Βασίλειου Μαρκεζίνη
Ακαδημαϊκού

Απόσπασμα από άρθρο του

Και όμως, για να μην πληρώσουν οι υπαίτιοι για τα λάθη τους, εκπαιδεύονται αυτόν τον καιρό στις τούμπες! Σκοπός τους είναι να παρουσιασθούν διαφορετικοί απ΄ό,τι πράγματι είναι. Έτσι:

Κάποιοι κάνουν πολιτικές τούμπες. Στην κατηγορία αυτή βρίσκουμε ανθρώπους οι οποίοι, υποκύπτοντας σε ανεπίτρεπτους και επαίσχυντους εκβιασμούς από ξένους «φίλους» και μεγαλομανείς εγχώριους εκδότες και ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών, στηρίζουν απάνθρωπα και πρόχειρα μέτρα που λαμβάνονται.

Ακολουθούν οι «αυτοκαθαρκτικές» τούμπες από αποτυχημένους πολιτικούς – και έχομε πολλούς - που θέλουν να δικαιολογήσουν την αποτυχία τους δηλώνοντας αδιάντροπα ότι δεν έκαναν ενσυνείδητα τη δουλειά τους και δεν μελέτησαν δεόντως τα κείμενα των οποίων τους όρους κλήθηκαν να επιβάλουν στον αθώο ελληνικό λαό, που είχε εξαπατηθεί και τους είχε παραδώσει τη διακυβέρνησή του. Τώρα όμως όλοι έχουν γίνει αντιμνημονιακοί. Όλοι έχουν ξαναγίνει παρθένοι ή παρθένες, όλοι ζητάμε να τους ξαναεκλέξομε! Και νομίζουν ότι τους πιστεύουμε;

Τέλος, έχουμε τις «ιδεολογικές» τούμπες από αυτόκλητους πανεπιστημιακούς «σοφούς», οι οποίοι επί έτη είχαν το θράσος να επιβάλλουν σε άβουλους υπουργούς τη θέληση ξένων πρεσβειών και να κακολογούν όσους εξέφραζαν καλόπιστα διαφορετικές γεωπολιτικές απόψεις.
Το περιβόητο -θα άρμοζε ίσως περισσότερο να το χαρακτηρίσουμε μη δημοφιλές- ΕΛΙΑΜΕΠ υπάγεται σε αυτή την κατηγορία, μια και επιδίδεται εσχάτως σε αυτό το τελευταίο είδος «τούμπας», καθώς, αίφνης, και όπως ήδη επεσήμανα, μας συμβουλεύει να σπεύσουμε να συσφίξουμε τις σχέσεις μας με τη Ρωσία.

Πριν από λίγο καιρό, ο ίδιος σχολιαστής παραδέχθηκε επίσης –δεύτερη τούμπα- ότι ίσως υπάρχουν περισσότερα υποθαλάσσια κοιτάσματα φυσικού αερίου απ΄ό,σα επιστευε τα οποία η χώρα μας πρεπει να εκμεταλλευθεί, λησμονώντας ότι, σχετικά πρόσφατα, ορισμένα μέλη του ερευνητικού του ιδρύματος είχαν διερωτηθεί αν καν ύπαρχουν ή είχαν δηλώσει ότι η δημιουργία αγωγού που θα μας συνέδεε με την Κύπρο ήταν απαγορευτικά ακριβή.

Αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία να μας πούνε σύντομα οι ίδιοι άνθρωποι αν είχαν άδικο όταν υποστήριξαν το Σχέδιο Ανάν· άδικο όταν ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχει ούτε μία ιστορική αναφορά που να αποδεικνύει την ύπαρξη Κρυφών Σχολειών· άδικο όταν δήλωσαν ότι οι γυναίκες του Ζαλόγγου «σπρώχτηκαν στον γκρεμό» αντί να παραδεχθούν ότι αυτοκτόνησαν ηρωικά προτιμώντας τον θάνατο από την παράδοση στους «ανεκτικούς» Οθωμανούς, όπως συνεχώς μας λένε οι ίδιοι οι Τούρκοι (για να στηρίξουν την προπαγάνδα τους) αλλά και όπως κακώς επαναλαμβάνουν τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους στην ωραιοποίηση της τουρκικής ιστορίας.

Τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, βεβαίως, θα μπορούσαν να δηλώσουν με ειλικρίνεια ότι έκαναν λάθος. Διότι είναι ίδιον των σοβαρών πανεπιστημιακών να παραδέχονται τα λάθη τους. Οι συνάδελφοι συγχωρούν - γιατί όλοι μας κάνομε λάθη - όπως ο ιερέας δίδει άφεση των εξομολογημένων αμαρτιών. Στον Αμερικανό φιλόσοφο Emerson αποδίδεται, μεταξύ άλλων, η φράση «to err is human, to forgive divine» («Τα λάθη είναι ανθρώπινα, η συγχώρεση θεϊκή»).

Έχουμε όμως την εντύπωση ότι πόρρω απέχουμε ακόμη από την παραδοχή των ανωτέρω «λαθών». Αντιθέτως, αυτήν τη στιγμή, τα μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ και η εφημερίδα τους σχεδιάζουν τη δημιουργία νέου κόμματος με την ελπίδα ότι θα συμβάλουν στη δημιουργία ενός πολυκομματικού κοινοβουλίου μετά τις επόμενες εκλογές, το οποίο, δια της διασπάσεως, θα τους επιτρέπει να κατεθύνουν τις τύχες του τόπου μας.

Προβλέπω ότι δεν θα τα καταφέρουν. Εάν όμως, παρ’ ελπίδα, επιτύχουν τους στόχους τους, τότε θα κατατρέψουν εντελώς τη χώρα μας – εφόσον, βεβαίως, δεν ξεσηκωθεί πριν ο ελληνικός λαός και τους καταπιεί σαν τσουνάμι. Θα εξετάσω αυτό το ενδεχόμενο στο άρθρο της επόμενης Κυριακής. Επί του παρόντος, αρκούμαι στη λίστα των προβλέψεών μου, η οποία δείχνει, νομίζω, ότι είδα τα πράγματα κάπως πιο καθαρά απο όλους εκείνους που ειδικεύονται σήμερα στις τούμπες, είτε είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι, είτε ‘ανοικτόμυαλοι’ (!) καθηγητές.

3. Στις 15 Φεβρουαρίου 2009, σε άρθρο μου στο Βήμα, έγραψα ότι ο παλιός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας έιχε φτάσει την ‘ημερομηνία λήξεως’ του και ότι έπρεπε, να φύγει. Πριν από τη δημοσίευσή του, ο Χρήστος Λαμπράκης μού είχε γράψει πως, παρόλο που θεωρούσε το άρθρο «τολμηρό», θα το δημοσίευε γιατί το θεωρούσε πολύ εύστοχο. Επανήλθα στο ίδιο θέμα στις 21 Ιουνίου 2009. Σήμερα, οι πάντες -εξαιρουμένων των αποτυχημένων πολιτικών που πρέπει να φύγουν- λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα!