kathimerini.g
Τάκης Θεοδωρόπουλος
Ήταν ωραίες οι ημέρες εκείνες το καλοκαίρι του 2015. Η μικρή χώρα που κάποιοι, υποτιμητικά, την αποκαλούσαν σκωληκοειδή απόφυση της Βαλκανικής Χερσονήσου είχε αναβαθμισθεί σε ρόλο πρωταγωνιστή. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης, τα Διεθνή Νομισματικά Ταμεία, οι κεντρικές τράπεζες έπεφταν για ύπνο και ξυπνούσαν προφέροντας τη λέξη «Ελλάδα». Ήταν η τελευταία τους σκέψη πριν κοιμηθούν και η πρώτη τους μόλις ξυπνούσαν. Σκεφθείτε μόνον ότι τότε μας απασχολούσαν οι μύχιες σκέψεις της κ. Μέρκελ και του μακαρίτη Σόιμπλε, ενώ σήμερα, δέκα χρόνια μετά, μας απασχολούν τα αιγοπρόβατα της υπαίθρου μας. Αναλογισθείτε ότι τότε κοτζάμ Βενεζουέλα κρεμόταν από τα χείλη μας και οι υπουργοί μας επισκέπτονταν το Κρεμλίνο, και παρότι ήξεραν ότι εκπροσωπούν το κέντρο του κόσμου δεν έχαναν τη σεμνότητά τους. Η βαθιά υπόκλιση του κ. Λαφαζάνη σε κάποιον Ρώσο αξιωματούχο τον οποίον αποκάλεσε «σύντροφο» για να σπάσει τον πάγο ήταν απόδειξη ότι ο Έλληνας ακόμη κι όταν θριαμβεύει δεν είναι αλαζόνας.
Όχι, δεν τον ξέχασα Εκείνον. Τον φύλαρχο της οικονομίας μας, ο οποίος δίδασκε στους αποσβολωμένους ομολόγους του όχι μόνον θεωρία των παιγνίων αλλά και ανωτάτη ενδυματολογική, την οποία ο ίδιος με τη βοήθεια του αγαπημένου του καθρέφτη την είχε αναδείξει σε διαπραγματευτικό υπερόπλο. Αν θέλεις να αλλάξεις την Ευρώπη και τον κόσμο, δεν μπορείς να ντύνεσαι με κοστουμάκι και γραβάτα λες και είσαι κοινός θνητός. Την ικανότητά του για αλλαγή την είχε αποδείξει αλλάζοντας την ορθογραφία του βαφτιστικού του. Για να καταλάβουν οι συνομιλητές του ότι ήταν ικανός για όλα, τους είχε αποκαλύψει ότι αυτός γράφει το βαφτιστικό του με ένα «νι». Ήταν πάντα αγέρωχος, πολύ ευχαριστημένος από τον εαυτό του. Γι’ αυτό γινόταν πρωτοσέλιδο στις μεγαλύτερες εφημερίδες. Τέτοια παράξενη εκδοχή του ανθρωπίνου είδους είχε χρόνια να απασχολήσει την πληκτική ευρωπαϊκή ειδησεογραφία. Με εξαιρετικούς τετρακέφαλους και την ξυρισμένη κεφαλή του, όταν άνοιγε το στόμα του υπενθύμιζε στους ταλαίπωρους Ευρωπαίους ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Είχε σκεφτεί κανείς απ’ αυτούς να τυπώσει νόμισμα που θα λεγόταν Ι οwe you; IOY. I owe you, you owe me. Έτσι κινείται η οικονομία. Κι ό,τι έλειπε θα το συμπλήρωνε ο Λαφαζάνης απ’ τα υπόλοιπα του νομισματοκοπείου. Στο τέλος κατάφερε να κλείσει και τις τράπεζες ανακουφίζοντας τον λαό από το βάρος των λογαριασμών του. Δεν είχες άγχος πια για το υπόλοιπό σου. Έπαιρνες το εικοσάρικό σου και είχες το κεφάλι σου ήσυχο.
Εννοείται πως δεν ξέχασα ούτε Εκείνον. Τον διευθυντή της ορχήστρας, τον ρήτορα της ελπίδας, αυτόν που είχε το θάρρος να φωνάξει «go back, madame Merkel». Αυτόν που επειδή αγαπούσε και σεβόταν τον λαό Του τον κάλεσε να αποφασίσει για την τύχη του. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε, όμως αυτός συνέχισε να αγαπάει τον λαό Του παρά τα ελαττώματά του. Αν μη τι άλλο του χάρισε ένα πανηγύρι στην πλατεία Συντάγματος και μετά μάζεψε όλο το θάρρος που διέθετε και πήγε να ανακοινώσει στους υπόλοιπους Ευρωπαίους τη νέα έξοδο του Μεσολογγίου. Η έξοδος δεν έγινε, όμως αυτός, σε αντίθεση με τον Μπότσαρη, έβγαλε έρπη. Ήταν ωραίες οι ημέρες εκείνες το καλοκαίρι του 2015. Η Ελλάδα είχε αποκτήσει τόση δύναμη ώστε να έχει την πολυτέλεια να υποχωρεί για να μην τρομάξει τον κόσμο. Άντε να υπογράψουμε κι ένα ακόμη μνημόνιο για να δούμε τι θα καταλάβετε. Τη φθονούσαν τόσο ώστε να τη χρησιμοποιούν ως παράδειγμα προς αποφυγήν.
Βέβαια υπήρχαν και οι άλλοι. Οι λιπόψυχοι που δεν ήθελαν να συμμετάσχουν στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Κάθε πρωί που ξυπνούσαν φοβούνταν μην ακούσουν τη μοιραία είδηση, ότι η Ελλάδα εκδιώχθηκε κακήν κακώς από το κοινό νόμισμα, ενδεχομένως δε και από την Ένωση. Ευτυχώς ήσαν λίγοι και αρκετά αδύναμοι ώστε να μην μπορούν να ανακόψουν το μελτέμι της ελπίδας που σάρωνε τη χώρα.
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην Ιστορία. Δεν είναι τόσο παλιά ώστε να τα έχουμε ξεχάσει, όμως είναι ευτυχώς αρκετά παλιά ώστε να μη θέλουμε να τα θυμόμαστε. Με την καλή έννοια το λέω. Γιατί αν συγκρίνουμε τη γοητεία του καλοκαιριού εκείνου και την ένταση των ένδοξων στιγμών που ζήσαμε, μόνον κατάθλιψη μας προκαλεί η σημερινή πλήξη. Πώς να συγκρίνεις το δημοψήφισμα και τις κλειστές τράπεζες με τη δημογραφική έκρηξη των αιγοπροβάτων! Άσε που είμαστε και αχάριστοι. Αντί να επιβραβεύσουμε τον ηρωισμό των ανθρώπων αυτών, που ξόδεψαν ό,τι μυαλό είχαν για να μας διασκεδάσουν καταστρέφοντάς μας, τους έχουμε γυρίσει την πλάτη. Αυτά έχει η δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου