Τα 4 μέτρα που θα ενισχύσουν το εισόδημα εκατομμυρίων συνταξιούχων

• Η πρώτη ενίσχυση θα έρθει στις 28 Νοεμβρίου, όταν θα καταβληθεί για πρώτη φορά το νέο ετήσιο βοήθημα ύψους 250 ευρώ σε χαμηλοσυνταξιούχους, ανασφάλιστους υπερήλικες και δικαιούχους επιδομάτων αναπηρίας. Υπολογίζεται ότι περίπου 1,4 εκατομμύρια πολίτες θα ωφεληθούν από το συγκεκριμένο μέτρο. Η καταβολή θα γίνει αυτόματα, χωρίς αιτήσεις ή γραφειοκρατικά εμπόδια. Το ποσό θα δίνεται εφεξής κάθε Νοέμβριο, είναι ανεκχώρητο και αφορολόγητο.
• Την ίδια ημέρα, στις 28 Νοεμβρίου, θα πιστωθεί σε περίπου 1 εκατομμύριο νοικοκυριά που ζουν στο νοίκι η επιστροφή ενοικίου, ένα ακόμα ετήσιο μέτρο που εφαρμόζεται φέτος για πρώτη φορά. Στους δικαιούχους περιλαμβάνονται δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, που θα δουν το κράτος να τους επιστρέφει το ένα δωδέκατο των χρημάτων που έχουν δώσει για ενοίκιο, δηλαδή να καλύπτει το 8% του ετήσιου κόστους στέγης.
• Το τρίτο μέτρο θα ενεργοποιηθεί τον Δεκέμβριο, όταν θα προκαταβληθούν οι συντάξεις Ιανουαρίου, οι οποίες θα είναι αυξημένες χάρη στον ετήσιο μηχανισμό προσαρμογής που έχει θεσπιστεί τα τελευταία χρόνια. Για το 2026 η αύξηση υπολογίζεται ότι θα κυμανθεί μεταξύ 2 και 2,5%, ποσοστό που προκύπτει από το ημιάθροισμα του ρυθμού ανάπτυξης και του πληθωρισμού, ώστε να λαμβάνεται υπόψη τόσο η μεγέθυνση της οικονομίας όσο και η αύξηση του κόστους ζωής. Σημειώνεται ότι στους ωφελούμενους περιλαμβάνονται, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, και οι 670.000 συνταξιούχοι με προσωπική διαφορά. Μέχρι πρότινος «αποκλεισμένοι» από την ετήσια προσαρμογή των αποδοχών τους, χάρη στα μέτρα που ανακοινώθηκαν τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ θα δουν φέτος στους λογαριασμούς τους το 50% της αύξησης που θα λάβουν οι υπόλοιποι συνταξιούχοι, οι οποίοι δεν έχουν προσωπική διαφορά. Από τα τέλη του 2026 μάλιστα η προσωπική διαφορά θα καταργηθεί οριστικά, άρα το σύνολο των συνταξιούχων θα λάβει το 100% της επόμενης ετήσιας αύξησης.
• Το τέταρτο μέτρο στήριξης των συνταξιούχων θα τεθεί σε εφαρμογή τον προσεχή Ιανουάριο, όταν θα αποτυπωθεί στις αποδοχές όλων των πολιτών η οριζόντια φοροελάφρυνση που θα προέλθει από τους μειωμένους συντελεστές στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα ενισχυθεί περαιτέρω το καθαρό ποσό των συντάξεων, καθώς θα μειωθεί η μηνιαία παρακράτηση φόρου. Το δημοσιονομικό κόστος του συγκεκριμένου μέτρου μόνον για τους συνταξιούχους εκτιμάται ότι μπορεί να αγγίξει τα 400 εκατομμύρια ευρώ.

Χιλιάδες συνταξιούχοι θα λάβουν και τις τέσσερις παραπάνω ενισχύσεις, ενώ η μεγάλη πλειονότητα θα δει δυο ή και τρεις από αυτές. Με αυτόν τον τρόπο, εξασφαλίζεται σταθερή και δίκαιη βελτίωση των συντάξεων, βάσει της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας με στόχο να ανταποκριθούμε σε σημαντικό βαθμό στις αυξημένες ανάγκες που το κάθε νοικοκυριό έχει λόγω της ακρίβειας.

Η Ελλάδα είναι μη μεταρρυθμίσιμη;

kathimerini

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Τι θα γίνει με εκείνες τις περίφημες κάμερες; Δεν επρόκειτο να λειτουργήσουν κάπου μέσα στο φθινόπωρο για να προστατεύσουν την κυκλοφορία των τροχοφόρων; Τώρα μαθαίνουμε ότι ακόμη δεν έχει προκηρυχθεί ο διαγωνισμός. «Δώστε μας μια εξάμηνη παράταση για να τα κάνουμε όλα σωστά». Εν τω μεταξύ, τα θανατηφόρα τροχαία ακολουθούν τον δρόμο τους ανενόχλητα. Τι γίνεται με την απαγόρευση της πώλησης αλκοολούχων ποτών σε ανηλίκους; Μα έχει νομοθετηθεί, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά τι να κάνουμε, ενώ εμείς νομοθετήσαμε, αυτοί κάνουν του κεφαλιού τους. Δεν μπορούμε να έχουμε από έναν αστυνομικό σε κάθε μπαρ. Και γιατί δεν μπορεί να υπάρχουν περιπολίες εκεί όπου συχνάζουν οι έφηβοι για να ελέγχεται η πώληση του αλκοόλ; Και το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη; Ποιος θα φροντίζει για τη φύλαξή του; Ο στρατός; Μα στη δημοκρατία ο στρατός είναι για να φυλάει τα σύνορα. Αν δεν κάνω λάθος, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το μνημείο το φυλάει ο στρατός. Εκτός και αν οι εύζωνοι που παραστέκουν στο κενοτάφιο είναι απλώς διακοσμητικοί για να βγάζουν σέλφι οι τουρίστες. Άσε τον Δούκα των Αθηνών, που ξαφνικά θυμήθηκε ότι θέλει να αναλάβει την καθαριότητά του και τον ευπρεπισμό του. Αν και δεδομένης της καθαριότητας της υπόλοιπης πόλης, νομίζω ότι είναι ο καταλληλότερος. Έχει μανία με την καθαριότητα ο άνθρωπος. Μη δει σκουπίδι και δακρύζει. Όμως, το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι η κυβέρνηση κατάφερε με τους αδέξιους χειρισμούς της να δημιουργήσει ένα ακόμη θέμα που δεν είναι θέμα. Στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης είπε κάτι που με ανησύχησε. Η τροπολογία αφορά μόνον τον χώρο του μνημείου. Τα υπόλοιπα θα παραμένουν ως έχουν. Κοινώς, καμιά δεκαριά νοματαίοι θα κλείνουν τους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για ό,τι τους ενοχλεί. Τι γίνεται μ’ εκείνον τον περίφημο νόμο που επιτρέπει τις διαδηλώσεις αρκεί να μη διαλύουν τη ζωή της πόλης; Ψηφίστηκε, αλλά δεν χρειάζεται να είμαστε και τυπολάτρες. Εμείς κοιτάμε την ουσία. Και η ουσία είναι ότι δεν θέλουμε φασαρίες.

Πάμε παρακάτω. Τι γίνεται με εκείνα τα περίφημα τουρνικέ που υποτίθεται ότι θα ελέγχουν την είσοδο στα πανεπιστήμια; Εγινε ο διαγωνισμός για την αγορά τους; Τι γίνεται με το περίφημο πολλαπλό βιβλίο που θα έφερνε τα πάνω κάτω στη μέση εκπαίδευση; Όμως η μέση εκπαίδευση είναι ένα μεγάλο θέμα από μόνη της, εξίσου σημαντική και άμεσα συνδεδεμένη με το δημογραφικό. Επιφυλάσσομαι. Τι γίνεται με τις αποζημιώσεις για τον «Daniel»; Ακούω ότι πολλές οικογένειες ζουν ακόμη σε κοντέινερ. Και με τα χρήματα που άρπαξαν οι μάγκες και οι «φραπέδες» απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ; Θα φτάσουν ποτέ στους πραγματικούς δικαιούχους; Αφήνω κατά μέρος την ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ και την αναντιστοιχία με τα εισοδήματα. Η Ελλάδα παραμένει μια ακριβή χώρα για τους Έλληνες – όχι για όλους, για να εξηγούμαι. Όσο κι αν μειωθούν οι φόροι, το ύψος τους είναι υπέρογκο μπροστά στις υπηρεσίες που παρέχουν. Η επιβίωση είναι ακριβή. Και η γραφειοκρατία ρουφάει τον χρόνο της καθημερινότητας. Πού ακριβώς βρίσκεται η ανάπτυξη; Ποιος τολμάει να επενδύσει σε μια χώρα όπου το δικαστήριο θέλει έξι χρόνια για να βγάλει μιαν απόφαση;

Είμαι άδικος με την κυβέρνηση; Μπορεί. Ανήκω όμως σε όσους απαιτούν απ’ αυτήν πολύ περισσότερα απ’ όσα προσφέρει, επειδή εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι η μόνη λύση. Δεν είμαι ο μόνος προφανώς. Δεν είναι τυχαίο ότι από τη μια δημοσκόπηση στην άλλη παραμένει πρώτη στα ποσοστά, έστω και μειωμένα. Και φοβάμαι, περισσότερο απ’ όλα, την προοπτική της ακυβερνησίας. Δεν παραγνωρίζω τη δυσκαμψία της δημόσιας διοίκησης, και την αδράνεια που την κάνει ευάλωτη στη διαφθορά. Αν η κυβέρνηση δυσκολεύεται να τη μεταρρυθμίσει, η αντιπολίτευση δεν θέλει να τη μεταρρυθμίσει. Δεν ξέρω αν η Ελλάδα είναι μη διακυβερνήσιμη όπως είπε ο κ. Βενιζέλος. Πάντως, είναι μη μεταρρυθμίσιμη.

Η κυβέρνηση; Εννοούμε τον πρωθυπουργό και δυο-τρεις υπουργούς που πασχίζουν. Όπως ο Κων. Χατζηδάκης με τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, ο Αδ. Γεωργιάδης με τις σημαντικές προσπάθειες που καταβάλλει για να βελτιώσει τα ζητήματα της υγείας. Και ο κ. Χρυσοχοΐδης που έχει να κάνει με μια διαλυμένη αστυνομία. Κατά τα λοιπά, αναγνωρίζω τη μοναξιά του κ. Μητσοτάκη. Δεν γνωρίζω το περιβάλλον του περίφημου επιτελικού κράτους, όμως δεν μπορώ να πω ότι μας έχει εντυπωσιάσει με τις επιδόσεις του. Σε τι βοήθησε, για παράδειγμα, στην καταστροφική διαχείριση του δυστυχήματος των Τεμπών; Η ερώτηση δεν είναι ρητορική. Ποιος τον συμβούλευσε να προσκυνήσει τα ονόματα των νεκρών στον Άγνωστο Στρατιώτη; Χωρίς να παραγνωρίζω και τις επιτυχίες στην εξωτερική πολιτική, όπως η στρατηγική συμμαχία με το Ισραήλ ή η συμπαράσταση στην Ουκρανία. Για την Τουρκία, χωρίς να είμαι ειδικός, σκέφτομαι ότι η μόνη λύση είναι να παραμείνουν οι διαφορές μας. Αν μη τι άλλο, τις έχουμε συνηθίσει.

Κοιτάζοντας, πάντως, και την υπόλοιπη Ευρώπη, σκέφτομαι ότι, αν μη τι άλλο, στην Ελλάδα δεν έχουμε πολιτική κρίση. Αν έλειπε και η πολυλογία της κ. Κωνσταντοπούλου, τα πράγματα θα ήσαν καλύτερα.

Αιρετική κηδεία

kathimerini
Άρης Αλεξανδρής

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις να σε αγαπήσει η Αριστερά: αν της μοιάζεις κι αν της είσαι χρήσιμος. Σε κάθε άλλη περίπτωση, είσαι πρόβλημα που αντιμετωπίζει είτε με συνεχή πόλεμο είτε με εχθροπαθή ανοχή. Οι άδειες «αριστερές» καρέκλες στην κηδεία του Διονύση Σαββόπουλου ήταν κάτι παραπάνω από μια απλή επίδειξη περιφρόνησης ενός ορισμένου προσώπου· ήταν ουσιαστικά μια ευρύτερη, υπαρξιακή δήλωση. Η σύγχρονη Αριστερά μίλησε για τον εαυτό της χωρίς να μιλήσει, και τα είπε όλα: ότι ο θάνατος είναι πολύ μικρός συγκριτικά με τις επιταγές της δογματικής δεοντολογίας της, ότι όσοι αρνούνται την πίστη της είναι ασυγχώρητοι, ότι η τιμωρία των απίστων τούς βρίσκει μέχρι και στον τάφο. Η απουσία των προέδρων των αριστερών κομμάτων ήταν εκδίκηση προς τον εκλιπόντα για τις αιρετικές ιδέες του, αλλά και προειδοποίηση στους ζωντανούς: όποιος μας απαρνηθεί ή, ακόμα χειρότερα, όποιος προτιμήσει τους ιδεολογικούς μας αντιπάλους, εμάς μπορεί να μας ξεχάσει. Ενώ κατά τ’ άλλα οι συγκρούσεις εντός της Αριστεράς μαίνονται, σε αυτό το θέμα παρατηρείται σύμπνοια, η οποία με έναν ειρωνικό τρόπο εξηγεί το περιορισμένο αντίκρισμα του χώρου στην κοινωνία. Η μικροψυχία δεν είναι ιδιαίτερα θελκτική εκλογικά. Το διχαστικό πνεύμα και η κακία εμπνέουν τρολ και φανατικούς, όχι πολίτες.

Η Εκκλησία της Αριστεράς

Είναι λοιπόν αντιφατικό ότι οι παρατάξεις που τόσο στενή σχέση ισχυρίζονται πως έχουν με τον λαό βρέθηκαν απέναντί του τις τελευταίες μέρες. Είναι εξόχως «off brand» επιλογή να κραδαίνεις τη νηπενθή σου διάθεση περήφανος, όταν ο λαός στο όνομα του οποίου τάχα ενεργείς, σε μεγάλο βαθμό παραμέρισε τις διαφορές του με τον εκλιπόντα και τον αποχαιρέτισε σαν σύντροφο από τα παλιά. Αυτό όμως είναι το βασικό πρόβλημα με την Αριστερά στην Ελλάδα: Ο λαός της προχώρησε κι αυτή έμεινε πίσω. Η κριτική του ικανότητα οξύνθηκε, τα αισθήματά του καλλιεργήθηκαν, οι ορίζοντές του πλάτυναν εντυπωσιακά και την ίδια ώρα η Αριστερά, σφιχταγκαλιασμένη με τα ηθικά συμπλέγματα και τις αρχαϊκές ιδεοληψίες της, κοιτάζει τον κόσμο να αλλάζει χωρίς καμία συμμετοχή στο δρώμενο της αλλαγής. Οι καθημερινοί άνθρωποι σήμερα μπορούν να πουν χωρίς ενδοιασμούς: «Έκανα λάθος. Άλλαξα γνώμη. Συμφωνώ με τον Σαββόπουλο στο ένα. Διαφωνώ στο άλλο. Όπως και να έχει, ό,τι κι αν έγινε, καλό του ταξίδι». Η Αριστερά αδυνατεί να εντάξει τον εαυτό της σε μια πραγματικότητα αντίστοιχης ψυχικής γενναιοδωρίας, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι θέτει την αυθεντία της υπό αμφισβήτηση. Αντ’ αυτού, ρομποτική και άστοργη, θαυμάζει το είδωλό της και αναρωτιέται γιατί δεν το θαυμάζουν και οι άλλοι. Η Ακροδεξιά θα φταίει! Η προπαγάνδα! Η «μιντιακή υπεροπλία» των αντιπάλων!

Προοδευτισμός σήμερα

Τι έχει να προσφέρει η Αριστερά σήμερα στον προοδευτικό πολίτη; Μια πληθώρα κομμάτων, μια πληθώρα διασπάσεων, πολλές καταγγελίες του «συστήματος» και εσωτερικούς καβγάδες. Κάποιος παλιός ηγέτης προαναγγέλλει κατ’ εξαίρεσιν και ταξίδια σε «πιο όμορφες θάλασσες», αλλά η αισιοδοξία του οράματος χάνεται στην ασάφειά του. Από την ατζέντα του χώρου, πάντως, απουσιάζει κάποιος· εκείνος για το συμφέρον του οποίου υποτίθεται ότι ο χώρος οργανώνεται: ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος που ζει μακριά από το κομματικό περιβάλλον, που βλέπει την πολιτική ως μέσον και όχι ως σκοπό, που περιμένει προτάσεις και λύσεις για συγκεκριμένα προβλήματα και όχι τη φλύαρη θεωρητικολογία των αυστηρών ιδεολόγων ή το στρατηγικό σνομπάρισμα κηδειών. Η Αριστερά που δεν καταδέχεται ούτε να θρηνήσει για τον Σαββόπουλο –η ίδια Αριστερά που πενθεί για οποιονδήποτε νεκρό αν αυτό μπορεί να την ευνοήσει– έχει χάσει την επαφή της με τις πιο στοιχειώδεις ανθρώπινες λειτουργίες. Είχε ενδιαφέρον η διένεξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου με τη Λιάνα Κανέλλη την εβδομάδα που μόλις πέρασε: οι δύο πολιτικοί δεν τσακώθηκαν πολιτικά· δεν τσακώθηκαν καν ιδεολογικά. Το αντικείμενο της κόντρας ήταν ο εαυτός τους. Ποια είναι η πραγματική αγωνίστρια; Ποια η αληθινή δημοκράτισσα; Τα ασήμαντα ερωτήματα δεν χρήζουν απάντησης.

Χατζηδάκης για ΕΛΤΑ: όπου χρειάζεται και μπορεί να γίνει, θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις...

Κύριε, Αντιπρόεδρε, δεν διαφωνούμε με τα λεγόμενά σας, αλλά επιτέλους συντονιστείτε ΤΩΡΑ, γιατί τελευταία η κυβέρνηση "ρετάρει", ας μου επιτραπεί η έκφραση!

Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Κωστής Χατζηδάκης, σε συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό OPEN:

«Τα ΕΛΤΑ έχουν πρόβλημα βιωσιμότητας, όπως άλλωστε υποστήριξε ο Υπουργός Οικονομικών στη Βουλή και όπως υποστηρίζει ολόκληρη η κυβέρνηση. Συμφωνήθηκε να προχωρήσουμε με μία κατεύθυνση εξυγίανσης. Από εκεί και πέρα, οι επικοινωνιακοί χειρισμοί οι οποίοι έγιναν για την ενημέρωση της κοινής γνώμης και την επεξήγηση του προβλήματος δεν ήταν καθόλου επαρκείς».

«Τα καταστήματα των ταχυδρομείων κλείνουν το ένα μετά το άλλο, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Στη Μεγάλη Βρετανία έχει κλείσει το 100% και λειτουργούν με πρακτορεία και συνεργάτες. Το ίδιο στην Δανία, τη Σουηδία, σε άλλες χώρες έχουν κλείσει σε ποσοστό 60-70 %. Και στην Ελλάδα το 2023 έγιναν παρεμβάσεις, έκλεισαν καταστήματα και αντικαταστάθηκαν με πρακτορεία αλλά τα στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί δείχνουν ότι τα καταστήματα σήμερα έχουν το 10% των εσόδων των ΕΛΤΑ και το 50% των εξόδων».

«Το κράτος μπορεί να δίνει επιδοτήσεις για τη λεγόμενη καθολική υπηρεσία επειδή τα ΕΛΤΑ – και μόνον αυτά – καλύπτουν όλες τις περιοχές της χώρας. Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν προσφυγές ανταγωνιστών των ΕΛΤΑ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία δεν έχει συμφωνήσει να καταβληθεί η καθολική υπηρεσία. Γι’ αυτό τα ΕΛΤΑ θα έχουν σε λίγους μήνες πρόβλημα στην καταβολή των μισθών και γι’ αυτό πρότειναν να γίνουν περικοπές, χωρίς να θίγονται οι μόνιμοι εργαζόμενοι. Αντιθέτως, αλλάζει το μοντέλο, ενισχύεται ο ρόλος του ταχυδρόμου, θα υπάρχουν και τηλεφωνικά ραντεβού με ταχυδρόμους και επίσης όπως έχει γίνει ήδη σε πάνω από 400 περιπτώσεις θα γίνει προσπάθεια να προχωρήσει η δημιουργία πρακτορείων σε βιβλιοπωλεία, μικρά καταστήματα κλπ.».

«Το σημαντικό είναι το τι θα γίνει από εδώ και πέρα γιατί αυτοί που προτείνουν να μη γίνει τίποτα, ουσιαστικά εισηγούνται το κλείσιμο των ΕΛΤΑ. Θα δούμε τους Δημάρχους και τους τοπικούς φορείς, θα εξηγηθεί το πρόβλημα και όπου χρειάζεται και μπορεί να γίνει, θα υπάρξουν διορθωτικές κινήσεις».

«Κυβερνησιμότητα» και καταστροφολογία

kathimerini
Νίκος Αλιβιζάτος *

Περί καταστροφολογίας ο λόγος. Από τις επικρίσεις που διατυπώνονται τον τελευταίο καιρό κατά της κυβέρνησης, θα σταθώ σε εκείνες που προέρχονται «εξ ιδίων», από τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά: σύμφωνα με τον πρώτο, βρισκόμαστε στα πρόθυρα «πολιτικής και θεσμικής κρίσης πρώτου μεγέθους», καθώς, λόγω των αβελτηριών της σημερινής κυβέρνησης, το ίδιο το πολίτευμα κινδυνεύει να «απονομιμοποιηθεί». Όσο για τον δεύτερο, η Νέα Δημοκρατία έχει μετατραπεί σε «κόμμα ιδιοκτήτη» από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ως «πολιτικά θρασύ».

Έχοντας επισημάνει από νωρίς, και μάλιστα αρκετά ζωηρά, τις «μαύρες τρύπες» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη (υποκλοπές, ατιμωρησία αστυνομικών, αθρόες επαναπροωθήσεις, απόπειρες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και των ανεξάρτητων αρχών), πιστεύω πως μπορώ να αξιολογήσω τις ανωτέρω επικρίσεις, χωρίς να θεωρηθώ απολογητής της σημερινής κυβέρνησης. Αρκεί να πω ότι προ ημερών υπερασπίστηκα για πολλοστή φορά δημοσιογράφο, θύμα καταχρηστικής αγωγής SLAPP του γνωστού ανιψιού του πρωθυπουργού, επειδή τόλμησε να θυμίσει τα κατορθώματά του.

Αγανακτώ, λοιπόν, όχι τόσο για την αμετροέπεια των ανωτέρω, όσο για την ευκολία με την οποία προβαίνουν σε τόσο αυθαίρετες γενικεύσεις. Και τούτο, λησμονώντας τις δικές τους ευθύνες: Θυμίζω ότι ο μεν πρώτος βαρύνεται όσο κανένας άλλος για την εκτόξευση των ελλειμμάτων που οδήγησαν στην κρίση των μνημονίων, ο δε δεύτερος για έναν αχρείαστο διχασμό της ελληνικής κοινωνίας, γύρω από ένα θέμα που τελικά αποδείχθηκε ανύπαρκτο. Πώς εξηγείται τόση εμπάθεια;

Σε άλλους ανήκει να εντοπίσουν τα κίνητρα των ανωτέρω. Θα σταθώ, τουναντίον, στον κίνδυνο που εμπεριέχουν τέτοιου είδους απλουστευτικές γενικεύσεις.

Απευθυνόμενες περισσότερο στο θυμικό παρά στη λογική, οι γενικεύσεις αυτές κατά κανόνα «πιάνουν». Πολύ περισσότερο, όταν έχουν κάποιο έρεισμα. Ο Ντόναλντ Τραμπ, για παράδειγμα, σάρωσε επειδή, μεταξύ πολλών άλλων, εκμεταλλεύτηκε επιτηδείως προκλητικές υπερβολές του κινήματος woke.

Από την άλλη, οι γενικεύσεις είναι «εύκολες». Δεν χρειάζονται πολλή πολλή μελέτη και δεν είναι απαραίτητο να συνοδεύονται από συγκεκριμένες προτάσεις. Αρκεί να διατυπώνονται με σοβαροφάνεια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τις προβάλλουν.

H κρίση αντιπροσώπευσης που διανύουμε σήμερα δεν είναι κάτι εξαιρετικό, αλλά μια από τα ίδια, η οποία οφείλεται στην αδυναμία των πολιτικών μας για μακρόπνοο σχεδιασμό.

Τέλος, απεχθανόμενες τις αποχρώσεις, οι γενικεύσεις ευνοούν τις απλουστεύσεις, το μαύρο εναντίον του άσπρου. Λες και μεταξύ των δύο δεν υπάρχει η αληθινή ζωή, με τις χιλιάδες αποχρώσεις του γκρι…

Εν τούτοις, οι γενικεύσεις των δημαγωγούντων ευημερούν γιατί, στο πεδίο των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, έχουν έναν σπουδαίο σύμμαχο: τους εκάστοτε «καταστροφολόγους». Οι τελευταίοι είναι μια υποκατηγορία ενός ιδιότυπου είδους διανοουμένων, των μονίμως απαισιόδοξων. Γι’ αυτούς, οι κοινωνίες μας πηγαίνουν σταθερά από το κακό στο χειρότερο και οι όποιες προσπάθειες καταβάλλονται για πρόοδο και εκσυγχρονισμό, είναι μακροπρόθεσμα καταδικασμένες. Και τούτο, λόγω της ανθρώπινης φύσης, που ρέπει προς την ποσότητα και όχι προς την ποιότητα, προς το βραχυπρόθεσμο κέρδος και όχι προς τους πλατιούς ορίζοντες. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν αρκετοί κοινωνικοί επιστήμονες, οι οποίοι, βλέποντας τις ευκαιρίες για άλματα προς τα μπρος να χάνονται εξαιτίας της ατολμίας των πολιτικών, αγνοούν συστηματικά τη μεγάλη εικόνα.

Είμαι βέβαιος ότι πολλοί φίλοι θα μου προσάψουν αφέλεια για όσα υποστηρίζω στο παρόν άρθρο. Θυμάμαι ακόμη τι μου έσερναν, ιδίως από τον χώρο της Αριστεράς, το 2012-2013, όταν, με αφορμή την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, υποστήριζα ότι «ήρθε η ώρα των δικαστών». Και ότι στη βία του Κασιδιάρη, η Δημοκρατία δεν απαντά με αυθαιρεσίες, αλλά με τους θεσμούς του κράτους δικαίου. «Eχεις εμπιστοσύνη στους δικαστές;» χλεύαζαν, χωρίς καν να υποψιάζονται την ύπαρξη μιας Μαρίας Λεπενιώτη.

Η συζήτηση επαναλαμβάνεται, κάθε τόσο, με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, αλλά στο ίδιο μοτίβο. Προ ετών, για παράδειγμα, το βιβλίο του Γιάννη Βούλγαρη «Ελλάδα. Μια χώρα παραδόξως νεωτερική» (Πόλις, 2019) προκάλεσε τις ειρωνείες όσων βλέπουν στη νεοελληνική ιστορία μόνο μια σειρά χαμένων ευκαιριών. Πιο πρόσφατα, με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του Τάσου Γιαννίτση («Ελλάδα 1953-2024. Χρόνος και πολιτική οικονομία», εκδ. Πατάκη), η συζήτηση αναζωπυρώθηκε, με τους μεμψίμοιρους να έχουν αυτή τη φορά στη φαρέτρα τους το «υπερόπλο» της αποτυχίας της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης του 2001. Και πάει λέγοντας…

Το επιχείρημά μου είναι απλό: μετά την επιτυχημένη (παρά τη Μικρασιατική Καταστροφή) εθνική ολοκλήρωσή της, το δεύτερο μεγαλύτερο επίτευγμα της νεότερης Ελλάδας είναι ότι κατάφερε να εμπεδώσει, ήδη από τον 19ο αιώνα, μια πλούσια κοινοβουλευτική παράδοση. Από τότε, η χώρα μας έδειξε ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία μπορεί να ανθήσει και «εκτός των τειχών», δηλαδή εκτός των μεγάλων αποικιακών μητροπόλεων. Και ότι μπορεί να αντιμετωπίσει επιτυχώς μείζονες κρίσεις, όπως ήταν παλαιότερα η κρίση του 1929 και, πιο πρόσφατα, η κρίση των μνημονίων. Στους αιωνίως μεμψιμοιρούντες θα επαναλάμβανα ότι οι εκτροπές της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου ήταν βραχείες σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές και ότι δεν οφείλονταν τόσο στις αδυναμίες του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, όσο στην παράταση των δύο διχασμών, του Εθνικού στον Μεσοπόλεμο και του Εμφυλίου, μεταπολεμικά, που απέκλειαν ακόμη και τις ελάχιστες συγκλίσεις για τους κανόνες του παιχνιδιού. Hταν, με άλλα λόγια, συγκρούσεις «εκτός του κανόνα», που οφείλονταν κυρίως στην εμπλοκή της χώρας μας σε αναμετρήσεις που την υπερέβαιναν, δηλαδή τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κοντολογίς, πιστεύω ότι η κρίση αντιπροσώπευσης που διανύουμε σήμερα δεν είναι κάτι εξαιρετικό, αλλά μια από τα ίδια, η οποία οφείλεται στην αδυναμία των πολιτικών μας για μακρόπνοο σχεδιασμό και για τις ελάχιστες εκείνες συναινέσεις που απαιτούνται για την πραγματοποίησή του. Ο ελληνικός λαός θα την ξεπεράσει, όπως έκανε και στο παρελθόν. Αρκεί να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην ενδίδουμε σε εύκολες γενικεύσεις των δημαγωγών.

*Ο κ. Νίκος Κ. Αλιβιζάτος είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ημέρα μνήμης, τιμής, σεβασμού και περισυλλογής. 28 του Οκτώβρη!

...στον πόλεμο του 40-41 συμμετείχαν όλοι ο Έλληνες. Όταν ο Ιωάννης Μεταξάς αποφάσισε να αντισταθεί στην επίθεση της αυτοκρατορίας, δεν υπολόγισαν ούτε τις πολιτικές τους απόψεις ούτε τις θέσεις τους απέναντι στο καθεστώς. Έτρεξαν να πολεμήσουν. Ακόμη και οι φυλακισμένοι ζητούσαν να αποφυλακιστούν για να πολεμήσουν στην πρώτη γραμμή.

Αυτό γιορτάζουμε κάθε χρόνο την 28η του Οκτώβρη.

Κηφισιά: Οικία Ιωάννη Μεταξά

Στην οικία της φωτογραφίας, διεξήχθη στα γαλλικά η συνομιλία ανάμεσα στο Γκράτσι και στο Μεταξά στις τρεις το πρωί της Δευτέρας, 28  Οκτωβρίου 1940 και αυτό που είπε στα  Γαλλικά ο Μεταξάς, κατά τη μαρτυρία του ίδιου του Γκράτσι, ήταν η ερωτηματική φράση: "Alors, c'est la guerre"(Λοιπόν, έχουμε πόλεμο;) Και όταν ο Γκράτσι θέλησε να του εξηγήσει τι ακριβώς απαιτεί το ιταλικό τελεσίγραφο, ο Μεταξάς τον έκοψε και του αποκρίθηκε ψυχρά. «Περιττόν να προχωρήσετε. Δεν πρόκειται να δώσω διαταγή εις τα στρατεύματά μας ν’ αφήσουν ελευθέραν την δίοδον εις τους Ιταλούς. Αυτό ήταν το «ΟΧΙ». Το γιατί προετάχθη το «ΟΧΙ» αυτό, το εξηγεί ο Μεταξάς στο επίσημο διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό που εκδόθηκε την αυγή της 28^ης Οκτωβρίου.

«Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν δια την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμή της. Μολονότι ετηρήσαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην προς όλους, η Ιταλία, μη αναγνωρίζουσα εις ημάς το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι ΄Ελληνες μου εζήτησε σήμερον την 3^ην πρωινήν την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους, και μου ανακοίνωσεν ότι, προς κατάληψιν αυτών, η κίνησις των στρατευμάτων της, θα ήρχιζε την 6^ην πρωινήν.

Τώρα θα αποδείξωμεν εάν πράγματι είμεθα άξιοι των προγόνων και της ελευθερίας την οποίαν μας εξησφάλισαν οι πρόπατορές μας. ΄Ολον το έθνος ας εγερθή σύσσωμον. Αγωνισθήτε δια την πατρίδα τας γυναίκας, τα παιδιά σας και τας ιεράς παραδόσεις.»

                            «ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ»

Δημογραφικό: χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτισμικό αφήγημα

Υπουργός Επικρατείας Άκης Σκέρτσος σε χαιρετισμό του, εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό, στο συνέδριο «Δημογραφικό 2025»:

• Βρισκόμαστε ενώπιον ενός παράδοξου που επαναλαμβάνεται σε κάθε ανεπτυγμένη χώρα: ονομάζεται “το δημογραφικό παράδοξο της ευημερίας”. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Πως όσο αυξάνεται το εισόδημα, η οικονομική σταθερότητα και το προσδόκιμο ζωής, πρωτίστως στο δυτικό κόσμο, τόσο μειώνεται η επιθυμία -ή η δυνατότητα- των ανθρώπων να φέρουν παιδιά στον κόσμο. Κι αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Είναι παγκόσμιο, με ιδιαίτερη ένταση στον ονομαζόμενο και ως αναπτυγμένο κόσμο.
• Πώς αντιμετωπίζεται; Προφανώς όχι με ένα άρθρο και ένα νόμο. Είναι ένα πολυπαραγοντικό, σύνθετο πρόβλημα στις μετα-νεωτερικές κοινωνίες και χρειάζεται να αντιδράσουμε, όχι μόνο με οικονομικά μέτρα αλλά με μια νέα πολιτισμική αφήγηση που να ξαναδίνει αξία στη ζωή, στη φροντίδα, στη δημιουργία δεσμών. Ζούμε σε μια φρενήρη κοινωνική πραγματικότητα, όπου η απουσία νοήματος, η αποσύνδεση από την κοινότητα, η κλιματική κρίση, ο ναρκισσιστικός ατομισμός συνθέτουν ένα τοπίο, στο οποίο η τεκνοποίηση αντιμετωπίζεται ως ένα πρόσθετο άγχος, όχι ως ελπίδα.
• Τι κάνουμε ήδη ως πολιτεία

- Για πρώτη φορά στην ιστορία της, η χώρα μας διαθέτει αρμόδια υπουργική δομή για τη στήριξη της οικογένειας αλλά και μακροπρόθεσμο εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση του Δημογραφικού ζητήματος με 20 δισ. ευρώ να έχουν δεσμευτεί για τη στήριξη των οικογενειών για την επόμενη δεκαετία.

- Εθνική στρατηγική για το μείζον στεγαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με 43 μέτρα ύψους 6,5 δισ. ευρώ, που στοχεύουν στην τόνωση τόσο της προσφοράς ακινήτων όσο και τη στήριξη των εισοδημάτων των ενοικιαστών και των ιδιοκτητών παλαιών ακινήτων.

- Ειδικά φορολογικά κίνητρα για τον επαναπατρισμό των χιλιάδων Ελλήνων και Ελληνίδων που άφησαν τη χώρα στα χρόνια της κρίσης.

- Ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης για την εξισορρόπηση της επαγγελματικής με την οικογενειακή ζωή και τη δικαιότερη κατανομή των βαρών μεταξύ πατέρα και μητέρας.

- Έμφαση για πρώτη φορά στη δημόσια υγεία, την πρωτοβάθμια φροντίδα, την πρόληψη και την αντιμετώπιση μακροχρόνιων παθήσεων.

- Νέες πολιτικές φροντίδας και στήριξης των ευάλωτων από νέες προκλήσεις και απειλές, όπως η στρατηγική για τη βία ανηλίκων ή τον ψηφιακό εθισμό, αλλά και το εθνικό δίκτυο δομών για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας.

- Προτεραιότητα στην αύξηση της απασχόλησης των νέων, των γυναικών, των ΑμεΑ και των συνταξιούχων για την κάλυψη των κενών στην αγορά εργασίας.

- Εστίαση στην ελεγχόμενη μετανάστευση, ώστε η Ελλάδα να γίνει επιτέλους χώρα που επιλέγουμε εμείς ποιους και πόσους μετανάστες χρειαζόμαστε, με δεξιότητες και σε ποιες δραστηριότητες και περιοχές της χώρας.

- Πολιτικές για το κοινό μας σπίτι, το περιβάλλον, αλλά και για την περιφερειακή συνοχή.

- Σύγκρουση με το βαθύ κράτος της αναξιοκρατίας και της απουσίας της αξιολόγησης δομών, υπηρεσιών και υπαλλήλων.

- Και τέλος, συνέχιση της οικονομικής πολιτικής που πατάει γερά επάνω στη δημοσιονομική υπευθυνότητα, παράγει ασφαλή πλεονάσματα, δυναμικούς ρυθμούς ανάπτυξης και προσέλκυση περισσότερων και καλύτερων επενδύσεων.

Θα συνεχίσουμε ασφαλώς να υλοποιούμε κάθε εφικτή και αποτελεσματική πολιτική για να αντιμετωπίσουμε το Δημογραφικό πρόβλημα, αλλά χρειαζόμαστε και ένα νέο πολιτισμικό αφήγημα, όπου η μητρότητα και η πατρότητα, η θετική γονεϊκότητα, η δημιουργικότητα, η φροντίδα και η οικολογική ισορροπία να είναι πράξεις ηθικού πλούτου και νοήματος για τη ζωή.

Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας: Στόχος μας να μην απωλέσουμε ούτε ένα ευρώ

Με στόχο να μην απωλέσουμε ούτε ένα ευρώ

Την πορεία υλοποίησης του συνόλου των χρηματοδοτικών εργαλείων που υπάγονται στο χαρτοφυλάκιό του, και την αξιοποίησή τους προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας, παρουσίασε ο Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Νίκος Παπαθανάσης, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου απολογισμού και προγραμματισμού, που πραγματοποιείται σε τριμηνιαία βάση από την αρχή της θητείας του.

Στη διάρκεια της παρουσίασης τονίστηκε ότι:

• Το Αναπτυξιακό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων περιλαμβάνει τον μεγαλύτερο προϋπολογισμό της τελευταίας 15ετίας, με τους πόρους να ανέρχονται στα 14,6 δισ ευρώ για το 2025, ενώ τη διετία 2025-2026, αναμένεται ότι θα διοχετευθούν στην οικονομία περίπου 32 δισ. ευρώ. Ο στόχος του 9μήνου έχει επιτευχθεί κατά 93,6% για το εθνικό και συγχρηματοδοτούμενο σκέλος του ΑΠΔΕ και κατά 110% για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
• Το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης 2026-20230 και το θεσμικό πλαίσιο που θα το διέπει, βρίσκονται στο τελικό στάδιο επεξεργασίας, την ίδια στιγμή που συνεχίζεται απρόσκοπτα η υλοποίηση των έργων του ΕΠΑ 2021-2025
• Το Εθνικό Πρόγραμμα «Ελλάδα 2.0», που χρηματοδοτείται από πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, διατηρεί την Ελλάδα στην 1η θέση των 27 κρατών- μελών της Ε.Ε, αναφορικά με την απορρόφηση πόρων ως ποσοστό του ΑΕΠ του 2023. Αλλά και στην 1η θέση της ευρωπαϊκής κατάταξης ως προς τους πόρους που έχουν εκταμιευθεί ως ποσοστό του ΑΕΠ. Την ίδια ώρα, η χώρα βρίσκεται στην 4η θέση αναφορικά με τα υποβληθέντα αιτήματα πληρωμής. Στο σκέλος των επιχορηγήσεων, έχουν ενταχθεί 855 έργα προϋπολογισμού 25 δισ. ευρώ, με τις πληρωμές να αγγίζουν το 45%, φτάνοντας τα 11,35 δισ ευρώ. Στο σκέλος των δανείων, έχουν συμβασιοποιηθεί 535 δάνεια εκ των οποίων το 55% αφορά σε ΜμΕ. Οι ενεργές δράσεις αφορούν την ενεργειακή αναβάθμιση και την εξοικονόμηση ενέργειας για επιχειρήσεις, την ψηφιακή εκπαίδευση και την ενδυνάμωση των ηλικιωμένων και των ΑμεΑ, το Εθνικό Πρόγραμμα Προληπτικών Εξετάσεων «Προλαμβάνω», προγράμματα κατάρτισης και απασχόλησης, αλλά και δανειακά προγράμματα, όπως το «Σπίτι μου ΙΙ». Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος ήδη έχουν υπαχθεί 11 χιλιάδες δάνεια, αξίας 1,25 δισ ευρώ (65,3% του συνολικού προϋπολογισμού), με τον μέσο όρο του κάθε δανείου να είναι 119, 4 χιλιάδες ευρώ και το 58, 8% να κατευθύνεται προς συμπολίτες μας με ετήσιο εισόδημα που δεν ξεπερνά τις 24 χιλιάδες ευρώ.
• Στο ΕΣΠΑ, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 4η θέση των 27 κρατών- μελών, με τις προσκλήσεις να ανέρχονται στο 81% του συνολικού προϋπολογισμού των 26,2 δισ ευρώ και τις εντάξεις στο 72,4%. Το 30% των συνολικών πόρων ήδη κατευθύνεται στο σύνολο των Περιφερειών της χώρας. Στα Τομεακά Προγράμματα, για το Ανθρώπινο Δυναμικό, την Ανταγωνιστικότητα, το Περιβάλλον και την Κλιματική Αλλαγή, τις Μεταφορές και την Πολιτική Προστασία, οι προσκλήσεις ανέρχονται στα 11,8 δισ ευρώ, επι συνόλου 14,59 δισ ευρώ, με τις εντάξεις να φτάνουν στο 76,89%. Την ίδια ώρα, έχουν ανοίξει οι προσκλήσεις για τη δράση Εξωστρέφεια για ΜμΕ και την ανάπτυξη του προαστιακού σιδηροδρόμου της Δυτικής Θεσσαλονίκης.
• Στο Πρόγραμμα της Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης, οι εξειδικεύσεις ήδη ανέρχονται στο 73% του συνολικού προϋπολογισμού των 1,6 δισ ευρώ και οι προσκλήσεις στο 70%. Την ίδια ώρα, ενεργοποιείται το Ειδικό Πρόγραμμα ΔΑΜ με χρηματοδότηση από το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης, προϋπολογισμού 186,7 εκ. ευρώ. Αλλά και ο δανειακός μηχανισμός-Πυλώνας ΙΙΙ του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Δίκαιης Μετάβασης, προϋπολογισμού 233,8 εκ. ευρώ.
• Στις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, πρόσφατα έγινε η υπογραφή 3 αρδευτικών έργων ΣΔΙΤ σε Θεσσαλία και Θράκη, προϋπολογισμού 491 εκ. ευρώ, με ωφελούμενους 14 χιλιάδες αγρότες. Ενώ, σε διαδικασία υπογραφής βρίσκονται 8 έργα ΣΔΙΤ, συνολικής επένδυσης 825 εκ. ευρώ, αναμεσά τους φοιτητικές εστίες, μονάδες επεξεργασίας αποβλήτων και έργα που βελτιώνουν τις υποδομές και την καθημερινότα.
• Η Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, ιδίως των ΜμΕ, και στη διεύρυνση της πρόσβασης στα τραπεζικά ιδρύματα, έχει χορηγήσει 74.158 δάνεια στην αγορά, ύψους 13, 7 δισ. ευρώ. Μόνο στο πλαίσιο του ΤΕΠΙΧ ΙΙΙ, έχουν χορηγηθεί δάνεια ύψους 1,92 δισ ευρώ, με το 91% να κατευθύνεται προς επιχειρήσεις με κύκλο εργασιών μικρότερο από 10 εκατ. ευρώ και το 90% σε επιχειρήσεις με λιγότερους από 50 εργαζόμενους. Σημαντική είναι και η στήριξη των ΜμΕ και από το Ταμείο Μικροδανείων Ανάκαμψης από φυσικές καταστροφές, στο πλαίσιο του οποίου δίνεται άτοκη χρηματοδότηση 75% για δάνεια έως 25 χιλιάδες ευρώ.
• Η Ελληνική Αναπτυξιακή Τράπεζα Επενδύσεων διαχειρίζεται κεφάλαια των fund ύψους 2,27 δισ ευρώ, με τα μισά εξ αυτών να κατευθύνονται προς νεοφυείς επιχειρήσεις. Υπολογίζεται ότι για κάθε ευρώ που επενδύεται αρχικά από την ΕΑΤΕ, άλλα 6,65 ευρώ μοχλεύονται από άλλες πηγές από τις εταιρείες χαρτοφυλακίου των funds, συμβάλλοντας στη δημιουργία συνολικής οικονομικής δραστηριότητας 23,21 ευρώ.

Οι πρώην ως σκιάχτρα

kathimerini
Άρης Αλεξανδρής

To κόμμα Σαμαρά, το κόμμα Τσίπρα και η «ατζέντα Καραμανλή» έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι πως επισείονται μονίμως ως δυνάμεις ανατροπής του πολιτικού σκηνικού. Το δεύτερο είναι πως δεν υπάρχουν. Έτσι, η πολιτική κουβέντα περιστρέφεται εν πολλοίς γύρω από τρεις άδηλες καταστάσεις, οι οποίες βασίζονται μόνο σε φήμες και σκόρπιες δηλώσεις, παράγοντας ακριβώς το ίδιο: φήμες και σκόρπιες δηλώσεις. Η παραφιλολογία γύρω από τις κινήσεις των πρώην πρωθυπουργών δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένας θόρυβος που εξυπηρετεί αρκετούς. Οι πρώην πρωθυπουργοί, από τη δική τους πλευρά, επιχειρούν να αξιοποιήσουν τον θόρυβο ως οδηγό: ενώ δεν έχουν καν αποφασίσει τι ακριβώς θα κάνουν, αφήνουν τη συζήτηση για το πολιτικό τους μέλλον να τους υποδείξει πώς να το σχεδιάσουν, σταθμίζοντας πιθανότητες, συμπάθειες και αντιπάθειες. Η αντιπολίτευση, από την άλλη, ερμηνεύει τον θόρυβο ως σημάδι της επερχόμενης κυβερνητικής ήττας, διαβλέποντας είτε διασπάσεις στη «δεξιά πολυκατοικία» είτε τον μεγάλο αριστερό συνασπισμό που με έναν ηγέτη εγνωσμένου κύρους θα τερματίσει το «καθεστώς Μητσοτάκη». Ισως όμως πιο ουσιώδες είναι να εξεταστεί ποιος παράγει τον θόρυβο. Ποιος επιμένει να δίνει υπόσταση σε πολιτικές θέσεις και πρωτοβουλίες προτού καν τους δώσουν υπόσταση οι ίδιοι οι εμπνευστές τους. Η απάντηση είναι απλή: πρόκειται για δουλειά των media.

Τα media βαριούνται

Κάθε φορά που ο Αλέξης Τσίπρας βγαίνει από το σπήλαιο της απομόνωσης για να μιλήσει πολιτικά, η προσοχή δεν πέφτει σε αυτά που λέει, αλλά σε όσα προμηνύoυν εκείνα που αρνείται να πει. Κάθε φορά που ο Αντώνης Σαμαράς πηγαίνει ή δεν πηγαίνει σε μια δημόσια εκδήλωση, η προσοχή δεν πέφτει στην εκδήλωση, αλλά στο αν τίμησε κάποιον με την παρουσία του ή επιτίμησε κάποιον άλλο με την απουσία του. Οι κινδυνολογικές δηλώσεις Καραμανλή, σαν την πιο πρόσφατη για τη «μείζονα θεσμική κρίση» προς την οποία «οδεύουμε», δεν γίνονται αντιληπτές ως πονηρές κοινοτοπίες, αλλά ως αινιγματικές προφητείες, που κάτι σημαντικό πρέπει να σημαίνουν (δεν σημαίνουν τίποτα – ποτέ δεν σήμαιναν). Το μοτίβο έχει αιτία. Η πολιτική στασιμότητα δεν προβληματίζει μόνο τα κόμματα που αδυνατούν να σηκώσουν κεφάλι και να διευρύνουν την εκλογική τους βάση ικανοποιητικά. Επηρεάζει και τα Μέσα, που, ελλείψει γόνιμων εντάσεων, υποδαυλίζουν τις υπάρχουσες με την ελπίδα ότι θα πυροδοτήσουν κάτι παραγωγικό. Είναι γνωστό ότι ο Τσίπρας ονειρεύεται να επανέλθει στην πολιτική από θέση ισχύος, άρα γιατί να μην του ζεστάνουμε τη θέση από τώρα για να έχουμε και κάτι να συζητάμε; Είναι γνωστό ότι Σαμαράς και Καραμανλής αντιπαθούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη, άρα γιατί να μη μετατρέψουμε κάθε σύμπτωμα της δεδομένης αντιπάθειάς τους σε μείζον πολιτικό θέμα;

Πλάθοντας την πραγματικότητα

Η επίθεση των πρώην, που δεν είναι ακριβώς επίθεση, αλλά περισσότερο προαναγγελία μιας σειράς ευσεβών πόθων με αβέβαιη έκβαση, είναι ένα χαρτί επιτελεστικό. Δεν περιγράφει μια κατάσταση μόνο, αλλά τη δημιουργεί κιόλας. Δύο κόμματα που δεν έχουν καν ανακοινωθεί, αλλά απασχολούν τη δημόσια σφαίρα λες και ορίζουν το παιχνίδι, είναι δύο κόμματα με χαρισμένο μπόι που, όταν γεννηθούν, θα έχουν ένα προβάδισμα δυσανάλογο του κόπου τους. Ένας πρώην πρωθυπουργός, γνωστός κυρίως για τη σιωπηλή μετατροπή του βουλευτικού του αξιώματος σε άτυπο αναχωρητισμό, εισπράττει κι αυτός πόντους μη κερδισμένους όταν αντιμετωπίζεται ως φωνή της λογικής (ενώ, σε πραγματικά κρίσιμους καιρούς, είχαμε ξεχάσει τη χροιά της φωνής του). Είναι όμως εν μέρει έργο της κυβέρνησης αυτή η πριμοδότηση των επίδοξων αντιπάλων της. Το κενό πολιτικής που στη δεύτερη θητεία της καλύπτει με το επιχείρημα πως είναι προτιμότερη από την αντιπολίτευσή της έχει αρχίσει να κατακλύζεται, εξαιτίας της αδράνειάς της, από ανεπίσημες αντιπολιτεύσεις. Πράγμα που μας φέρνει στην ίδια την αντιπολίτευση: Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σχεδόν παραδεχθεί την αυτοδιάλυσή του. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, τι δικαιολογία έχει που την κυβέρνηση την αντιπολιτεύονται με περισσότερες αξιώσεις τα φαντάσματά της απ’ ό,τι η επίσημη αντιπολίτευσή της;

Μια μεταρρύθμιση που καθυστέρησε 11 χρόνια

kathimerini
Ανδρέας Δρυμιώτης*

Την 1η Ιουνίου 2014 δημοσίευσα σε αυτή τη στήλη ένα κείμενο με τίτλο: «Ενα “τρελό” αλλά οικονομικό εκλογικό σύστημα». Το κείμενο αυτό είναι σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο, διότι ο υπουργός Εσωτερικών Θοδωρής Λιβάνιος έχει ανακοινώσει ότι σύντομα θα καταθέσει ένα νομοσχέδιο, το οποίο ουσιαστικά υλοποιεί τις δικές μου προτάσεις. Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω γιατί μας πήρε 11 χρόνια, και σπατάλη μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων, για να εξορθολογίσουμε ένα σύστημα. Τέλος πάντων. «Κάλλιο αργά, παρά ποτέ»! Παρακαλώ, διαβάστε τι έγραφα τότε:

«Ενας σοφός (με όλη τη σημασία της λέξης) τραπεζίτης, μου έλεγε πριν από κάμποσα χρόνια, ότι “αν μπορείς να ανάψεις το τσιγάρο σου με ένα σπίρτο και χρησιμοποιήσεις δύο σπίρτα, το δεύτερο είναι σπατάλη”. Θα μου πείτε: τι αξία έχει ένα σπίρτο; Τεράστια, γιατί στην ουσία χρησιμοποιούμε διπλάσιους πόρους από όσους απαιτεί η διαδικασία. Δηλαδή σπατάλη 100%. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε κάθε προσπάθεια που κάνουμε. Πρέπει πάντοτε να εξετάζουμε τη δυνατότητα να επιτύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερο κόστος και προσπάθεια.

