χώρου στην κοινωνία. Η μικροψυχία δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική εκλογικά. Το διχαστικό πνεύμα και η κακία εμπνέουν τρολ και φανατικούς, όχι πολίτες.

Η Εκκλησία της Αριστεράς

Είναι λοιπόν αντιφατικό ότι οι παρατάξεις που τόσο στενή σχέση ισχυρίζονται πως έχουν με τον λαό βρέθηκαν απέναντί του τις τελευταίες μέρες. Είναι εξόχως «off brand» επιλογή να κραδαίνεις τη νηπενθή σου διάθεση περήφανος, όταν ο λαός στο όνομα του οποίου τάχα ενεργείς, σε μεγάλο βαθμό παραμέρισε τις διαφορές του με τον εκλιπόντα και τον αποχαιρέτισε σαν σύντροφο από τα παλιά. Αυτό όμως είναι το βασικό πρόβλημα με την Αριστερά στην Ελλάδα: Ο λαός της προχώρησε κι αυτή έμεινε πίσω. Η κριτική του ικανότητα οξύνθηκε, τα αισθήματά του καλλιεργήθηκαν, οι ορίζοντές του πλάτυναν εντυπωσιακά και την ίδια ώρα η Αριστερά, σφιχταγκαλιασμένη με τα ηθικά συμπλέγματα και τις αρχαϊκές ιδεοληψίες της, κοιτάζει τον κόσμο να αλλάζει χωρίς καμία συμμετοχή στο δρώμενο της αλλαγής. Οι καθημερινοί άνθρωποι σήμερα μπορούν να πουν χωρίς ενδοιασμούς: «Έκανα λάθος. Άλλαξα γνώμη. Συμφωνώ με τον Σαββόπουλο στο ένα. Διαφωνώ στο άλλο. Όπως και να έχει, ό,τι κι αν έγινε, καλό του ταξίδι». Η Αριστερά αδυνατεί να εντάξει τον εαυτό της σε μια πραγματικότητα αντίστοιχης ψυχικής γενναιοδωρίας, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θέτει την αυθεντία της υπό αμφισβήτηση. Αντ’ αυτού, ρομποτική και άστοργη, θαυμάζει το είδωλό της και αναρωτιέται γιατί δεν το θαυμάζουν και οι άλλοι. Η Ακροδεξιά θα φταίει! Η προπαγάνδα! Η «μιντιακή υπεροπλία» των αντιπάλων!

Προοδευτισμός σήμερα

Τι έχει να προσφέρει η Αριστερά σήμερα στον προοδευτικό πολίτη; Μια πληθώρα κομμάτων, μια πληθώρα διασπάσεων, πολλές καταγγελίες του «συστήματος» και εσωτερικούς καβγάδες. Κάποιος παλιός ηγέτης προαναγγέλλει κατ’ εξαίρεσιν και ταξίδια σε «πιο όμορφες θάλασσες», αλλά η αισιοδοξία του οράματος χάνεται στην ασάφειά του. Από την ατζέντα του χώρου, πάντως, απουσιάζει κάποιος· εκείνος για το συμφέρον του οποίου υποτίθεται ότι ο χώρος οργανώνεται: ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που ζει μακριά από το κομματικό περιβάλλον, που βλέπει την πολιτική ως μέσον και όχι ως σκοπό, που περιμένει προτάσεις και λύσεις για συγκεκριμένα προβλήματα και όχι τη φλύαρη θεωρητικολογία των αυστηρών ιδεολόγων ή το στρατηγικό σνομπάρισμα κηδειών. Η Αριστερά που δεν καταδέχεται ούτε να θρηνήσει για τον Σαββόπουλο –η ίδια Αριστερά που πενθεί για οποιονδήποτε νεκρό αν αυτό μπορεί να την ευνοήσει– έχει χάσει την επαφή της με τις πιο στοιχειώδεις ανθρώπινες λειτουργίες. Είχε ενδιαφέρον η διένεξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου με τη Λιάνα Κανέλλη την εβδομάδα που μόλις πέρασε: οι δύο πολιτικοί δεν τσακώθηκαν πολιτικά· δεν τσακώθηκαν καν ιδεολογικά. Το αντικείμενο της κόντρας ήταν ο εαυτός τους. Ποια είναι η πραγματική αγωνίστρια; Ποια η αληθινή δημοκράτισσα; Τα ασήμαντα ερωτήματα δεν χρήζουν απάντησης.

Χατζηδάκης για ΕΛΤΑ: όπου χρειάζεται και μπορεί να γίνει, θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις...

Κύριε, Αντιπρόεδρε, δεν διαφωνούμε με τα λεγόμενά σας, αλλά επιτέλους συντονιστείτε ΤΩΡΑ, γιατί τελευταία η κυβέρνηση "ρετάρει", ας μου επιτραπεί η έκφραση!

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, σε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN:

«Τα ΕΛΤΑ έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας, όπως άλλωστε υποστήριξε ο Υπουργός Οικονομικών στη Βουλή και όπως υποστηρίζει ολόκληρη η κυβέρνηση. Συμφωνήθηκε να προχωρήσουμε με μία κατεύθυνση εξυγίανσης. Από εκεί και πέρα, οι επικοινωνιακοί χειρισμοί οι οποίοι έγιναν για την ενημέρωση της κοινής γνώμης και την επεξήγηση του προβλήματος δεν ήταν καθόλου επαρκείς».

«Τα καταστήματα των ταχυδρομείων κλείνουν το ένα μετά το άλλο, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Στη Μεγάλη Βρετανία έχει κλείσει το 100% και λειτουργούν με πρακτορεία και συνεργάτες. Το ίδιο στην Δανία, τη Σουηδία, σε άλλες χώρες έχουν κλείσει σε ποσοστό 60-70 %. Και στην Ελλάδα το 2023 έγιναν παρεμβάσεις, έκλεισαν καταστήματα και αντικαταστάθηκαν με πρακτορεία αλλά τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί δείχνουν ότι τα καταστήματα σήμερα έχουν το 10% των εσόδων των ΕΛΤΑ και το 50% των εξόδων».

«Το κράτος μπορεί να δίνει επιδοτήσεις για τη λεγόμενη καθολική υπηρεσία επειδή τα ΕΛΤΑ – και μόνον αυτά – καλύπτουν όλες τις περιοχές της χώρας. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν προσφυγές ανταγωνιστών των ΕΛΤΑ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία δεν έχει συμφωνήσει να καταβληθεί η καθολική υπηρεσία. Γι’ αυτό τα ΕΛΤΑ θα έχουν σε λίγους μήνες πρόβλημα στην καταβολή των μισθών και γι’ αυτό πρότειναν να γίνουν περικοπές, χωρίς να θίγονται οι μόνιμοι εργαζόμενοι. Αντιθέτως, αλλάζει το μοντέλο, ενισχύεται ο ρόλος του ταχυδρόμου, θα υπάρχουν και τηλεφωνικά ραντεβού με ταχυδρόμους και επίσης όπως έχει γίνει ήδη σε πάνω από 400 περιπτώσεις θα γίνει προσπάθεια να προχωρήσει η δημιουργία πρακτορείων σε βιβλιοπωλεία, μικρά καταστήματα κλπ.».

«Το σημαντικό είναι το τι θα γίνει από εδώ και πέρα γιατί αυτοί που προτείνουν να μη γίνει τίποτα, ουσιαστικά εισηγούνται το κλείσιμο των ΕΛΤΑ. Θα δούμε τους Δημάρχους και τους τοπικούς φορείς, θα εξηγηθεί το πρόβλημα και όπου χρειάζεται και μπορεί να γίνει, θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις».

«Κυβερνησιμότητα» και καταστροφολογία

kathimerini
Νίκος Αλιβιζάτος *

Περί καταστροφολογίας ο λόγος. Από τις επικρίσεις που διατυπώνονται τον τελευταίο καιρό κατά της κυβέρνησης, θα σταθώ σε εκείνες που προέρχονται «εξ ιδίων», από τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά: σύμφωνα με τον πρώτο, βρισκόμαστε στα πρόθυρα «πολιτικής και θεσμικής κρίσης πρώτου μεγέθους», καθώς, λόγω των αβελτηριών της σημερινής κυβέρνησης, το ίδιο το πολίτευμα κινδυνεύει να «απονομιμοποιηθεί». Όσο για τον δεύτερο, η Νέα Δημοκρατία έχει μετατραπεί σε «κόμμα ιδιοκτήτη» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ως «πολιτικά θρασύ».

Έχοντας επισημάνει από νωρίς, και μάλιστα αρκετά ζωηρά, τις «μαύρες τρύπες» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη (υποκλοπές, ατιμωρησία αστυνομικών, αθρόες επαναπροωθήσεις, απόπειρες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων αρχών), πιστεύω πως μπορώ να αξιολογήσω τις ανωτέρω επικρίσεις, χωρίς να θεωρηθώ απολογητής της σημερινής κυβέρνησης. Αρκεί να πω ότι προ ημερών υπερασπίστηκα για πολλοστή φορά δημοσιογράφο, θύμα καταχρηστικής αγωγής SLAPP του γνωστού ανιψιού του πρωθυπουργού, επειδή τόλμησε να θυμίσει τα κατορθώματά του.

Αγανακτώ, λοιπόν, όχι τόσο για την αμετροέπεια των ανωτέρω, όσο για την ευκολία με την οποία προβαίνουν σε τόσο αυθαίρετες γενικεύσεις. Και τούτο, λησμονώντας τις δικές τους ευθύνες: Θυμίζω ότι ο μεν πρώτος βαρύνεται όσο κανένας άλλος για την εκτόξευση των ελλειμμάτων που οδήγησαν στην κρίση των μνημονίων, ο δε δεύτερος για έναν αχρείαστο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, γύρω από ένα θέμα που τελικά αποδείχθηκε ανύπαρκτο. Πώς εξηγείται τόση εμπάθεια;

Σε άλλους ανήκει να εντοπίσουν τα κίνητρα των ανωτέρω. Θα σταθώ, τουναντίον, στον κίνδυνο που εμπεριέχουν τέτοιου είδους απλουστευτικές γενικεύσεις.

Απευθυνόμενες περισσότερο στο θυμικό παρά στη λογική, οι γενικεύσεις αυτές κατά κανόνα «πιάνουν». Πολύ περισσότερο, όταν έχουν κάποιο έρεισμα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, για παράδειγμα, σάρωσε επειδή, μεταξύ πολλών άλλων, εκμεταλλεύτηκε επιτηδείως προκλητικές υπερβολές του κινήματος woke.

Από την άλλη, οι γενικεύσεις είναι «εύκολες». Δεν χρειάζονται πολλή πολλή μελέτη και δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις. Αρκεί να διατυπώνονται με σοβαροφάνεια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τις προβάλλουν.

H κρίση αντιπροσώπευσης που διανύουμε σήμερα δεν είναι κάτι εξαιρετικό, αλλά μια από τα ίδια, η οποία οφείλεται στην αδυναμία των πολιτικών μας για μακρόπνοο σχεδιασμό.

Τέλος, απεχθανόμενες τις αποχρώσεις, οι γενικεύσεις ευνοούν τις απλουστεύσεις, το μαύρο εναντίον του άσπρου. Λες και μεταξύ των δύο δεν υπάρχει η αληθινή ζωή, με τις χιλιάδες αποχρώσεις του γκρι…

Εν τούτοις, οι γενικεύσεις των δημαγωγούντων ευημερούν γιατί, στο πεδίο των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, έχουν έναν σπουδαίο σύμμαχο: τους εκάστοτε «καταστροφολόγους». Οι τελευταίοι είναι μια υποκατηγορία ενός ιδιότυπου είδους διανοουμένων, των μονίμως απαισιόδοξων. Γι’ αυτούς, οι κοινωνίες μας πηγαίνουν σταθερά από το κακό στο χειρότερο και οι όποιες προσπάθειες καταβάλλονται για πρόοδο και εκσυγχρονισμό, είναι μακροπρόθεσμα καταδικασμένες. Και τούτο, λόγω της ανθρώπινης φύσης, που ρέπει προς την ποσότητα και όχι προς την ποιότητα, προς το βραχυπρόθεσμο κέρδος και όχι προς τους πλατιούς ορίζοντες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες, οι οποίοι, βλέποντας τις ευκαιρίες για άλματα προς τα μπρος να χάνονται εξαιτίας της ατολμίας των πολιτικών, αγνοούν συστηματικά τη μεγάλη εικόνα.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί φίλοι θα μου προσάψουν αφέλεια για όσα υποστηρίζω στο παρόν άρθρο. Θυμάμαι ακόμη τι μου έσερναν, ιδίως από τον χώρο της Αριστεράς, το 2012-2013, όταν, με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, υποστήριζα ότι «ήρθε η ώρα των δικαστών». Και ότι στη βία του Κασιδιάρη, η Δημοκρατία δεν απαντά με αυθαιρεσίες, αλλά με τους θεσμούς του κράτους δικαίου. «Eχεις εμπιστοσύνη στους δικαστές;» χλεύαζαν, χωρίς καν να υποψιάζονται την ύπαρξη μιας Μαρίας Λεπενιώτη.

Η συζήτηση επαναλαμβάνεται, κάθε τόσο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά στο ίδιο μοτίβο. Προ ετών, για παράδειγμα, το βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη «Ελλάδα. Μια χώρα παραδόξως νεωτερική» (Πόλις, 2019) προκάλεσε τις ειρωνείες όσων βλέπουν στη νεοελληνική ιστορία μόνο μια σειρά χαμένων ευκαιριών. Πιο πρόσφατα, με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση («Ελλάδα 1953-2024. Χρόνος και πολιτική οικονομία», εκδ. Πατάκη), η συζήτηση αναζωπυρώθηκε, με τους μεμψίμοιρους να έχουν αυτή τη φορά στη φαρέτρα τους το «υπερόπλο» της αποτυχίας της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του 2001. Και πάει λέγοντας…

Το επιχείρημά μου είναι απλό: μετά την επιτυχημένη (παρά τη Μικρασιατική Καταστροφή) εθνική ολοκλήρωσή της, το δεύτερο μεγαλύτερο επίτευγμα της νεότερης Ελλάδας είναι ότι κατάφερε να εμπεδώσει, ήδη από τον 19ο αιώνα, μια πλούσια κοινοβουλευτική παράδοση. Από τότε, η χώρα μας έδειξε ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία μπορεί να ανθήσει και «εκτός των τειχών», δηλαδή εκτός των μεγάλων αποικιακών μητροπόλεων. Και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς μείζονες κρίσεις, όπως ήταν παλαιότερα η κρίση του 1929 και, πιο πρόσφατα, η κρίση των μνημονίων. Στους αιωνίως μεμψιμοιρούντες θα επαναλάμβανα ότι οι εκτροπές της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου ήταν βραχείες σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές και ότι δεν οφείλονταν τόσο στις αδυναμίες του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, όσο στην παράταση των δύο διχασμών, του Εθνικού στον Μεσοπόλεμο και του Εμφυλίου, μεταπολεμικά, που απέκλειαν ακόμη και τις ελάχιστες συγκλίσεις για τους κανόνες του παιχνιδιού. Hταν, με άλλα λόγια, συγκρούσεις «εκτός του κανόνα», που οφείλονταν κυρίως στην εμπλοκή της χώρας μας σε αναμετρήσεις που την υπερέβαιναν, δηλαδή τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κοντολογίς, πιστεύω ότι η κρίση αντιπροσώπευσης που διανύουμε σήμερα δεν είναι κάτι εξαιρετικό, αλλά μια από τα ίδια, η οποία οφείλεται στην αδυναμία των πολιτικών μας για μακρόπνοο σχεδιασμό και για τις ελάχιστες εκείνες συναινέσεις που απαιτούνται για την πραγματοποίησή του. Ο ελληνικός λαός θα την ξεπεράσει, όπως έκανε και στο παρελθόν. Αρκεί να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην ενδίδουμε σε εύκολες γενικεύσεις των δημαγωγών.

*Ο κ. Νίκος Κ. Αλιβιζάτος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.