Ο ελληνισμός στις επάλξεις

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν τους ενδιαφέρει αν δίπλα στο Εθνικό Αρχαιολογικό ζουν οι άγριες φυλές των Εξαρχείων και βγάζουν μεροκάματο λαθρέμποροι τσιγάρων. Δεν ιδρώνει το αυτί τους όταν ακούν αρχαιοφύλακες να απειλούν: «Θα σου κλείσω την Ακρόπολη». Δεν χολοσκάνε για τους κλειστούς αρχαιολογικούς χώρους. Oλα αυτά εντάσσονται στην καθημερινότητα του νεκρού ελληνικού δημοσίου. Νεκρό πλην όμως άταφο, σαν τον Λένιν στο μαυσωλείο του. Και οι αρχαιολόγοι που φώναζαν προχθές «Το Ελληνικό ανήκει στον λαό» το λατρεύουν αυτό το Δημόσιο. Απολαμβάνουν με τη σχετική κακεντρέχεια τη δύναμη του τυμπανιαίου πτώματος να ρουφάει όποια κοινωνική ενέργεια έχει απομείνει ζωντανή. Και καλά αυτοί που ανήκουν σε διάφορες παραφυάδες της κυβερνώσας αριστεράς, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τα συμπαρομαρτούντα. Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο όμως που δεν απελευθερώνει την επένδυση του Ελληνικού γιατί ακόμη δεν έχει αποφασίσει αν ο διάδρομος προσγείωσης είναι έργο της εποχής του Ηρώδου του Αττικού;

Ο ελληνισμός στις επάλξεις για να υπερασπισθεί τις παθογένειές του, την αδυναμία του να λύσει, μετά δύο αιώνες ύπαρξης, τον κόμπο που τον κρατάει δεμένο με το παρελθόν του. Πώς θα συμβιώσουν τα ερείπια με τον σύγχρονο κόσμο; Σε κανονικές συνθήκες και με τόση συσσωρευμένη εμπειρία στην Ελλάδα θα έπρεπε να λειτουργούν πανεπιστημιακές σχολές παγκόσμιας εμβέλειας για το θέμα. Oμως, αντ’ αυτού έχουμε μια αρχαιολογική υπηρεσία η οποία λειτουργεί βάσει της τυπολατρικής τυραννίας του Δημοσίου. Και όπως μπορεί να καθυστερήσει την οικοδομή ενός ταλαίπωρου για όσο γουστάρει, έτσι καθυστερεί μια επένδυση που κατά γενικήν ομολογία θα αλλάξει τη ζωή στην έρημη χώρα. Αν σ’ όλα αυτά προσθέσουμε και την παράμετρο της ιδεολογίας μιας αριστεράς που εχθρεύεται ό,τι ιδιωτικό, τότε φτάνουμε στο ψυχικό σύνδρομο της εθνικής μας πανωλεθρίας.

Παράλογο; Ελάτε τώρα. Δεν είναι παράλογη και μόνον η ύπαρξη «δασαρχείου» στον Πειραιά; Κάτι σαν την αγορά εκχιονιστικών στη Σίφνο μού ακούγεται. Δεν είναι παράλογο το ΚΑΣ να θεωρεί αρχαιολογικού ενδιαφέροντος έναν χώρο που λειτουργούσε ως αεροδρόμιο; Τι έκαναν τόσες δεκαετίες οι γίγαντες της επιστήμης; Παράλογον πλην όμως λογικόν. Ας μην ξεχνάμε ότι τα μεγάλα αρχαιολογικά έργα τα έχουν φέρει εις πέρας είτε ξένες αρχαιολογικές σχολές είτε άνθρωποι όπως ο Π. Θέμελης που αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το Δημόσιο για να διαπρέψει ως αρχαιολόγος. Η αρχαιολογική υπηρεσία έχει καταδικασθεί στον ρόλο του εφοριακού της υπανάπτυξης.

Ας μην απορούμε, κατόπιν τούτων, αν ο μέσος συμπολίτης μας όχι μόνον αδιαφορεί αλλά και εχθρεύεται την παρουσία των ερειπίων ανάμεσά μας.