Μετά τη σύντομη αυτή εισαγωγή, πάμε στο θέμα μας που είναι ένα “τρελό”εκλογικό σύστημα. Οι πρόσφατες τριπλές εκλογές (σημ. Αυτοδιοικητικές και Ευρωεκλογές 2014) τελείωσαν και όλοι ασχολούνται να αποκωδικοποιήσουν τα μηνύματα που μας έδωσαν με τα αποτελέσματά τους. […]

Θέλω όμως να συζητήσουμε το σύστημα που εφαρμόζουμε στις Περιφερειακές και Δημοτικές Εκλογές και να επανεξετάσουμε την όλη διαδικασία που μας υποχρεώνει να ψηφίζουμε σε δύο Κυριακές. Αν μπορούσαμε να επιτύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα ψηφίζοντας μόνο μια φορά δεν θα είχαμε τεράστια οικονομία; Κάτι σαν το άναμμα του τσιγάρου με ένα μόνο σπίρτο αντί για δύο. Ξέρετε κάτι; Κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει εξετάσει το πραγματικό κόστος μιας εκλογικής διαδικασίας. Συνήθως μας απασχολεί το άμεσο κόστος που πληρώνει το υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό όμως είναι ένα μέρος του συνολικού κόστους που δημιουργούν οι οποιεσδήποτε εκλογές. Για παράδειγμα, περίπου 4,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι ψήφισαν τη Β΄ Κυριακή στις πρόσφατες Περιφερειακές εκλογές της 25ης Μαΐου 2014. Και μόνο οι μετακινήσεις (με ίδια μέσα ή με τη δημόσια συγκοινωνία) αυτών των ψηφοφόρων, προς και από τα εκλογικά κέντρα, είναι μια τεράστια σπατάλη, που δεν παράγει απολύτως τίποτα, εκτός φυσικά από την ψήφο τους. Οι εκλογικές άδειες είναι επίσης ένα μεγάλο στοιχείο κόστους το οποίο χάνεται από την ελληνική οικονομία. Οι δύο γύροι διπλασιάζουν περίπου το κόστος των εκλογών και είναι σκόπιμο να εξετάσουμε την αιτιολογία γιατί έχουν καθιερωθεί στην Ελλάδα αλλά και σε πολλές χώρες οι Αυτοδιοικητικές (και όχι μόνο) εκλογές να γίνονται σε δύο γύρους.

Ο βασικότερος λόγος για τη διενέργεια εκλογών σε δύο γύρους είναι για να δίνεται η δυνατότητα στον νικητή να έχει άνετη πλειοψηφία στο Δημοτικό ή Περιφερειακό Συμβούλιο, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του. Σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο, στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές ο νικητής (είτε από την Α΄ Κυριακή είτε από τους δύο γύρους), παίρνει τουλάχιστον τα 3/5 των εδρών. Δηλαδή, αν κάποιος επικρατήσει έστω και με μια ψήφο θα πάρει έδρες που ισοδυναμούν με ποσοστό 60%.

Τώρα χαλαρώστε και ελάτε να δούμε αν μπορούμε να επιτύχουμε το ίδιο αποτέλεσμα (ή ακόμα καλύτερο, όπως νομίζω) ψηφίζοντας μόνο μια Κυριακή, που περιλαμβάνει όμως και τους δύο γύρους των εκλογών. Πάμε στο εκλογικό τμήμα και ψηφίζουμε όπως ακριβώς ψηφίζουμε σήμερα. Η μόνη αλλαγή είναι ότι ρίχνουμε τον φάκελό μας στην κάλπη που γράφει Α΄ Γύρος. Στη συνέχεια μας δίνουν ένα μόνο ψηφοδέλτιο το οποίο έχει όλους τους συνδυασμούς που μετέχουν στην εκλογή. Μάλιστα μπορεί να περιλαμβάνει και τις φωτογραφίες των υποψηφίων δημάρχων ή περιφερειαρχών, ώστε ακόμα και αγράμματοι να γνωρίζουν τι ψηφίζουν και να μην έχουν έτοιμα ψηφοδέλτια στην τσέπη. Ψηφοδέλτια με φωτογραφίες υπάρχουν σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Στο ψηφοδέλτιο αυτό ο ψηφοφόρος σημειώνει με σταυρό τον υποψήφιο δήμαρχο ή περιφερειάρχη της επιλογής του και αυτό το ψηφοδέλτιο μπαίνει στην κάλπη με την επισήμανση Β΄ Γύρος.

Μετά το τέλος της ψηφοφορίας, η Εφορευτική Επιτροπή του εκλογικού τμήματος ανοίγει πρώτα την κάλπη του Α΄ Γύρου και μετρά τα ψηφοδέλτια ακριβώς όπως γίνεται σήμερα. Καμία αλλαγή. Στη συνέχεια μετρά τα ψηφοδέλτια της κάλπης του Β΄ Γύρου. Αφήνουμε κατά μέρος τους σταυρούς των υποψηφίων συμβούλων γιατί η διαδικασία αυτή δεν αλλάζει καθόλου. Τα αποτελέσματα σε ψήφους συνδυασμών του τμήματος για τον Α΄ και Β΄ Γύρο αποστέλλονται με τις ίδιες διαδικασίες στη Νομαρχία και στο υπουργείο Εσωτερικών. Η διαδικασία της εκλογής είναι η ακόλουθη. Αθροίζονται τα αποτελέσματα του Α΄ Γύρου σε όλα τα τμήματα του δήμου και αν κάποιος συνδυασμός συγκεντρώνει το 50% συν μια ψήφο (σημ. ή όποιο άλλο όριο, όπως το 42% που έχουμε τώρα), εκλέγεται δήμαρχος, όπως γίνεται σήμερα. Αν όχι, τότε αθροίζονται τα αποτελέσματα του Β΄ Γύρου σε όλα τα τμήματα και όποιος από τους δύο συνδυασμούς που πρώτευσαν στον Α΄ Γύρο έχει τα περισσότερα ψηφοδέλτια εκλέγεται δήμαρχος. Η κατανομή των εδρών γίνεται με τον ίδιο τρόπο και ο δήμαρχος θα έχει τουλάχιστον τα 3/5 του Δημοτικού Συμβουλίου.

Τι έχουμε επιτύχει; Φέραμε τη διαδικασία της Β΄ Κυριακής στην Α΄ Κυριακή και γλιτώσαμε μια ολόκληρη ψηφοφορία. Η μοναδική διαφορά είναι το γεγονός ότι ο ψηφοφόρος όταν βάζει τον σταυρό του στο ψηφοδέλτιο του Β΄ Γύρου δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι μονομάχοι. Προσωπικά βρίσκω ότι έτσι είναι πολύ πιο “ελεύθερη” η επιλογή του, παρά να είναι υποχρεωμένος να επιλέξει μεταξύ δύο υποψηφίων που πιθανότατα να μην είχε διαλέξει την Α΄ Κυριακή. Το σημαντικότερο πλεονέκτημα είναι ότι δεν μπορούν να γίνουν “ιερές” ή “ανίερες” συμμαχίες μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου. Το τι έγινε μεταξύ 18ης και 25ης Μαΐου περιγράφεται δυστυχώς μόνο με μια λέξη, της οποίας το πρώτο συνθετικό είναι “αλλαξο…” και την οποία δεν μπορώ να γράψω στο κείμενο αυτό. Προτείνω σε όποιον θέλει να τεκμηριώσει την “αγγελική” συμπεριφορά των ψηφοφόρων, να αναλύσει τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων των συνδυασμών ανά τμήμα στις πρόσφατες εκλογές. Νομίζω ότι θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα διατριβή στις Πολιτικές Επιστήμες.

Για παράδειγμα: Στην Πάτρα βγήκε ο υποψήφιος του ΚΚΕ, ο οποίος στη Β΄ Κυριακή πήρε όλες τις ψήφους του Σύριζα, παρά το γεγονός ότι αυτά τα δύο κόμματα στις θέσεις τους εκφράζουν ανοικτά το Βιβλικό: “οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις”. Στον Πειραιά ο Μώραλης τη Β΄ Κυριακή πήρε όλες τις ψήφους του Σύριζα και κάτι παραπάνω. Στην Περιφέρεια Αττικής, φαίνεται ότι το ΚΚΕ δεν έριξε μόνο λευκά ψηφοδέλτια, αλλά και τουλάχιστον 70.000 προς τη μεριά της Δούρου. Ακόμα, οι Πειραιώτες για να ανταποδώσουν την υποστήριξη του Σύριζα στον Μώραλη, έδωσαν στη Δούρου πολύ υψηλά ποσοστά 56,2%, ενώ στην Περιφέρεια επικράτησε μόνο με 50,8%.

Τα παραπάνω είναι μόνο μερικά από τα κραυγαλέα παραδείγματα της “συναλλαγής” που γίνεται μεταξύ της Α΄ και της Β΄ Κυριακής των Αυτοδιοικητικών Εκλογών. Με το προτεινόμενο σύστημα, τέτοιου είδους συναλλαγές δεν θα εξαλειφθούν εντελώς, αλλά θα περιοριστούν σημαντικά διότι δεν θα είναι γνωστό (κατά την ώρα της συμφωνίας) το αποτέλεσμα του Α΄ Γύρου, πάνω στο οποίο βασίζονται οι συμφωνίες.

Ποιοι μπορεί να αντιδράσουν; Είμαι απολύτως βέβαιος ότι τα κόμματα δεν θέλουν ένα τέτοιο σύστημα. Γενικά, τα κόμματα δεν θέλουν οποιαδήποτε μεταρρύθμιση η οποία περιορίζει τις δυνατότητές τους για τη διαχείριση (manipulation) οποιασδήποτε κατάστασης. Προσωπικά δεν μπορώ να βρω ποιος άλλος θα αντιδρούσε στην καθιέρωση ενός τέτοιου συστήματος. Έχουμε πέντε χρόνια μπροστά μας για τις επόμενες Αυτοδιοικητικές Εκλογές και αξίζει τον κόπο να ανοίξουμε τη συζήτηση για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τη διαδικασία επιλογής των αρχόντων μας, με πιο διαφανή τρόπο και σίγουρα πιο οικονομικό. Ακόμα, οι ψηφοφόροι θα αντιμετωπίζουν με περισσότερη υπευθυνότητα την ψήφο του Β΄ Γύρου, όταν δεν γνωρίζουν ποιοι θα είναι οι “μονομάχοι”. Ευπρόσδεκτες αντιρρήσεις και σχόλια μέσω των επιστολών της “Καθημερινής”. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι σε αυτό τον τόπο»!

Αυτά έγραφα τότε. Δυστυχώς, όμως, ενώ η κυβέρνηση της Ν.Δ. άλλαξε τον εκλογικό νόμο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, εντούτοις δεν έκανε αυτή τη μεταρρύθμιση. Τα αποτελέσματα τα είδαμε στον Δήμο Αθηναίων. Συνασπίστηκαν όλοι εναντίον του Κώστα Μπακογιάννη και έτσι βγάλαμε δήμαρχο αυτόν που πήρε 14% την Α΄ Κυριακή. Μπράβο μας.

YΓ. Η διπλή ψηφοφορία σε μία Κυριακή, έχει ένα ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα. ΔΕΝ θα έχουμε αυξημένη αποχή τη Β΄ Κυριακή, όπως έγινε στην Αθήνα το 2023. Την Α΄ Κυριακή ψήφισαν 145.000 και τη Β΄ Κυριακή 114.000. Θεραπεύει και αυτό το θέμα!

*Ο κ. Ανδρέας Γ. Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.

Συνέντευξη στην τάξη με τον Αρχιμήδη-Η τεχνητή νοημοσύνη έχει ήδη εισαχθεί στις αίθουσες των ελληνικών σχολείων.

 kathimerini

Απόστολος Λακασάς

Η τεχνητή νοημοσύνη έχει ήδη εισαχθεί στις αίθουσες των ελληνικών σχολείων. Τη χρησιμοποίησαν οι εκπαιδευτικοί ως εργαλείο ζωντανής διδασκαλίας με τη βοήθεια του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τι έδειξαν τα πειράματα

«Στην τάξη –Α΄ Λυκείου– είχα 25 παιδιά, διαφορετικών μαθησιακών ταχυτήτων. Εκτός από τα αποκλειστικά ελληνόφωνα, υπήρχαν και δίγλωσσα και κάποια που ήρθαν στη χώρα μας από γειτονικές χώρες. Και έπρεπε να τους διδάξω αρχαία ελληνικά. Ομολογώ ότι υπήρχε μεγάλη αντίσταση στο μάθημα. Οπότε έπρεπε να το κάνω ελκυστικό», λέει στην «Κ» η 41χρονη Μαρία Χατζοπούλου, φιλόλογος σε λύκειο στα Aβδηρα Ξάνθης.

«'Ετσι σαν πείραμα πρότεινα στους μαθητές να αφηγηθούμε, αξιοποιώντας την τεχνητή νοημοσύνη, τη μάχη (ναυμαχία) στους Αιγός Ποταμούς, στον Ελλήσποντο, μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, η οποία, με τη συντριπτική ήττα των πρώτων, σήμανε το τέλος του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στην αρχή τούς έδειξα στον διαδραστικό πίνακα πώς να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης. Οι μαθητές χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες. Η πρώτη ήταν οι αφηγητές και οι άλλες δύο πήραν συνεντεύξεις από τους αρχηγούς των δύο στρατοπέδων. Στόχος ήταν να κατανοήσουν πώς τα δύο στρατόπεδα διαχειρίστηκαν τη μάχη. Με τη βοήθεια του ChatGPT συνέταξαν ερωτήσεις για τη στρατηγική στη μάχη, για το τι πήγε λάθος στους Αθηναίους, τι βοήθησε τους Σπαρτιάτες. Μετά οι μαθητές παρουσίασαν τις συνεντεύξεις στην τάξη, που το “στήσαμε” σαν θέατρο για να μην είναι απλή απαγγελία. Επίσης συζήτησαν πάνω στη μάχη. Οι μαθητές απέκτησαν τη γνώση του ιστορικού γεγονότος όχι ακούγοντας τον καθηγητή να περιγράφει τι συνέβη, αλλά βιώνοντας τα γεγονότα, σαν να ήταν οι ίδιοι που πολεμούσαν. Εντυπωσιάστηκαν πολύ, αληθινά».

Το μάθημα μαζί

Δεν είναι λίγοι οι εκπαιδευτικοί, όπως η κ. Χατζοπούλου, που εφαρμόζουν ήδη την τεχνητή νοημοσύνη στην τάξη τους. Όχι όμως δημιουργώντας ασκήσεις στο σπίτι για τους μαθητές, αλλά δουλεύοντας τα ψηφιακά μαθήματά τους μαζί με τους μαθητές τους. «Η νέα εποχή του ελληνικού σχολείου πλησιάζει;», ρωτώ τον Παναγιώτη Αναστασιάδη, καθηγητή στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης και διευθυντή του Εργαστηρίου Προηγμένων Μαθησιακών Τεχνολογιών στη Διά Βίου και Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση (ΕΔΙΒΕΑ). Ο καθηγητής μαζί με τους συνεργάτες του στο ΕΔΙΒΕΑ οργάνωσαν σεμινάρια αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαίδευση, τα οποία παρακολούθησαν νηπιαγωγοί, δάσκαλοι και καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων σε γυμνάσια και λύκεια, και κατόπιν αξιοποίησαν την τεχνητή νοημοσύνη σε μαθήματά τους.

«Στην Α΄ Λυκείου το μάθημα των Αρχαίων επικεντρώνεται στην ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην εκμάθηση της γραμματικής και του συντακτικού των Αρχαίων, αλλά με άλλον τρόπο. Μπορεί, για παράδειγμα, οι μαθητές να φτιάξουν ασκήσεις με τη βοήθεια του ChatGPT, αλλά αυτό θέλει έλεγχο από τον εκπαιδευτικό. Επίσης, εάν μπουν στη διαδικασία να μάθουν πώς “χτίζεται” μια λέξη, με τις διαφορετικές καταλήξεις της και όχι να το παπαγαλίσουν, θα το μάθουν ευκολότερα. Σε αυτό το κομμάτι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει. Για του χρόνου προσπαθώ να κάνω το ίδιο σε ένα μάθημα της Εκθεσης», τονίζει η κ. Χατζοπούλου.

«Φυσικά αυτό μπορεί να γίνει και σε ένα μάθημα που εξετάζεται στις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Αλλά αυτό απαιτεί ένα άλλο διδακτικό μοντέλο, της “ανεστραμμένης τάξης”, στο οποίο οι μαθητές μελετούν το θεωρητικό κομμάτι του μαθήματος στο σπίτι, συνήθως μέσω ενός ελκυστικού, διαδραστικού βίντεο. Μέσω κάποιας εκπαιδευτικής ψηφιακής πλατφόρμας, ο δάσκαλος καταγράφει τις απαντήσεις των μαθητών στο διαδραστικό βίντεο και παίρνει ανατροφοδότηση πριν κάνει το μάθημα στην τάξη», προσθέτει η κ. Χατζοπούλου, δείχνοντας ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να αξιοποιηθεί σε όλα τα μαθήματα και τις βαθμίδες.

Με δικό τους τραγούδι

«Φαίνεται παράξενο ότι μπορεί να συνδυαστεί η τεχνητή νοημοσύνη με τη γυμναστική, πόσο μάλλον σε μαθητές δημοτικού», λέει στην «Κ» ο 51χρονος Γιάννης Κουτσουνάς, καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο 1ο Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο Πύργου. Το μάθημα του κ. Κουτσουνά ενθουσίασε τους 12χρονους μαθητές της Στ΄ Δημοτικού. «Το έκανα στους μεγαλύτερους μαθητές του δημοτικού, που έχουν καλύτερες κινητικές δεξιότητες και γνωρίζουν να χρησιμοποιούν κομπιούτερ. Οι μαθητές χρησιμοποίησαν την εφαρμογή suno προκειμένου να δημιουργήσουν μια μουσική επένδυση για τη δραστηριότητα της ταμπάτα πρόκειται για μορφή αερόβιας άσκησης που συνδυάζεται με ένα μουσικό κομμάτι. Τα παιδιά έδωσαν στην εφαρμογή οδηγίες για το ύφος της μουσικής που ήθελαν αλλά και για τους στίχους. ΄Ετσι έφτιαξαν ένα τραγούδι και με αυτό έκαναν την ταμπάτα στην τάξη. Επειδή τους άρεσε πολύ, θα το καθιερώσω στο μάθημα της Γυμναστικής», προσθέτει ο ίδιος.

Το στέμμα του Ιέρωνα

Ο μαθηματικός, μηχανικός, φυσικός, εφευρέτης και αστρονόμος Αρχιμήδης ο Συρακούσιος που έζησε τον 3ο αιώνα π.Χ. «επισκέφθηκε» πέρυσι μια τάξη του 4ου Γυμνασίου Νέας Σμύρνης. Οι μαθητές της 48χρονης φυσικού Αικατερίνης Φιλίππου χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της τεχνητής νοημοσύνης δημιούργησαν εικόνες για να αναπαραστήσουν αφηρημένες έννοιες της Φυσικής. Κατόπιν «κάλεσαν» την ψηφιακή μορφή του Αρχιμήδη και του υπέβαλαν τις απορίες τους.

«Για παράδειγμα, τους εξήγησε πώς αποδείχθηκε εάν το στέμμα του βασιλιά των Συρακουσών Ιέρωνα ήταν από ατόφιο χρυσάφι ή είχε προσμίξεις κραμάτων. Ο “Αρχιμήδης” τους εξήγησε τι σκέφθηκε για να καταλάβει την αυθεντικότητα του στέμματος. Βεβαίως τσεκάραμε στην τάξη εάν ο “Αρχιμήδης” απάντησε σωστά ή λάθος. Επίσης, οι μαθητές μέσα στην τάξη έφτιαξαν κουίζ με παιγνιώδη τρόπο για θέματα Φυσικής. Τους αρέσουν πολύ και δεν το παίρνουν ως αξιολόγηση για να βαθμολογηθούν», ανέφερε στην «Κ» η κ. Φιλίππου.

«Με χρήση τεχνητής νοημοσύνης οι εκπαιδευτικοί δημιουργούν πολύ γρήγορα ελκυστικές παρουσιάσεις, με βάση συγκεκριμένο κείμενο και έννοιες που θέλουν να διαπραγματευθούν, να τις τροποποιήσουν και να ενσωματώσουν εικόνες και βίντεο. Επιπλέον μπορούν να δημιουργηθούν βίντεο με χρήση ψηφιακών άβαταρ, που αναπαριστούν τους εκπαιδευτικούς με σκοπό την επεξήγηση και αποσαφήνιση δυσνόητων εννοιών με ελκυστικό τρόπο. Για τους μαθητές με ιδιαίτερες ανάγκες μπορεί να χρησιμοποιηθούν εργαλεία μετατροπής κειμένου σε ομιλία», προσθέτει η ίδια.

«Ασχοληθήκαμε στην τάξη με τους μαθητές με τη μετατόπιση συναρτήσεων, προσπαθήσαμε να καταλάβουν τον μαθηματικό τύπο της μετατόπισης. Οταν τους τον λες, δεν καταλαβαίνουν πολλά πράγματα, γιατί δεν μπορούν να συσχετίσουν τους τύπους με κάτι που γνωρίζουν στην καθημερινότητά τους», λέει στην «Κ» ο 63χρονος Αντώνης Παντελάκης, μαθηματικός στο Πρότυπο Επαγγελματικό Λύκειο Ακρωτηρίου Χανίων. «Στο τέλος του μαθήματος έδωσα στους μαθητές λινκ με εξατομικευμένα κουίζ και ερωτήσεις “παγίδα”. Άμεσα μπήκε στο λινκ το 90% των μαθητών και απάντησαν. Τα παιδιά για να καταλάβουν το μάθημα χρειάζεται να εμπλακούν, να μην είναι παθητικοί δέκτες μιας θεωρίας που τη διδάσκει ο εκπαιδευτικός», σημειώνει.

«Για τη Γεωγραφία και την Ιστορία, τα παιδιά έφτιαξαν έναν ψηφιακό χάρτη της περιοχής τους και βίντεο μέσω των οποίων παρουσίαζαν κάθε σημείο – κάτι σαν το Google Maps. Και αφού τελείωσαν την παρουσίαση, την “επέστρεψαν” στο ChatGPT για να τους τη βελτιώσει», διηγείται στην «Κ» η 42χρονη Ζωή Οικονομίδου, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Νευροκοπίου Δράμας, η οποία δούλεψε με παιδιά της Ε΄ Δημοτικού.

«Δεν μπορείτε να φανταστείτε πώς έκαναν όταν το ChatGPT τους έδωσε συγχαρητήρια», λέει, και τονίζει ότι «στην τάξη έχουμε μαθητές που ήρθαν στην Ελλάδα από γειτονικές χώρες. Ντρέπονται γιατί δεν μιλούν τόσο καλά ελληνικά και δεν ήθελαν να λάβουν μέρος στην παρουσίαση. Ετσι με μια εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης φτιάξαμε τα άβατάρ τους, τα οποία έκαναν την παρουσίαση».

Το σεμινάριο

Στο πλαίσιο του σεμιναρίου του Πανεπιστημίου Κρήτης δημιουργήθηκαν από εκπαιδευτικούς από όλη την Ελλάδα 505 μαθήματα αξιοποίησης τεχνητής νοημοσύνης στη σχολική τάξη για όλες τις βαθμίδες. «Η ερευνητική μας ομάδα καθοδήγησε τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι εθελοντικά συμμετείχαν στην προσπάθεια. Οι εκπαιδευτικοί δεν κατάρτισαν απλώς ένα σενάριο, αλλά το εφάρμοσαν σε πραγματικές συνθήκες στην τάξη τους με τους μαθητές τους. Με βάση την εφαρμογή σε πραγματικές συνθήκες τάξης επανασχεδίασαν το σενάριο, το οποίο και μας κατέθεσαν στην τελική μορφή του», λέει στην «Κ» ο κ. Αναστασιάδης. Όλα τα σενάρια είναι πλέον σε καθεστώς ανοιχτής πρόσβασης από την ιστοσελίδα του ΕΔΙΒΕΑ και από τον «Εύδοξο»

«Το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για τα σεμινάρια αξιοποίησης της τεχνητής νοημοσύνης στο σχολείο είναι μεγάλο. Μόνο στο Πανεπιστήμιο Κρήτης επιμορφώθηκαν δωρεάν πέρυσι 15.000 εκπαιδευτικοί. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν την τεχνητή νοημοσύνη για να προετοιμάσουν το μάθημά τους, όπως για παράδειγμα να φτιάξουν ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής, να μετατρέψουν ένα λογοτεχνικό έργο σε θεατρικό κείμενο, να φτιάξουν σχέδια διδασκαλίας πάνω σε συγκεκριμένα κεφάλαια της ύλης. Δηλαδή τη χρησιμοποιούν για να πάρουν ιδέες και να εξοικονομήσουν χρόνο. Το δύσκολο βέβαια είναι να αξιοποιήσουν την τεχνητή νοημοσύνη μέσα στην τάξη. Στόχος είναι να τη χρησιμοποιούμε για να ενθαρρύνουμε τους μαθητές να ερευνούν και να ανακαλύπτουν τη γνώση. Ακόμη πιο δύσκολο είναι να μπορούν οι μαθητές να “χτίζουν” τη γνώση και οι εκπαιδευτικοί να λειτουργούν βοηθητικά», παρατηρεί ο κ. Αναστασιάδης, καταλήγοντας ότι «η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης στο σχολείο θέλει καλά επιμορφωμένους εκπαιδευτικούς και με αυτοπεποίθηση για το μάθημά τους. Αλλά είναι αναγκαία η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στο σχολείο. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που διδάσκουμε, γιατί πλέον έχει αλλάξει ο τρόπος που μαθαίνουμε».

Το αίσθημα της ντροπής

kathimerini.gr

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Προ μηνών στο Παρίσι συνελήφθη κάποιος ο οποίος είχε τη φαεινή ιδέα να ανάψει το τσιγάρο του στη φλόγα που καίει κάτω από την Αψίδα του Θριάμβου. Το αντίστοιχο του δικού μας Μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτου. Έκτοτε, τα πολιτικά πράγματα στη Γαλλία πάνε από το κακό στο χειρότερο. Σε αντίθεση με τα δικά μας πολιτικά πράγματα, τα οποία, επειδή σέβονται τη δημοκρατία, αφήνουν το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου στο έλεος του λαού. Στο κάτω κάτω στον λαό ανήκει και όποιος μιλάει στο όνομά του δικαιούται να το χρησιμοποιεί κατά βούλησιν. Φλόγα δεν υπάρχει για να ανάψεις τσιγάρο, υπάρχει όμως άπλετος χώρος για να στήσεις αντίσκηνα και να οργανώσεις συνάξεις με παλαιστινιακές σημαίες. Αφήνω κατά μέρος τα κεράκια του νεκροταφείου, που υποτίθεται πως τιμούν τη μνήμη των νεκρών των Τεμπών. Το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου είναι αφιερωμένο στους ήρωες του Εθνους. Και γι’ αυτό η ύπαρξή του είναι η παραδοχή πως υπάρχει μια μνήμη, η οποία είναι ανώτερη και ισχυρότερη από το εκάστοτε παρόν της ζωής μας και τα προβλήματά της. Ακόμη και οι Γερμανοί, επί Κατοχής, το σεβάστηκαν. Το Μνημείο δεν ανήκει στον «λαό», ούτε σε όσους υποτίθεται πως τον εκπροσωπούν. Το Μνημείο ανήκει στο Έθνος, στην ιστορία του, στην κοινή του μνήμη.

Δεν ενδιαφέρει ποσώς ποιος είναι αρμόδιος για τη φύλαξή του. Αν δηλαδή είναι το υπουργείο Άμυνας ή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Εκείνο που ενδιαφέρει, αντιθέτως, είναι ότι η πολιτεία οφείλει να το προστατεύει από τους καταπατητές του. Οφείλω να ομολογήσω ότι τόσο καιρό, όποτε τύχαινε να περάσω από το Σύνταγμα και έβλεπα την εμποροπανήγυρη της «ευαισθησίας», δεν αισθανόμουν ούτε θυμό, ούτε οργή για την αδυναμία της πολιτείας να προστατεύσει την αξιοπρέπεια του εθνικού συμβόλου. Ντροπή αισθανόμουν. Ντροπή όχι μόνον για όσους θεωρούσαν πως είχαν το δικαίωμα να καταπατήσουν τον ιερό χώρο, αλλά και για όσους, όπως κι εγώ, περνούσαν αδιάφοροι. Υπάρχει η κοινοτοπία του κακού. Υπάρχει και η κοινοτοπία της αναισχυντίας. Την έχουμε συνηθίσει. Τόσο καιρό οι κυβερνώντες δεν είχαν το θάρρος να αποκαταστήσουν την αξιοπρέπεια του χώρου. Έστω και αργά το θυμήθηκαν. Μένει να δούμε πώς θα το εφαρμόσουν. Θα τολμήσουν να εκδιώξουν τους καταληψίες; Ή μήπως θα μπλέξουν στον κυκεώνα των αρμοδιοτήτων που μετατρέπει το αυτονόητο σε τετραγωνισμό του κύκλου; Και το κυριότερο: θα βρουν τον τρόπο να προστατεύσουν το μνημείο από τους επίδοξους καταπατητές του στο μέλλον; Θα μου πείτε, εδώ δεν μπορούν να προστατεύσουν την Ακρόπολη από την μπουγάδα που απλώνει κάθε τόσο το ΚΚΕ. Εδώ που τα λέμε, όταν χαθεί το αίσθημα της ντροπής, καμία αστυνομία δεν μπορεί να το αποκαταστήσει.

Σε υπηρεσιακή ετοιμότητα ο ΟΠΕΚΕΠΕ για να ξεκινήσουν οι πληρωμές

Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κώστας Τσιάρας, μιλώντας στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» του ΑΝΤ1 με τον Παναγιώτη Στάθη και την Άννα Λιβαθινού:

• Η OLAF βρίσκεται στον ΟΠΕΚΕΠΕ και προφανώς συνεχίζει όλες τις έρευνες που έχουν ήδη ξεκινήσει από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, σε μια προσπάθεια να ξεκαθαριστεί τι ακριβώς έχει συμβεί το προηγούμενο διάστημα. Ενδεχομένως υπάρχουν ζητήματα τα οποία ο Οργανισμός πρέπει να εντοπίσει και να αναδείξει.
• Η παρουσία της OLAF προκαλεί προσωρινά μια δυσκολία στη διεκπεραίωση των πληρωμών, ωστόσο υπάρχει υπηρεσιακή ετοιμότητα για να ξεκινήσουν οι πληρωμές. Έχουν γίνει οι απαραίτητοι έλεγχοι και βρισκόμαστε στο σημείο για να πατήσουμε το κουμπί, ώστε να ξεκινήσουν οι πληρωμές για τα παλιά βιολογικά, τη γεωργία και τη μελισσοκομία. Πρέπει να δοθεί η δυνατότητα ολοκλήρωσης του ελέγχου από τους ανθρώπους της OLAF που βρίσκονται στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
• Οι έλεγχοι πλέον γίνονται τόσο από τη νέα διοίκηση του ΟΠΕΚΕΠΕ όσο και από την ΑΑΔΕ. Το γεγονός ότι υπήρξε καθυστέρηση στην έναρξη των πληρωμών οφείλεται στην ανάγκη να ενσωματωθούν πλήρεις έλεγχοι πριν από κάθε πληρωμή. Παλαιότερα γίνονταν μόνο δειγματοληπτικοί – τώρα γίνονται πραγματικοί.
• Από τους ελέγχους που έγιναν στο Υπουργείο για το νέο πρόγραμμα των βιολογικών, τα ευρήματα ήταν «ακραία». Για τη βιολογική κτηνοτροφία και τη βιολογική μελισσοκομία, περισσότερο από το 50% των δειγματοληπτικά ελεγχθέντων βρέθηκαν εκτός προγράμματος, … σε αυτό έρχεται να προστεθεί και η αναστολή της άδειας λειτουργίας αρκετών πιστοποιητικών φορέων. Παρατηρούνται και οικειοθελείς αποχωρήσεις παραγωγών από τα βιολογικά προγράμματα, λόγω των αυστηρότερων ελέγχων και της συμμόρφωσης που πλέον απαιτείται.
• Βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι δεν γίνεται από τη μια να ζητάμε να γίνουν οι πληρωμές άμεσα, αλλά από την άλλη να παραλείπονται οι απαραίτητες διαδικασίες, που μπορεί να διακινδυνεύσουν τη ροή των ευρωπαϊκών χρημάτων.
• Οι πληρωμές των παλαιών βιολογικών είναι έτοιμες να πραγματοποιηθούν, ενώ εντός Νοεμβρίου θα δοθεί η βασική ενίσχυση.

Υπουργείο Ανάπτυξης: Με νομοθετική ρύθμιση, για βασικά προϊόντα, θα αναγράφεται όχι μόνο η τιμή πώλησης, αλλά και η πρώτη τιμή παραγωγής

Υπουργός Ανάπτυξης, Τάκης Θεοδωρικάκος, μιλώντας στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», στην τηλεόραση του ΑΝΤ1:

• Επειδή παρατηρούνται σε κάποια προϊόντα αδικαιολόγητες αυξήσεις, με υπουργική απόφαση κάτω από την τιμή πώλησης θα αναγράφεται η πρώτη τιμή τιμολόγησης του προϊόντος στον τόπο παραγωγής, ώστε ο πολίτης να είναι ενημερωμένος, να γνωρίζει και να αποφασίζει.
• Στο νομοσχέδιο για τη νέα Αρχή Προστασίας του Καταναλωτή και Εποπτείας της Αγοράς προβλέπεται η δυνατότητα στους δήμους να δημιουργούν λαϊκές αγορές μόνο για παραγωγούς, άρα το χωράφι έρχεται στο ράφι.
• Στο μεταβατικό διάστημα οι έλεγχοι από τη ΔΙΜΕΑ και τα πρόστιμα όποτε απαιτείται θα συνεχιστούν κανονικά.
• Με πράξεις είχαμε αποτελέσματα. Για τέσσερις μήνες είχαμε αρνητικό πληθωρισμό τροφίμων και σήμερα έχουμε τον δεύτερο χαμηλότερο στην ΕΕ.
• Οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να υποστηρίξουν αυτά τα μέτρα χωρίς ιδιοτέλεια γιατί είναι υπέρ των καταναλωτών.

Μητσοτάκης: Διατήρηση δημοσιονομικής ισορροπίας με παράλληλη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας

Από την ομιλία του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ:

• Η Ελλάδα προχωρά μπροστά και μαζί προχωράει και η μεταποίηση και η βιομηχανία της. Δεν είναι τυχαίο -αναζήτησα από τους συνεργάτες μου τα σχετικά νούμερα- ότι σε σχέση με το 2019, η μεταβολή στον δείκτη βιομηχανικής παραγωγής στην Ευρώπη, η αύξηση, ήταν της τάξης του 3%. Σε κάποιες χώρες, μάλιστα, υπήρχε και μείωση. Στη χώρα μας η αύξηση αυτή είναι πάνω από 25%. Κάτι που προφανώς δεν είναι καθόλου ανεξάρτητο από τις επιλογές της κυβέρνησης, η οποία θέλει τη βιομηχανία, τη μεταποίηση, πρωταγωνιστή της ανάπτυξης.

- Κάνουμε τελευταία, και μαζί με τον ΣΕΒ, μια συζήτηση για το ζήτημα των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, βασικός συντελεστής κόστους παραγωγής, ειδικά για κάποιες ενεργοβόρες βιομηχανίες. Οι ενισχύσεις του κλάδου το 2019 συνολικά ήταν κοντά στα 245 εκατομμύρια ευρώ. Το 2024 οι συνολικές ενισχύσεις έφτασαν τα 530 εκατομμύρια ευρώ.

- Μια διαφορά η οποία καταγράφεται, μεταξύ των άλλων, και στην αντιστάθμιση των ρύπων. Μιλάω με λίγο τεχνική γλώσσα, αλλά νομίζω ότι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι αντιλαμβάνονται αυτά τα οποία λέω. Αυτή η αντιστάθμιση ήταν 52 εκατομμύρια το 2019, έφτασε τα 272 εκατομμύρια την περσινή χρονιά.

- Το ίδιο ενδιαφέρον, όμως, εκδηλώνεται και στο επίπεδο της χρηματοδότησης: 2,5 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν διατεθεί για τις στρατηγικές επενδύσεις, 450 εκατομμύρια διατίθενται ετησίως για πρωτοβουλίες στην μεταποίηση, με βάση τα τρία ειδικά καθεστώτα τα οποία καθιερώθηκαν ειδικά γι’ αυτή.

