Κυβέρνηση γουέστερν σπαγκέτι

kathimerini.gr

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η ανθρωποφάγος πρόταση του Ελληναρά υπουργού «δεν ρίχνουμε καμπόσους φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές» θυμίζει λίγο φράση από ταινία του Σέρτζιο Λεόνε. Η συμμορία έχει αποτύχει σε ό,τι κι αν επιχείρησε και το μόνο που έχουν καταφέρει τα μέλη της είναι να επιζήσουν. Συγκεντρώνονται όλοι μαζί για να αποφασίσουν για τη συνέχεια και πετιέται κάποιος για να τους θυμίσει τη γεύση του αίματος. Αυτήν που έχουν βαρεθεί και ξέρουν ότι δεν τους βγάζει πουθενά. Ο Ιταλός σκηνοθέτης είχε ταλέντο στις αγριόφατσες και τους άξεστους και είν’ η αλήθεια πως, αν βρισκόταν από μια μεριά στην προχθεσινή συνεδρίαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, θα εμπλούτιζε το ρεπερτόριό του. Τον ρόλο του στεγνού τοπίου που κυριαρχεί στα γουέστερν σπαγκέτι ανέλαβε να τον ερμηνεύσει ο αρχηγός με τον λόγο του. Μια αφόρητη επανάληψη προτάσεων που κάποτε υπόσχονταν πολλά και τώρα απλώς προκαλούσαν τα χασμουρητά, καθώς πάλευαν να σκεπάσουν την κόπωση που δύσκολα κρύβεται πια. Αν ο Πολάκης είχε προτείνει πολιτικές διώξεις το 2015, θα είχε προκαλέσει τρόμο. Τώρα απλώς προκαλεί τη συγκατάβαση. Προσπάθησε να τους εμπνεύσει με το ένδοξο παρελθόν τους και απλώς κατάφερε να τους προσγειώσει στο άδοξο παρόν τους. Αναπνέουν για να παρατείνουν τη ζωή τους κάτι μήνες και για τον ίδιο λόγο δεν χιμάει να κατασπαράξει ο ένας τον άλλον όσο κι αν τον υποψιάζεται ότι αυτός έχει κρύψει στη χούφτα τα δολάρια.

Οσο κι αν δεν θέλεις να το ομολογήσεις, όσο κι αν παλεύεις να εξωραΐσεις την απραξία σου, αυτή κάποια στιγμή σε καταβάλλει. Γι’ αυτό και δεν συμμερίζομαι την άποψη όσων υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα φύγει με τον ίδιο τρόπο που ήρθε, πως οι τελευταίοι μήνες του στην εξουσία θα είναι όπως οι πρώτοι, πως θα υποβάλει τη χώρα σε ακροβατικές ασκήσεις χωρίς δίχτυ προστασίας. Θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται τους δημοκρατικούς θεσμούς προσπαθώντας να τους υπονομεύσει. Ομως το γουέστερν σπαγκέτι που ζήσαμε τόσα χρόνια πλησιάζει προς το τέλος του. Οι πιστολάδες του κουράστηκαν και κούρασαν και το κοινό τους. Γέρασαν πριν την ώρα τους και το μόνο που τους νοιάζει είναι η επιβίωσή τους. Και κούρασαν και την ελληνική κοινωνία ξεσηκώνοντάς την, αναταράσσοντάς την, παλεύοντας να τη διχάσουν. Είναι μια κουρασμένη κυβέρνηση μιας κουρασμένης κοινωνίας. Κι αυτό, για να μην παρεξηγηθώ, δεν το θεωρώ ευοίωνο. Τα γουέστερν του Λεόνε δεν τελειώνουν καλά.

Πώς η ελληνική κοινωνία θα καταφέρει να σηκωθεί από την κόπωση της αδράνειας; Ειδικά σε μια Ευρώπη που πάσχει από γεροντική άνοια – στην περίπτωση και το «ανία» ταιριάζει μια χαρά. Αυτό είναι το μόνο σοβαρό πολιτικό ερώτημα. Μόνον όσους πολιτικούς το αντιλαμβάνονται μπορούμε να τους πάρουμε στα σοβαρά.