- Την τελευταία πενταετία οι εργοδότες στη μεταποίηση αυξήθηκαν κατά 10%, ιδρύθηκαν σχεδόν 3.000 επιπλέον επιχειρήσεις. Οι εργαζόμενοι στον κλάδο αυξήθηκαν κατά 18%, φτάνοντας στους σχεδόν 60.000 απασχολούμενους. Οι μέσες αποδοχές αυξήθηκαν κατά 21%, με μισθούς πάνω από τα 1.500 ευρώ, μέσο μισθό.

• Η αποστολή μας δεν έχει ολοκληρωθεί. Η απασχόληση δεν είναι ακόμα στον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Το ίδιο και η παραγωγικότητα. Ο ανταγωνισμός οφείλει επίσης να ενταθεί, όπως και η στροφή της παραγωγής σε δραστηριότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας. Με άλλα λόγια, αυτός ο μετασχηματισμός της εθνικής οικονομίας πρέπει να επιταχυνθεί, βελτιώνοντας ταυτόχρονα και το βιοτικό επίπεδο των Ελληνίδων και των Ελλήνων. Για να συμβεί, ωστόσο, αυτό, τρεις παράγοντες είναι καθοριστικής σημασίας:

- Πρώτον, η διατήρηση της δημοσιονομικής ισορροπίας, η οποία έχει επιτευχθεί με τόσο κόπο μετά την περιπέτεια της χρεοκοπίας. Αλλά παράλληλα και η διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας μετά την «καταιγίδα» της πολυετούς δημαγωγίας.

- Δεύτερη προϋπόθεση, κ. Πρόεδρε, είναι η επένδυση στους ανθρώπους, η επαγγελματική κατάρτιση, στην οποία δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία. Η συμμετοχή περισσότερων γυναικών, περισσότερων νέων, ατόμων με αναπηρία, ενεργών συνταξιούχων. Παραπάνω από 230.000 συνταξιούχοι συμμετέχουν σήμερα στην αγορά. Οι στοχευμένες μετακλήσεις μέσω διακρατικών συμφωνιών ξένων εργατών, στις κατασκευές, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή. Αλλά και η σταδιακή βελτίωση των μισθών ως αποτέλεσμα της προόδου που θα σημειώνει η κάθε επιχείρηση. Θα το ξαναπώ: η πολιτεία μειώνει φόρους και εισφορές, καθιερώνει κίνητρα, καταπολεμά τη γραφειοκρατία, διαμορφώνει ένα φιλοεπενδυτικό περιβάλλον. Γι’ αυτό και η απάντηση που περιμένει από εσάς είναι βασικά μία: ικανοποιημένους εργαζόμενους με δικό τους μερίδιο στην εταιρική επιτυχία. Μία επιτυχία, μάλιστα, στην οποία θα έχουν συμμετοχή. Μη διστάζετε, λοιπόν, να αμείβετε καλύτερα τα στελέχη σας, να τους δίνετε μερίδιο, συμμετοχή στα κέρδη των εταιρειών.

- Και τρίτος όρος για τη γόνιμη εθνική διαδρομή είναι η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων. Με τη φορολογική τομή την οποία ανακοίνωσα στη ΔΕΘ να γίνεται νόμος του κράτους ανακουφίζουμε παραπάνω από 4 εκατομμύρια μισθωτούς, επαγγελματίες, αγρότες, συνταξιούχους. Ενισχύουμε το εισόδημα της μεσαίας τάξης, των νέων εργαζόμενων, ειδικά τους μισθούς των οικογενειών με παιδιά.

• Από την πλευρά μας ξέρουμε καλά τι έχει μεσολαβήσει στην διαδρομή της εθνικής οικονομίας, από την καθήλωση του παρελθόντος στην αναγέννηση του παρόντος. Κυρίως, όμως, έχουμε ένα συνεκτικό σχέδιο για το μέλλον, και μάλιστα, με αιχμή, όπως είπα, τη μεταποίηση και τη βιομηχανία. Σχέδιο το οποίο, όπως και εσείς φαντάζομαι συμπεραίνετε, υπηρετείται από πολλές παράλληλες πρωτοβουλίες. Μιλώ ανοιχτά. Το σχέδιό μας υπηρετεί έναν στόχο: να καταστεί η Ελλάδα χώρα στην οποία θα θέλει κανείς να ζήσει, να σπουδάσει και να εργαστεί, να επενδύσει και να δημιουργήσει, από επιλογή του και όχι από ανάγκη. Μια χώρα στην οποία η νέα γενιά θα ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη, κάτι που δεν ήταν δεδομένο ως το 2019.

Στρατηγική συνεργασία Ελλάδας – Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για την ενίσχυση της διαφάνειας και την προστασία των ευρωπαϊκών πόρων

Συνάντηση με την Ευρωπαία Γενική Εισαγγελέα κ. Laura Kövesi είχαν σήμερα το πρωί, στα γραφεία της ΑΑΔΕ, ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κυριάκος Πιερρακάκης, ο Υφυπουργός Γιώργος Κώτσηρας και ο Διοικητής της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Γιώργος Πιτσιλής. Στη συνάντηση συμμετείχαν επίσης ο Επικεφαλής του Εκτελεστικού Γραφείου της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας (EPPO) Milan Jaron και ο Έλληνας Ευρωπαίος Εισαγγελέας, Νικόλαος Πασχάλης. Η συζήτηση επικεντρώθηκε στην περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της τελωνειακής και φορολογικής απάτης. Ο Υπουργός και ο Διοικητής της ΑΑΔΕ παρουσίασαν στην Ευρωπαία Γενική Εισαγγελέα το ολοκληρωμένο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού και ενίσχυσης των ελληνικών τελωνείων, το οποίο υλοποιείται υπό την ονομασία Customs NextGEN.

Μέχρι το 2029 προβλέπονται τα εξής:

• Ένταξη του ΣΔΟΕ στην ΑΑΔΕ: Εντός του Οκτωβρίου 2025, η Γενική Διεύθυνση ΣΔΟΕ θα έχει πλήρως ενσωματωθεί στην ΑΑΔΕ.
• Εγκεκριμένοι Οικονομικοί Φορείς (AEO): Βρίσκεται σε εξέλιξη η προσέγγιση αξιόπιστων οικονομικών φορέων για τη χορήγηση καθεστώτος AEO και πρόσθετων απλουστεύσεων.
• Κέντρο Ελέγχου Τελωνειακών Εγγράφων: Δημιουργία Τελωνειακού Ελεγκτικού Κέντρου στη Θεσσαλονίκη, για τον έλεγχο τελωνειακών εγγράφων, με ενσωμάτωση διαδικασιών για 40 Τελωνεία σε όλη τη χώρα έως τον Ιούνιο του 2026.
• Hellenic Digital Customs Borders: Εντός του 2026, ανάπτυξη ολοκληρωμένου συστήματος ψηφιακής επιτήρησης για φορτηγά, κοντέινερ και οχήματα που εισέρχονται ή εξέρχονται από τη χώρα.
• Κέντρο Στοχοποίησης Κοντέινερ – Πειραιάς: Δημιουργία έως τον Σεπτέμβριο 2026 εξειδικευμένου hub εντοπισμού υπόπτων κοντέινερ στον Λιμένα Πειραιά, σε συνεργασία με τις βρετανικές αρχές HMRC και UK Border Force.
• Μεταρρύθμιση UCC & Ψηφιοποίηση (2026–2029): Ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση και συνολική αναβάθμιση του εθνικού τελωνειακού πληροφοριακού συστήματος, με στόχο την πλήρη ψηφιοποίηση των τελωνειακών διαδικασιών, σύμφωνα με τον Ενωσιακό Τελωνειακό Κώδικα (UCC).

Χρηματοδότηση του προγράμματος :

• Ήδη έχουν διατεθεί 80 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) για το ψηφιακό έργο παρακολούθησης φορτηγών και κοντέινερ στους συνοριακούς τελωνειακούς σταθμούς.
• Στα επόμενα τέσσερα χρόνια θα επενδυθούν επιπλέον 203 εκατ. ευρώ για την ενίσχυση της επιχειρησιακής ικανότητας.

Η συνάντηση επιβεβαίωσε την άριστη συνεργασία μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, ενώ εκφράστηκε η βούληση για περαιτέρω εμβάθυνση της κοινής δράσης, προς όφελος της διαφάνειας και της προστασίας του ελληνικού και ευρωπαϊκού προϋπολογισμού.

Μητσοτάκης: Μάχη για την αλήθεια από Τέμπη μέχρι την εξωτερική πολιτική...

Η πολιτική μας είναι πάντα το μερίδιο της καλής πορείας της οικονομίας να επιστρέφει στην κοινωνία

Από την εισαγωγική τοποθέτηση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου:

Αναφερόμενος, λοιπόν, και πάλι στα δικά μας, θα έλεγα ότι αυτή η μάχη για την αλήθεια γίνεται ένα μέτωπο το οποίο διατρέχει όλα τα πεδία της επικαιρότητας: από την υπόθεση των Τεμπών ή του ΟΠΕΚΕΠΕ, από τα fake news τα οποία βλέπουμε διαρκώς, μέχρι και στον τομέα της υγείας, μέχρι δυστυχώς και την εθνική εξωτερική και αμυντική πολιτική. Γι’ αυτό και οι δικές μας απαντήσεις θα πρέπει να είναι παντού άμεσες και τεκμηριωμένες. Άλλωστε, τώρα όσο ποτέ, ο ρεαλισμός γίνεται συντελεστής σταθερότητας και ομαλότητας.

Στο κλίμα αυτό κινείται και η ατζέντα της σημερινής μας συνεδρίασης. Είναι πλούσια, όπως πάντα είναι πλούσιο το Υπουργικό Συμβούλιο του μηνός Σεπτεμβρίου. Στο επίκεντρό μας είναι η γενναία φορολογική μεταρρύθμιση την οποία είχα την ευκαιρία να ανακοινώσω στη Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης.

• Υπενθυμίζω ότι παραπάνω από τέσσερα εκατομμύρια Έλληνες μισθωτοί, συνταξιούχοι, επαγγελματίες, αγρότες θα δουν το εισόδημά τους να ενισχύεται μέσω μιας τολμηρής, μηνιαίας ελάφρυνσης. Το ίδιο θα συμβεί συμπληρωματικά και σε 150.000 ενστόλους μέσω του νέου μισθολογίου τους.
• Θέλω να σταθώ ιδιαίτερα στην παρέμβαση την οποία κάνουμε για τη νέα γενιά, μια παρέμβαση πραγματικά πρωτοποριακή: κανείς νέος έως 25 ετών με εισόδημα κάτω από 20.000 ευρώ δεν θα πληρώνει φόρο εισοδήματος, ενώ για τους νέους μεταξύ 25 και 30 ο φορολογικός συντελεστής μειώνεται από το 22% στο 9%.
• Θα επέμεινα, από το να μιλάμε με γενικούς αφαιρετικούς δείκτες, να εστιάζουμε πάντα στα συγκεκριμένα παραδείγματα, τα οποία πράγματι είναι πολύ εντυπωσιακά, αν τα δει κανείς. Ένας νεαρός πωλητής, για παράδειγμα, με καθαρή μηνιαία αμοιβή 980 ευρώ θα κερδίζει επιπλέον 1.072 ευρώ τον χρόνο: παραπάνω από έναν μισθό. Μια 25χρονη υπάλληλος με μισθό 1.260 ευρώ και με ένα παιδί θα έχει όφελος 1.429 ευρώ. Πάρτε έναν πολύτεκνο, ένα στέλεχος διοίκησης με μισθό 2.000 ευρώ, τέσσερα παιδιά, θα κερδίζει παραπάνω από 2.300 ευρώ ετησίως.
• Και, βέβαια, εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι απαλλάσσονται εντός διετίας από τον «βραχνά» της προσωπικής διαφοράς. Μικροϊδιοκτήτες θα δουν όφελος, καθώς η φορολογική επιβάρυνση στα ενοίκια θα μειωθεί με την εισαγωγή νέου φορολογικού κλιμακίου, 25%.
• Ο ΕΝΦΙΑ, όπως έχουμε πει, εντός διετίας θα μηδενιστεί σε 12.720 χωριά και κωμοπόλεις σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Ο ΦΠΑ θα μειωθεί σε δεκάδες ακριτικά νησι

Όλα αυτά πια θα παρουσιαστούν σήμερα στο Υπουργικό Συμβούλιο και επίσημα, θα γίνουν εντός των επόμενων εβδομάδων νόμος του κράτους.

Πρόκειται, όπως έχουμε πει, για μία παρέμβαση που μαζί με τις μόνιμες αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις συγκροτούν ένα σημαντικό «ανάχωμα» στο κύμα της ακρίβειας. Ταυτόχρονα, όμως, δηλώνουν και τη συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να στηριχθεί η νέα γενιά, η οικογένεια αλλά και η ελληνική περιφέρεια, όχι με έκτακτα επιδόματα αλλά με σταθερά, μόνιμα μέτρα που θα ισχύουν και μετά την έξαρση των όποιων ανατιμήσεων.

Θα το επαναλάβω: η πολιτική μας είναι πάντα το μερίδιο της καλής πορείας της οικονομίας να επιστρέφει στην κοινωνία.